Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

26: Lucas

Dat waren de 20 meest gespannen minuten ooit voor mij.
Ik dacht dat ze me nooit zou willen helpen met mij omkleden.
Maar ze is lief. Erg lief. Ik hou van haar.

"Dank je voor het helpen, ik dacht dat je dat nooit zou willen." Zeg ik.
"Waarom niet?" Vraagt ze.
"Weet ik niet. Omdat we gewoon vrienden zijn en elkaar 2 jaar lang niet hebben gezien." Zeg ik.
"Onzin. We zijn toch best friends. We hebben elkaar altijd bij gestaan. Jij weet meer dan Kim. Dat is omdat we altijd naast elkaar hebben gewoond." Zegt Liv.
Dat antwoord gaf me een gerust stellend gevoel.

"Ik ben stom en dom. Ik schaam me voor mijn eigen lichaam." Zeg ik.
"Ik niet dan, ik ben super dun. Ik kan niet aankomen. Dat lukt me niet. Hoe graag ik wil." Zegt Liv.

Ik kijk Liv aan.
"Zullen we naar de badkamer voor je arm?" stelt Liv voor. Ik knik.

Liv helpt me met opstaan en dan lopen we naar de badkamer.
Gelukkig heeft haar broer een bad. Ik ga op de rand zitten en Liv gaat in bad staan.
Ze staat in haar ondergoed.
Liv pakt de douchekop en voelt of het warm is.
Ik check het ook nog, het moet tenslotte over mijn wond.

Liv gaat met de douchekop voorzichtig over mijn arm, het doet pijn. Maar zonder water zou het enorm veel zeer doen.
"Au, het doet best zeer!" Zeg ik zacht.
"Het komt wel los." Zegt Liv en niet veel later haalt ze het shirt van mijn arm af.

Ze bekijkt de wond.
Het is nog een beetje open.
"Gaat het?" Zegt ze bezorgt.
"Doet wel pijn." Zeg ik.

Liv droogt mijn arm voorzichtig af,
"Wil je er iets overheen? Of om heen?" Vroeg Liv
Ik schudde nee.
"Het is beter dat het zo heelt." Zeg ik.
Liv is het er mee eens.

De wond is duidelijk. Vandaag gaan we naar mijn moeder, ik weet dat ze alleen thuis is vandaag. Ik ga alles uitleggen, dat ik Bi ben en waarom ik wel eens met wonden en blauwe plekken thuis kwam.

"Wanneer gaan we naar mama?" Vroeg ik aan Liv.
"Nu?" zegt ze.
Ik knik.
"Ik app mijn broer." Zegt ze.

Nadat ze heeft geappt lopen we naar mijn huis.
Het is 5 minuten lopen.
Ik heb toevallig een sleutel.
"Mam, ik ben er." Schreeuw ik.
Mijn moeder komt de keuken uit en ziet ons staan.

"Wat is er gebeurd schatje?" Vraagt ze.
"Ga maar even zitten. Het is een hele verhaal." Zeg ik.