Verliefd? Nee. Of toch? [VOLTOOID]

27: Lucas.

"Wat is er schatje?" Vraagt mama.
Ik ga op de stoel zitten en begin te vertellen.

"Weet je nog dat ik samen met Liv hier kwam en ik had wat blauwe plekken en schaafwonden? Dat komt door 2 jongens die nu van school geschorst zijn.
Ik ben bi, dat betekend dat ik op jongens èn meisjes verliefd kan worden.
Ik was gisteren in de stad, ik kwam Liv en een vriendin tegen.
Ik praatte met hun.
Ik zou met Julian en een vriend van hem naar een pak kijken voor hun 2.
We waren klaar bij de winkel, we liepen door de stad. We kwamen de jongens weer tegen, dit keer werd ik uitgescholden, en ik werd getrapt en in elkaar geslagen.
De reden was voor hun dat ik verwijfd er bij liep. Ik wordt in elkaar geslagen door dat ik me als een homo gedraag."

Ik legde alles uit aan mijn moeder, gelukkig had ze begrip voor alles, en werd ze niet boos.
Ik liet mijn wond op mij arm zien en zei dat Liv het heeft verzorgt.

"Mag Lucas bij ons verblijven?" Vraagt Liv aan ons.
Mijn jongere zusje van 12 heeft alles mee geluisterd, ze zat aan tafel muziek te luisteren. Op een gegeven moment was ze naar ons aan het kijken. Ze besefte wat haar oudere broer mee maakte.

"Is goed. Ik pas toch op Lisa. Ik ben bijna, nooit voor jou er. Sorry. Maar je weet het zelf." Zei mama. Ik knikte.
"Sorry mam." Zei ik.
"Waarvoor?" Vroeg ze.
"Dat ik niet perfect ben. Dat ik ook op jongens val." Zei ik en keek naar Liv.

"Is niet erg. Ik ben en blijf je moeder." Zegt ze.
"Dank je mam. Ik hou van je." Zeg ik.
"Ik ook van jou schatje."
"Ik ook van jou Lukkie!" Zegt Lisa.
Ze komt naar me toe en geeft een kusje op mijn wond.
"Zo, nu is het sneller over." Zegt ze schattig.
"Dank je wel Lisa. Het zal vast sneller voorbij zijn." Zeg ik lief.

"Ik ga even nog naar de supermarkt. Ga je mee Lucas?" Vraagt Liv aan mij.
"Ja ik ga mee." Zeg ik en geef mijn moeder een zoen op het wang.
Ik sluit de deur achter me en loop samen met Liv naar de supermarkt.
Gelukkig heeft ze een karretje, ik kan daarop leunen.

Ik liep langzaam. Omdat mijn been zeer doet.
Liv liep naast me. Om mij veiligheid te geven.
Liv zag er uit als een lief, schattig meisje, maar ze kan zo arrogant zijn en heeft karate gedaan.
"Jong of jong belegen?" Vroeg Liv aan mij.
"Jong." Zei ik.
"Oké is goed." Zei ze. Ze pakte het pakje met kaas en legde het in de wagen.

Als we alle boodschappen gehaald hadden, wat best veel was.
We hadden 2 broden, diverse broodbeleg, iets lekkers voor vanavond, en drinken.
We liepen naar de kassa.
Liv rekende af.
"Liv, jou heb ik lang niet meer gezien hier." Zegt de jongen achter de kassa. Ik gok zo'n 23 jaar.
"Klopt. Ik ben terug. Ik ga hier wonen weer bij Julian." Zegt Liv.
"Mooi, wilt u de bon nog mee?" Zegt de jongeman.
"Ja graag."
"Alstublieft, en een fijne dag nog." Zegt de jongeman.
"U ook." Zei Liv

We gingen weer terug naar Julian zijn huis.
"Wanneer kom je weer naar school?" Vraag ik.
"Geen idee." Zei ze.