Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

20: Stefan

Ik ben moe. Het is half 12. We moeten nog naar het huis van Julian lopen.
"Is het veilig als we zo laat nog over straat lopen?" Vraag ik.
"Jahoor. De straten zijn hier veilig. Ik ging zo vaak om 2 uur s'nachts naar Julian." Zei Liv.
"Is goed. Snap je waarom ik beetje bang ben?"
Liv knikt.

"Zullen we dan naar huis? We moeten nog bedden enzo klaar leggen." Zegt Julian
Iedereen knikt.
We nemen afscheid van Daan, en Kim en de rest en lopen naar het appartement van Julian.
Als we aangekomen zijn haalt Julian 1, tweepersoons matras van een kamer.
Daar gaan waarschijnlijk ik en Nina op liggen.

Nina en Liv zijn naar Liv haar kamer.

"Heb je niet 2 losse matrassen? Dan kan Nina bij Liv en ik bij jou." Stelde ik voor. Natuurlijk was hij het er mee eens.
Hij klopte op Liv haar deur en duwde een matras naar binnen.
Ik ging met Julian mee naar zijn kamer.

"Sorry, dat ik bij je op de kamer wil blijven. Je bent hetero toch?" Vroeg ik aan hem.
"Ik twijfel serieus," zei Julian.

Zo schattig.
Julian is best knap. Hij is 17 jaar. Ik ben 18.
Julian is lang, ik gok zo'n 1,87 m.
Hij heeft blond haar, en blauw/groene ogen.
Ook heeft hij een gevoelige kant. Dat weet ik.
Ik, zelf ben erg emotioneel. Ik heb ADD. Dat betekend dat je een lang verwerkingsproces moet onder gaan. Dat duur ongeveer 2 maanden.

"Julian?"
Hij keek op.
"Vertel eens iets over jezelf, enz." Vroeg ik.
"Even denken hoor."

"Ik ben Julian, ik ben 17 jaar.
Ik hou van tekenen...en ik heb veel meisjes gehad. Ik was vroeger echt een Badboy. Ik heb altijd atheneum gedaan op school. Ik ben 1 keer blijven zitten, Euh," het was even stil.

"Ik ben geadopteerd." Hoorde ik hem zeggen.
Meteen deed hij weer iets anders.

Ik hoorde lichte snikken.
"Gaat het?" Vroeg ik.
"Nee, sorry. Ik ben soms zo'n sukkel." Zegt Julian.
Julian zit op bed, ik ga naast hem zitten.
Ik kruip op zijn schoot. Ik zit op mijn knieën met mijn gezicht naar de zijne.

"Je bent geen sukkel. Je bent lief, knap, en echt fantastisch." Zeg ik.
Julian begint te blozen.
"Mijn echte ouders, ze zijn dood." Zegt Julian.
"Hoe lang al?" Vraag ik.
"Gok zo'n 7/8 jaar?" Antwoord Julian.
Ik geef hem een knuffel.

We kijken elkaar aan.
Ik bedenk me geen moment.
Ik kus hem.
Ik voel dat Julian helemaal verstijft is.
Hij zag dit niet aankomen.

Ik haal mijn lippen van de zijne af.
"Je bent echt lekker." Zeg ik.
"Je bent mijn eerste jongen, waar ik mee gekust heb." Is zijn antwoord.
"Was het fijn? Fijner dan met een meisje?" Vraag ik.
Hij is in de war.
"Denk het." Zegt hij verwarrend.
"Ik ben bi, maar mijn voorkeur gaat meer naar jongens." Antwoord ik.

"Ik durf het niet te zeggen. Ik heb gemengde gevoelens" zegt Julian.
Hij is zo schattig.