Pasion i fshehte [SHQIP]

53.Fear tears

Her love roared louder than his demons

-Vogelushe... Zgjohu...

-Mmm...

-Chiquita...-i puthi ballin.

Ajo qeshi neper gjum. Nuk i hapi syte. Ai i puthi qepallat. Ajo buzeqeshi, me embel, serish nuk i puliti syte. U kthye nga ana tjeter per ta shmangur ate. Ajo mund te ishte kokeforte, por ai ishte kembengules. Dhe supet e saj te zhveshura qe ndriçoheshin nga drita e pakte qe hynte ne dhome po ia ngacmonin shikikin. Ia puthi supet ngadale. Ajo u perpelit duke ciceruar embelsisht. Puthjet zbriten nga supet pergjate gjithe shpines deri tek ajo pika ku perfundonte shtylla kurrizore.

-Ok,ok, u zgjova. Çfare do tani?-ishin syte e saj qe qeshnin. Ishte e tera ajo vete qe rrezatonte nje lumturi te pafund, hyjnore e te ndritshme.

-Do te me pelqente te kaloja nje tjeter dite te nxehte me ty e dashura ime dhe megjithe hormonet e mia qe po revoltohen luftarakisht ne keto momente,duhet te shkojme tek Engjejt e tu te Vdekjes,-i shpjegoi Diego teksa i ledhatonte krahet.

Qendronte ndonjehere pa e prekur ai? Jo! Aq me mire per te!

-Ugh... Nuk dua te merrem me Rikon dhe Nohan tani,-u ankua Aleksis.

-As une, por ja qe duhet ta bejme. Eja tani!-ai e ngriti me kujdes nga shtrati dhe e drejtoi per tek banja e vogel qe ndodhej ne cep te dhomes.

Bene dush se bashku dhe Diego me zor u permbajt qe te mos benin edhe diçka tjeter se bashku ne dush. Megjithate nuk i largoi duart per asnje sekonde prej saj. I shkumoi floket disa here, ia shpelau me kujdes, i ferkoi çdo pjese te trupit, la ujin te rridhte neper trupin e saj dhe me pas te njejtetn gje e beri edhe ajo per te.

Para se te visheshin, kur ajo la peshqirin menjane, ai ia mori nga duart rrobat dhe i tha:

-E di qe te pelqen me shume te te zhvesh se sa te te vesh, por dua ta bej edhe kete.

Ajo e veshtroi e çuditur, qeshi me gjithe shpirt, e goditi ne krah dhe i tha:

-Ne rregull maniak, ose me mire, sherbyes,-dhe mori nje ton urdherues dhe nje pamje prej udheheqeseje,-vishe Madherine e Saj.

-Ndoshta duhet te me punesosh si sherbetorin tend personal, qe te te vesh e te te zhvesh sa here te dua, -u kollit per te korrigjuar veten,-sa here te doni Ju, Madheria Juaj.

Ajo e puthi ne buze.

-Ne qofte se nuk ndonje sherbetor mes Engjejve, -shtoi Diego pas pak dhe u zymtua ne çast.

Aleksis ia rrethoi qafen me krahet e saj.

-Sigurisht qe nuk kam. Si mund te mendoja per ndonje tjeter kur ti kishe...-shkundi kryet dhe nuk e vazhdoi fjaline.

-Epo shume mire atehere. Me kurseve kohe dhe mund, sepse edhe po te kishe, dije se do ta kisha vrare,-Diego e puthi ne koke teksa ajo qeshte dhe i thoshte:

-Ketu po qe me pelqeve, meksikani im seksist dhe posesiv.

Dhe me pas ai e veshi si te qe nje femije. Dhe ajo u ndje e tille, vogelushja e tij qe kerkonte veç kujdes, perkedhelje, vemendje dhe dashuri. Dhe ne veshje e siper, ai i puthte trupin dhe shenjat qe i kishte lene mbreme dhe qeshte me vete teksa kujtonte tere çmendurite qe benin kur binin ne krahet e njeri-tjetrit.

-Eja tani!-Diego rrotulloi çelesin ne brave dhe i kapi asaj doren gati per te dale nga dhoma.

Gjerat ndodhen aq shpejt sa truri i Aleksisit nuk arriti t'iu pergjigjej ngacmimeve te jashtme ashtu siç duhej.

Nje vogelush me floke te verdhe te erret e sy te gjelber, qe s'duhej te ishte me i madh se 2 ose 3 vjeç, hyri duke vrapuar ne dhome, iu hodh ne qafe Diegos duke britur: