Pasion i fshehte [SHQIP]

28.Disaster

Hola mi amigos! (spanjishtja on fleek😂) Doja vetem te thoja HOLY FUCK, this fucking story ka arritur mbi 10K lexime dhe #4 ne kategorine romance🙈.
Thank you my bitches
Me shume dashni J.D.

-Pepe, erdhem ne!-thirri çuditerisht gezueshem Diego kur dyert e viles u hapen dhe ai se bashku me Aleksisin hyne brenda.

Ajo e pa e çuditur, tundi koken duke mos e besuar dot gjendjen e gezuar qe kishte kapluar Diegon.

Kur askush nuk u duk prane tyre per t'iu marre xhaketat nga duart apo per t'iu dhene sherbimet e para, Aleksis bertiti:

-A ka ndonje müt njeriu ne kete müt shtepie?

-Qetesohu, chiquita,-me nje gjest qe nuk e kishte bere kurre me pare, ai shtrengoi duart ne belin e saj dhe e rrethoi ngrohtesisht me krahet e tij.

Aleksis ndjeu nje lemsh ne fyt dhe nje ndjenje te pakendshme ne fund te barkut. Mos ishte faj?

Si per te fshehur mendimet e erreta prej Diegos, fshehu fytyren ne kraharorin e tij te madh. Aroma e tij e qetesoi disi.

-Don,-ne sallonin e madh u duk Pepe. Kishte nje pamje te shqetesuar.

-Ç'dreqin po beje? Kam nje ore qe iu therras!-ngriti zerin Diego duke u larguar menjehere prej Aleksisit dhe duke marre ate rolin e zakonshem, te ftohte dhe urdherues.

-Zoteri... Ne... Hm... Kemi nje problem...

Kjo duhej te ishte ndonje gje serioze. Sa here qe behej ndonje proçke, njerezit e Diegos fillonin te belbezonin nga frika ne sy te shefit te tyre.

Kjo kishte per te qene gallate!

-Ti e di qe i urrej belbezimet! Nxirre ate te shkrete! Ç'ka ndodhur!-e urdheroi Diego.

-Me falni zoteri... -Pepe, gjithe ai gjigand 2 metrosh, uli koken i turperuar dhe tha: -Vajzat jane zhdukur!

Oh, Emanuel, mos!-ishte e vetmja qe gje mund te mendonte Aleksis ne ate çast.

Diego iu afrua qetesisht, e kapi nga mjekra Pepen dhe i tha:

-Pa ma perserit edhe nje here kete qe sapo the, Sepse me duket se me bene veshet.

-Te gjitha vajzat e viles jane zhdukur...-peseriti Pepe.

-Çfare djallin thua? Si qenkan zhdukur? Ku jane ato?!

Nervat e Diegos e detyruan qe te ulerinte si i marre.

-Si mund te zhduken kaq papritur? Kaq te paafte jeni sa te lejoni qe te ndodhe diçka e tille?! Largohem vetem per nje nate dhe shiko se çfare katranosni! S'jeni ne gjendje as te ruani ca vajza te reja e te pademshme!-vazhdonte fjalimi i tij qe jehonte ne te katert cepat e viles.

Sherbetoret nxirrnin kokat nga cepat e kuzhines apo dhomave per te pare se ç'behej, por s'kishin guximin e duhur per t'i dale bosit perpara.

-Ç'mutin ke qe uleret qe ne pike te mengjesit? Ngrite gjithe vilen ne kembe!-kete here ishte Ainoah ajo qe foli. Dukej e lodhur, e pergjumur dhe e acaruar. Rrathet e zinj poshte syve tregonin oret e pakta te gjumit. Floket i kishte kapur ne ate topuzin e rremujshem e te zakonshem.

-Mos m'i ngre nervat dhe ti!-iu kthye i vellai.

-Edhe Aime eshte zhdukur?-u kujtua Aleksis me nje buzeqeshje te lumtur ne fytyre.

-Te mori malli per mua?

Kjo s'eshte e mundur!!!

Aime ishte aty, perpara saj, e gjalle, prej mishi dhe kockash, me krahet e kryqezuar ne gjoksin e beshem, trupin e ekspozuar me rrobat ekstravagante si zakonisht, por jo, vetem e zhdukur qe s'ishte!