Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

40: Lucas

Yannick en ik hoorden gehuil en geschreeuw van boven komen. We zijn meteen naar boven gegaan.
Liv had de deur op slot.
"LIV, ALS JE DE DEUR NU NIET LOS MAAKT DAN BREEK IK HEM OPEN!" Zei ik maar.
Ze deed de deur van slot en we konden naar binnen.

"Pak haar vast!" Zeg ik tegen Yannick.
Hij doet wat ik vraag.
Hij weet de houdgreep nog van de vorige keer.
Liv zit op bed. Yannick zit achter Liv. Ik voor haar.

"Liv luister. Waarom ben je zo in paniek? Wat is er?" Zeg ik en veeg over haar arm.
Het is nat, maar het is geen water.

Ik doe haar mouw omhoog en schrik.
"Liv de Bruin. Wat is dit?" Vraag ik streng.
Liv probeert los te komen maar heeft al snel door dat het niet gaat en geeft het op.
"Ik...ik...ik kon niet meer. Het was dit of alles weer uitkotsen." Zei ze.
Ik keek naar Yannick die me vragend aan keek.
"Geen een van beide. Hoe lang doe je dit al?" Vraag ik.
"Maand ofz, maar het heelt snel." Zei ze.
"Moet je weer naar een kliniek? Wil je dat? Denk daar aan. Dat was niet fijn. Toch? Als je zo doorgaat moet je weer naar zoiets." Zeg ik wanhopig.

Liv leek verslagen.
"Op het bureau." Zegt ze en ik loop er naar toe.
"Deze?" Ik pak een mesje.
Liv knikt voorzichtig.
"Fuck. Liv, waarom?" Vroeg ik wanhopig.
"Omdat ik niet meer wil." Zegt ze en meteen slaat ze haar handen voor haar mond.

"Ik heb te veel kut dingen mee gemaakt, ik heb anorexia gehad, en kom nu amper aan. Ik heb theoretisch niemand die voor me zorgt en ben 16!" Zegt ze na een lange stilte.

"Liv, wij zijn nu bij je. Wij verlaten je niet." Zegt Yannick en geeft haar een knuffel van achteren.
"Sorry dat ik zo'n duistere gedachte heb." Zegt Liv met veel spijt.
"Maakt niet uit, jij weet dat mijn leven ook kut is, ik weet niet hoe Yannick zijn leven is, maar iedereen heeft tegen slagen." Zeg ik.

"Mijn leven is niet leuk. Ik ben homo, niemand weet het. Alleen jullie, ik schaam me om mezelf. Ik ben super dun, ik kan ook niet aankomen, ik zit opgescheept met 1 broer en 2 zusjes." Zegt Yannick en tilt zijn shirt op, om te laten zien hoe dun hij is.

"Zie, we hebben allemaal dingen die niet leuk zijn. Iedereen is onzeker, heeft verdriet en is boos." Zeg ik kalmerend.

"Maar, Lucas. Ik ben fucking 2 jaar in een andere stad geweest, ik ben fucking 2 maand depressief geweest omdat ik jou niet had. Ik dacht eerst dat ik het zonder je kon redden enzo. Maar dat ging al snel niet.
Ook miste ik Kim en de rest. Ik kwam erachter dat ik mijzelf hier niet kon zijn omdat het een 'anti homo' plaatsje is." Zei ze alsof ze het opgaf.

Yannick en ik probeerden haar goed te troosten, maar dat ging niet dus zouden we vanavond film gaan kijken.