Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

25: Liv

Waarom begon hij over mijn anorexia?
Ik heb dat niet meer.
Ik eet gewoon normaal.
"Ik heb geen last meer daar van." Zeg ik tegen Lucas.
Ik geef Lucas een knuffel.
Ik heb ooit gevoelens voor hem gehad.
Maar toen ik weg ging zijn die gevoelens weg gegaan. Toch? Of ben ik toch bi?
Ik word gek.

"Lucas ik word gek." Zeg ik.
"Hoezo?" Zegt Lucas, ik ga naast hem zitten.
"Ik heb je dit nooit vertelt. Maar ik was ooit verliefd op jou. Toen ik wegging, miste ik jou zo erg. Ik ben 2 maanden verdrietig geweest. Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien.
Jij weet dat ik op meisjes val, maar misschien vind ik je nog een beetje leuk." Zeg ik tegen Lucas.

Ik ga met mijn handen door mijn haren.
"Sorry," zeg ik nog.
Ik krijg een knuffel van Lucas.
"Niemand weet dat ik op jou was. Zelfs Kim niet." Zeg ik.
"Het maakt niet uit." Zegt Lucas.
"Toen jij vertrok was ik een half jaar depri. Ik kon me moeilijk concentreren op school, ik hoopte je ooit nog te zien. Ik had dit niet durven dromen. Dat je na 2 jaar terug bent." Zei hij.

Ik kreeg een stevige knuffel.
"Zullen we vanavond die 'date' hebben waar ik het gisteren over had?" Stelt Lucas voor.
Ik knik. "Heb er nu al zin in."

"Kom je? Ik breng je naar boven, je krijgt kleren van Julian. Die geef ik gewoon." Zeg ik.
Lucas begint te lachen.
Hij probeert op te staan. Het lukt hem wel maar kan niet lopen.
Ik help hem.

Eenmaal boven, op mijn kamer, zet ik Lucas op bed.
"Ben zometeen terug." Zeg ik.
Ik loop naar Julians kamer, trek z'n kast open.
Wat een tering bende hier zeg.
Ik grijp een onderbroek, een broek, shirt en een paar sokken uit de kast en loop naar Lucas.

Lucas is ondertussen aan mijn bureau gaan zitten.
"Ga weer op bed zitten, ik help je met aankleden." Zeg ik.
"Is goed." Zegt Lucas en gaat naar mijn bed.
Lucas trekt z'n shirt uit, ik geef deodorant van Julian. Lucas spuit een beetje op en doet het shirt aan. Het heeft korte mouwen. Ik zie de wond.

"Mag ik?" Vraag ik.
Lucas knikt. Ik probeer het shirt van zijn wond af te halen. Ik kijk naar Lucas, hij heeft pijn.
"We gaan zometeen onder de warme kraan met de wond." Zeg ik en laat het met rust.

"Mag ik je broek uit doen?" Vraag ik aan hem.
Lucas twijfelt.
"Kom op, please?" Vraag ik.
"Is goed. Maar ben niet zo'n fan van als iemand anders dat doet." Zegt hij.
"Dat snap ik." Zeg ik en trek zijn broek uit.
Hij is in zijn onderbroek.
"Vind je het stom dat ik alles van je ga zien?" Vraag ik aan hem.
"Ja, sorry." Zegt Lucas.
"Waarom?" Vraag ik.
"Omdat je me alleen nog maar zonder shirt hebt gezien."
"OW. Zo eng is het niet." Zeg ik.

Ik trek zijn onderbroek uit. Lucas wil het bedekken, maar dat lukt niet.

"Kom op, doe niet zo." Zeg ik smekend.
Lucas kijkt me raar aan.
"Ik heb vaker jongens naakt gezien hoor." Zeg ik geruststellend.

"Oké dan," zegt Lucas.
Ik trek de onderbroek aan bij hem en raak het persongeluk aan.
"Sorry. Doe jij het even goed daar in?" Vraag ik.
Lucas doet alles goed, en ik trek de spijkerbroek aan.