Aşka Yabancı

Ali & Asude

Ali Sönmez (1 ay önce)

Askeriyeye geleli 3 hafta olmuştu ve geldiğimin üçüncü günü görmüştüm onu. Nefesin neler yaptığına baktığımda görmüş ve görür görmez sanki elektrik akımına yakalamıştım. Her fırsatta yanına gidiyordum bir kaç gündür ve şimdi kapının önünde durmuş ne bahane üreteceğimi düşünüyordum. Asudeyle iyice uğraşmaya başlamıştım ve ona olan ilgimin farkındaydı. Şimdi ne deseydim acaba? Başım ağrıyor desem yeterdi bence. Bu düşünce kafama yatınca kapıyı çaldım.

"Doktor hanım?" dedim heyecanımı gizlemeden.

"Komutanım? Hoş geldiniz." sesi hoşnutsuz çıkmasına rağmen gözleri bu durumdan çok memnundu.

"Müsait misin acaba?" derken çoktan içeri girmiştim zaten.

"Müsait olmasam da bir şey değişmeyecek komutanım buyurun. Bu defa sorun nedir?" alttan alttan laf sokmasına rağmen o gözlere bakıp mutlu olmamak imkansızdı.

"Başım ağrıyor da onun için geldim doktor hanım." bu ara yediğim iğnenin haddi hesabı yoktu.

"Allah Allah bu ara hasta mı olacaksınız acaba komutanım her gün bir yeriniz ağrıyor." sesi bu defa mesafeli değil tamamen eğlenir tavırdaydı. Bende bundan cesaretle

"Hastayım zaten doktor hanım ama ne yazık ki tedavisi ilaç değil sensin." dedim rahat ve açık bir şekilde.

"A... Anlamadım komutanım?" ne güzel şaşırıyordu bu kadın. Bir insanın her mimiği bu kadar güzel olmamalıydı.

"Anladın bence ama neyse."

"Siz şöyle geçin ben ilaç hazırlayayım komutanım" deyip ayaklanınca hızla önüne geçtim.

"İlaca ihtiyacım yok biliyorsun." deyip yüzümü ona yaklaştırdım. O an yaşadığı şokla donup kalmıştı bende fırsattan istifade burnumu saçlarına dayayıp derince bir soluk aldım.

Kendine gelir gelmez benden ayrılmış ve hemen uzaklaşmıştı. Bu uzaklık anında içimi üşütmüştü. Ben çocuk değildim. Hislerimin ve yaşadığım şeylerin farkına hemen varabilecek biriydim. Ben bu kadına aşık olmuş hatta gün geçtikçe bağlanmaya başlamıştım.

"Iıı... Şey... B-ben ilacınızı hazırlayayım komutanım yatın siz en iyisi." deyip kaçarak uzaklaştı ama yüzünün kıpkırmızı olduğunu görmüştüm.

Sedyeye geçerek uzandım. Asudenin eli çok hafifti. Vurduğu iğneyi bu güne kadar hiç hissetmemiştim resmen. Tam bunları düşünürken kalçamda hissettiğim acıya bir an boş bulundum.

"Aahh!!" bunu bilerek yapmıştı. Biliyordum.

"A aa canınız mı acıdı komutanım. Kusura bakmayın." deyip kıkırdadığında resmen sakinleşmiştim. İlacı biraz ağır hazırladığı çok belliydi çünkü damarlarımda ki ilacı an be an hissetmiştim. Yerine geçip otururken

"Komutanım 10 15 dakika yürüseniz hem ağrınız kalmaz hem de ilaç dağılmalı." dedi gülmemek için kendini zor tutuyordu farkındaydım.

Ona doğru iyice eğilip burnumu yanağına getirdim. Yine kokusu burnuma doluyordu.

"Bunun acısını çıkarırım senden doktor biliyorsun değil mi?" deyip arkanı döndüm. Tam çıkacakken

"Sizi bekliyor olacağım komutanım." dediğinde ben kapıyı açıp dışarı çıkmak üzereydim.

"Çok ara vermem doktorcuğum merak etme." deyip çıktım dışarı canım çok acıyordu ama umurumda değildi. Gözlerinde gördüğüm duygular benim için yeterliydi.

~~~~~~~

Şu yorumları biraz yükseltelim ama değil miii :)