İLLEDE SEN

8.Bölüm

Keyifli Okumalar!

Genç adam gömleğinin kollarını yavaş yavaş dirseğine kadar sıvadı.

Yanıyordu.

Başta kalbi olmak üzere vücudunun her bir zerresi cayır cayır yanıyordu.

Elif'in söyledikleri biran olsun onu yanlız bırakmazken damarlarından akan kanın bile kalbi gibi acıdığını farketmesi zaman almadı.

"Bu evlilik normal bir evlilik değil. Bu evlilik aşk evliliği de değil olmayacakta!"

O çok sevdiği sevdalandığı Elif'in ağzından dökülmüştü bu adamın feleğini şaşırtan kelimeler.

Haklı mıydı peki Elif ?

Kendince haklıydı tabii.

Bu evlilik ona göre aşk evliliği olmayacaktı.

Peki Semih Ağa'ya göre haklı mıydı Elif'i ?

Haksızdı.

Semih ağa Elif'i öyle seviyordu ki!

Sırf Elif'ine zarar vermemek için beklemişti bunca yıl.

O lanet olası sinir hastalığını atlatmak için tüm herşeye evet demişti.

Tüm bu şeyler sadece Elif'i içindi.

Masada duran rakıya uzanırken eli yumruk oldu.

" Ben zorla evleniyorum Semih! Hemde hayatıma gireli 1 hafta bile olmamış yabancı bir adamla!"

Yabancı bir adam mıydı sahiden Semih?

Oysa o Elif'i o kadar iyi tanıyordu ki!

Sinirlenince sağ elinin saçlarına gittiğini , sadece sabahları çay içtiğini , pırasa yemeğini yemediğini , en sevdiği rengin lacivert olduğunu , sol kolunda ufak bir beninin olduğunu , kendini yanlız hissettiği veya kötü olduğu durumlarda hep müzik dinlediğini bunun gibi bir sürü bilgiyi hiç acele etmeden öğrenmişti Semih.

Bunları öğrenince beynine mıh gibi kazımıştı.

Bir daha ölse unutmazdı hem bunları hemde Elif'in o güzel yüzünü.

Yumruk olan elini kaldırıp hafifçe masaya indirdi.

Karşısında kendisine bakan Yağız alışmıştı abisinin bu hallerine.

O yüzden hiçbir tepki vermiyordu.

Elif yengesi abisinin kalbine bilmeden bir kıvılcım göndermişti olan olmuştu .

O kıvılcım git gide büyümüş harmanlanmış kocaman bir ateşe dönüşmüştü.

O ateşi söndürebilecek tek kişiyi tanıyordu Yağız.

Elif. Abisinin Elif'i.

O da rakıyı yudumladı.

Bekliyordu abisinin konuşmasını.

Çünkü hep öyle olmamış mıydı?

Semih ağa hep kendiliğinden başlardı konuşmaya.

"Ne yapacağım ben Yağız?"

Küçük bir çocuk gibi çıkmıştı sesi koskoca ağanın.

Meyhanede çalan şarkı Semih'i daha fazla içmeye zorlarken bardağı kafasına dikti.

Boğazından inen zehir rahatlatıyordu onu.

"Bu evlilik aşk evliliği olmayacak dedi Yağız . Ulan ben onun bir gülümsemesine yıllardır muhtaç ken , onu beklemişken reva mı bu bana koçum?"