Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

31: Liv

Lucas zien huilen heeft me altijd geraakt.
Hij is mijn alles.
We hebben elkaar altijd gesteund.
"Luc, kom, vertel me wat er is. Ik hou niet van de verdrietige jij." Zei ik zielig.

Lucas tilde zijn hoofd op, hij had rode ogen.
"Ik weet niet waarom ik huil. Ik," hij maakte zijn zin niet af.
Hij wil iets zeggen maar hij weet niet hoe hij het moet zeggen.

Ik twijfel, maar doe het toch.
Ik kus hem.
"Sorry, ik, ik wist niet waarom ik dat deed." Zei ik en hij aan het bureau zitten, met mijn handen door mijn haren.

"Ik vond het niet erg hoor." Zegt Lucas.
"Luc? Wat? Huh! Ik ben sorry ik vind je leuk." Zeg ik.
"Ik jou ook. Ik ben nog verliefd op je. Dat is na 2 jaar niet verandert." Zegt Luc.
Luc staat op en haalt een map uit de boekenkast.
"Dit zijn allemaal tekeningen die ik heb getekend in de 2 jaar toen je weg was." Zei Lucas, hij gaf de map aan mij.

"Is dit die foto van ons samen?" Vroeg ik.
Lucas knikte.
"Jij bent echt goed geworden. Deze is super mooi!" Zei ik en pakte een tekening van een vlinder met een bloem er uit. De tekst die er bij stond is ook lief.
'Liv, I'll love you till I die. No matter what, you're always there in my heart.'

"Die tekst is super lief," zei ik en keek Lucas aan.
Hij bloosde.
Ik keek de tekeningen door en stopte in eens.
"Welke foto is dit?" Vroeg ik aan Lucas.
Lucas zocht in zijn mobiel, "deze!" Zegt hij trots.
"Jij bent te goed." Zeg ik lachend.

"Dank je wel." Zegt Lucas die op bed gaat zitten.
"Ik ben morgen de hele dag niet hier. Ik ben bij mijn ouders." Zeg ik.
"Waarom?" Vraagt Lucas.
"Begrafenis. Als je mee wilt moet ik gaan bellen." Zeg ik.

Lucas knikt.
"Ik bel mijn vader even."

V: Hallo, je spreekt met meneer de bruin.
L: Hallo papa. Ik heb een vraagje over morgen.
V: Vertel schatje.
L: Nina en Stefan gaan mee. Maar mag Lucas ook mee komen?
V: Tuurlijk. Die jongeman is altijd welkom.
L: Hoe laat moeten we daar zijn?
V: Half 12, dus maak het vanavond niet te laat.
L: Nee pap is goed. Doei, tot morgen.
V: Doei schatje.

En ik drukte op het rode knopje.
"Je mag mee!!" Riep ik.
"Yeaaass" zei Lucas.

"Kom zitten!" Zei ik en klopte op mijn schoot.
Lucas ging zitten. Hij sloeg een arm over mijn schouder heen.

"Je bent de beste." Zegt Lucas tegen mij.
"Dank je. Hoe laat is het?" Vraag ik.
"Half 6 alweer."
"Zullen we koken?" Stel ik voor.
"Is goed. Wat gaan we maken?" Vroeg Lucas.
"Geen idee. Kom we gaan naar beneden." Zeg ik.

We lopen naar beneden en samen zijn we er al snel over uit dat er gewoon makkelijk doen, we maken soep.

Als we dat op hebben lopen we naar Julian zijn huis.
Het is ondertussen al half 9.
Julian, Stefan en Nina waren volgens mij dood moe. Ze slapen met z'n 3'tjes op de bank.
Ik maak de deur open en glip naar mijn kamer.
Lucas komt achter me aan.

"Laten we gaan slapen. Je mag bij mij in bed." Zeg ik.

Als we allebei liggen vallen we samen in slaap.