Aşka Yabancı

-28. Bölüm-

İnstagram : dilaywats

✴✴✴✴✴

Bana öylece bakarken yüzünde bir sırıtış oluştu.

"Sen çok yaramaz bir kız olmaya başladın güzelim. Bunu yapman yanlış değil mi? Kötü kızlar kötü cezaları hak eder." onun sözleri karşısında bir anda kendimi ona yaklaşırken buldum. Onu daha fazla yaklaştığımda bende aynı şekilde gülümsedim.

"O zaman cezayı hak etmişimdir." kulağına doğru fısıldadığım sözlerle birlikte iç çekişini duymuştum. Derin iç çekişi dudaklarımı yalamama sebep olurken bu kadar arsızlık belki de fazlaydı fakat bir daha ne zaman onunla böyle tek başımıza olacağımızı bilmiyordum.

"Bebeğim bu olmaz..." sözlerini dudaklarımla böldüğümde beklemeden karşılık vermeye başlamıştı. Beni kendi üstüne çektiğinde bir an duraksadı.

"Nefes sana daha çok ilgi göstermek istiyorum." Dediğinde yavaşça gülümsedim.

"Bana yeterince ilgi gösteriyorsun. Ve ben buradan gitmeden önce seninle daha çok vakit geçirmek istiyorum." Kafasını hayır anlamında salladı.

"Buna ne kadar üzülsem de bu gün akşama yola çıkacağız ve bende akşama kadar seni güzelce seveceğim Nefes. Ama bu şekilde değil." Yutkunduğumda beni kendine daha çok çekmesiyle ne olduğunu anlamadan onun üstünde yerimi almıştım. Elleri iki yanağımı da tutarak beni kendine çekti.

Dudaklarıma en yakıcı öpücüklerinden koyarken beni benden alıyordu. Elleri belime giderek beni sıkıca tuttu. Kendi doğrulduğunda beni tutup göğsüne çekerken ona sığındım.

"Kahvaltı hazırlasak mı? Birlikte?" mutlulukla gülümsedim. Göğsünden hafifçe doğrulup ona baktığımda onun yüzündeki gülümseme de mutluluk göstergesiydi. Ayağa hızla kalkıp mutfağa doğru yol aldığımda bağırıyordum, o da kahkaha atarak kalkmıştı.

"Hadi o zaman yapalım." Diyerek mutfağa geçtiğimde küçük mutfağın içindeki dünden kalan kahvaltılıkları hazırlamaya başlamıştım. Sancak da gelip yanımda durduğunda kafasını eğdi hafifçe "Benim ne yapmamı istiyorsun?" diye sorduğunda şaşkınlıkla ona bakıyordum.

"Sende mi yardım edeceksin?" alaylı bir şekilde güldü. "Birlikte demek ne demek güzelim?" kafamı salladım. Birlikte bir kahvaltı hazırlayacaktık.

"Tamam o zaman salata yapmaya ne dersin?" diye sorduğumda önüne malzemeleri de koymuştum. Ellerini birbirine sürtüp eline bir bıçak aldı sonunda salata malzemelerini güzelce doğramaya başladığında bu kadar becerikli bir şekilde kesmesi beni şaşırtmıştı.

"Bakma öyle. İnsan tek yaşayınca yemek yapmasını öğreniyor." deyip omuz silktiğinde bende işime devam ediyor bir yandan da onun hayatı hakkında sorular soruyordum.

"Peki ya ailen?" yüzünü bir an buruşturdu. Kötü bir şey olduğunu düşünmüştüm.

"Onlarla pek görüşmem." Dediğinde merak etmiştim. Onlara bir şey olmamıştı fakat görüşmüyordu. "Neden peki?" yanına yaklaşıp dolaptan bir bardak almak için uzandığımda yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Onlarla pek aram yoktur eski meseleler şimdi bu anı bozmak istemiyorum." Yüzündeki sıkıntıdan ve az önce iş yaparken ki hızının azalmasından onlarla kötü şeyler yaşadığını hissetmiştim. Havayı değiştirmeye çalışarak dudaklarımı büzdüm.

"Tamam o zaman bana en güzel patates kızartmalarını yapman gerek." Diyerek güldüğümde yüzünü bana çevirip güldü.

"Ama bunu bana atman suç değil mi? Bence sen yap ben yeme işinde harikayımdır." Elimi salladım hayır anlamında. O benim bu halime tebessüm ederken aceleyle konuşuyordum.