#1 in lydiamartin!!!!!!
we volgen het spoor helemaal tot een verlaten schuur. 'ze is hier', zegt Scott. 'zeker weten.' ik ga naar binnen. 'hallo? is hier iemand?' ik hoor paniekerig gehijg. het komt vanachter die dozen achteraan de schuur. 'niet ban...
ik zucht diep. dit is het. ik moet het nu vertellen. ik moet vertellen waarom ik mijn onderzoek naar mijn beste vriend's dood heb opgegeven. waarom ik zoveel talenten heb. waarom ik goed ben met wapens. ik sluit mijn ogen en voel een traan uit mijn ooghoek rollen. wanneer ik mijn ogen opendoe kijkt iedereen me bang aan, onzeker over wat ik nu ga vertellen. ik denk terug aan het moment waarop mijn eigen ouders me het vertelden. inmiddels 2 jaar geleden.
'Isabella' roept mam gehaast. ze neemt mijn handen in de hare. 'luister goed Isabella, want dit is heel belangrijk. Rosalinda zal alles meer uitleggen, maar je moet het nu weten. we kunnen hier niet blijven. er is iets gebeurd en je moet je voorbereiden op een oorlog...'
dat was het laatste dat ik ooit van haar gehoord heb. ik kijk naar de grond als de tranen over mijn wangen rollen. 'ik ben ook niet open met jullie geweest. ik ben net als de meesten van jullie niet volledig menselijk.' ik kijk vastberaden op. er is geen weg meer terug. 'mijn familie is niet zomaar een normale familie. ik heb 4 broers en 4 zussen en samen zijn we de huidige generatie beschermers. we staan elk voor een emotie. angst, woede, eenzaamheid, jaloezie, blijdschap, haat, verdriet, wanhoop en liefde. ik weet zelf niet hoe het allemaal in elkaar zit. alleen dat ik de beschermer van liefde ben. ik zie en voel liefde overal om me heen, ik zou het zelfs kunnen sturen als ik wist hoe.' ik snik. ik focus mijn blik even op de grond en kijk dan omhoog. iedereen deinst achteruit als ze mijn ware ogen zien. ik heb ze zelf maar 1 keer in de spiegel gezien en daarna nooit meer. ze zijn roos-paarsachtig en ze zouden liefde moeten uitbeelden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
ik kijk naar Stiles, maar hij ontwijkt mijn blik. iedereen ontwijkt mijn blik. dit is meer dan ik aankan. ik had het niet mogen vertellen. ik draai me om en begin te lopen. als meer sneller en sneller. zelfs als ze mijn naam roepen, blijf ik lopen. dit was een grote vergissing. is maskeer mijn geur en verstop me in een boom net voor Stiles en Lydia verschijnen. 'opsplitsen zonder weerwolf was misschien niet ons beste idee', hoor ik Stiles zeggen. ze kijken even rond voor ze verder lopen. wanneer de kust veilig is, kruip ik uit mijn schuilplaats en loop het bos uit. er is nu maar één plek waar ik nog heen kan.
