Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

41: Liv

We zitten nu in het huis in die fucking homo haat stad.
Ik haat het hier, ik haat mezelf en alles.
Gelukkig zijn Yannick en Lucas hier.
We zitten nu een film te kijken, ik weet de naam niet meer.

Het is al laat en we worden moe.
Ik doe de gordijnen dicht en de lichten aan.
"Wat ga je doen?" Vraagt Yannick.
"Ik ga even op mijn laptop dingen bestellen, via aliexpress." Zeg ik

Ik tik in: www.aliexpress.com
Ik ga sowieso fake piercings halen, Jokers en shirts halen.
Ik tik op: voeg aan winkelwagen toe'
Ik betaal, pap en mam hebben toch genoeg geld, het is bij mijn bestellingen altijd de volgende dag binnen, hoe laat ik het ook bestel.

Yannick en Lucas maken zich zorgen om me.
Ik wil niks meer eten. Ik ben gewoon lelijk.
"Dat ben je niet." Zei Yannick.
"Wel!" Zei ik boos en begon te huilen.
Yannick komt naast me zitten.
"Waarom haat je jezelf toch zo? Wat bedoelde Lucas met 'weer terug naar de kliniek'?" Vroeg hij.

"Weet je nog die periode dat ik niks at en steeds dunner werd?"
Yannick knikte.
Ik keek naar Lucas die ook voorzichtig knikte.
"Ik had anorexia, het was zo erg dat ik opgenomen werd. Ik woog 39 kilo. En toen viel ik flauw op school." Vertel ik.
"Wist alleen Lucas het?? Of vertelde je niemand iets tot je opgenomen werd?" Vroeg hij.
"Ik vertelde niemand iets. Maar Lucas gaf me wel telkens eten. Ook al had ik 20 keer nee er tegen gezegd. Als ik bij Lucas at een avond, at ik het wel op maar zodra ik thuis kwam kotste ik het uit." Leg ik uit.

"Dat is heftig." Zegt Yannick.
Ik knik.
"Ik ga helemaal overnieuw beginnen, we gaan die mesjes weg gooien en een van jullie houd me in de gaten." Zeg ik uiteindelijk.
"Deal. Ik gooi alle mesjes op je kamer weg." Zegt Lucas en gaat naar boven.
Nu hopen dat hij mijn dagboekje niet vind.

"Ben je volledig van je anorexia herstelt?" Vraagt Yannick.
"Geen idee. Ik denk wel. Ik eet normaal en kots het niet meer uit." Zeg ik.

"Oké mooi." Zegt Yannick.
"Ja inderdaad." Zeg ik en ga op de bank liggen.
Ik viel in slaap.