Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

18: Nina

Ik ga naar Liv toe.
Ik kreeg te horen dat mijn vader zelfmoord had gepleegd.
Oma belde mij.

"Wat is er Nina?!" Vragen Kim en Liv in koor.
"Papa, hij is voor de trein gesprongen. Oma belde net." Zeg ik en begin harder te huilen.
"Kom maar even zitten, ik haal even wat drinken." Zegt Kim en loopt naar de keuken.

"Waarom? Waarom deed hij dat?" Vraagt Liv,
"Geen idee. Misschien wou hij niet met mij en mijn broer leven." Zeg ik.
"Dat is belachelijk." Hoor ik Bas zeggen.
"Ik ben in elkaar geslagen, en heb een litteken op mijn slaap. Dat litteken komt door mijn vader, ik kwam uit de kast als lesbo." Zeg ik snikkend.

"Achterlijk." Zegt Jordy.
"Mijn broer heeft een litteken, die loopt. Van zijn linker borst naar zijn rechterzijde. Hij is gestoken en had 40 procent overlevingskans.
Alleen maar omdat Hij homo is." Zeg ik.

Jordy en Bas slaan hun handen voor hun mond. "Waar woon jij?" Vraagt Bas.
"Ken je dat anti homo stadje, anderhalf uur hier vandaan?"
Jordy knikt.
"Daar." Zeg ik.

"Ik app Julian." Zegt Liv
Ze pakt haar mobiel en appt naar Julian:

Julian haar huis. Nu. Neem Stefan mee. Is dringend.

En ze drukt op versturen.
Kim komt er aan met een glas water.
"Sorry dat het zo lang duurde." Zegt ze.
"Maakt niet uit. Bedankt." Zeg ik.
De bel gaat. Julian en Stefan.
Ze komen binnen. Stefan heeft ook gehuild.
"Al gehoord?" Vraag ik.
Hij knikt.
"Waarom moeten we allebei nu gay zijn. Waar worden we wel geaccepteerd?" Vraagt hij.

"Hier, Euh, raar vraagje. Jij bent Stefan toch?"
Ik knik.
"Je zus heeft vertelt over een litteken. Zouden we hem mogen zien?" Vraagt Jordy.
Hij trekt zonder moeite zijn shirt uit.
Beide jongens staan met open mond te kijken.
"Wat erg. Doet het zeer?" Vraagt Bas en komt voorzichtig aan het litteken.
"Niet meer. Het heeft 5 maand geduurd. Nu is het goed geheeld." Zegt hij.

Stefan doet zijn shirt weer aan.
"Zijn jullie 2 samen?" Vraagt Jordy aan Julian en wijst stiekem naar Stefan.

Julian begint te lachen, en schud zijn hoofd.
"Nee we zijn gewoon vrienden." Zegt hij.

"Het is half 10, iemand zin in pizza?" Schreeuwt Kim door het huis.
Iedereen knikt.
"Ik bestel een extra grote Hawaï. Is dat goed?" Schreeuwt ze.
Weer knikt iedereen.
Jordy, bas, Stefan, Kim, Julian, Liv en ik zijn niet de enige.
We zijn sowieso met een stuk of 25 man hier.

Een jongen met zwart haar en een pet doet muziek op.
'Ego van Willy William.'

Ik kan goed Frans en kan goed zingen.
Ik zing gewoon mee.
Liv en de rest van ons groepje staart naar mij.
Maakt me niks uit.
"Je kan goed zingen!" Zegt Liv.

Iedereen is stil en de muziek staat zachter. Ik zing gewoon door.
Je kan geen fouten vinden in mijn gezang. Ik ken dat liedje tè goed.

Als het liedje afgelopen is, klappen sommige mensen.
Ik bedank me. Er komt een jongen op me af.

"Je kan echt goed zingen. Ben jij soms Frans?" Vraagt hij.
"Dank je, nee ik ben gewoon Nederlands. Ik let gewoon goed op op school." Zeg ik lachend.
"Oké, kom je vaker hier? Ik heb je nog nooit gezien." Zegt hij.
"Nee. Ik ben Nina. Hoe heet jij?" Vraag ik.
"Mijn naam is Daan." Zegt hij.
"Ik ken je vriendin wel. Ook haar broer." Hij wijst naar Liv en Julian.
Ik glimlach.