geluiden beginnen langzaam terug tot me door te dringen. een stem die ik niet meteen kan plaatsen praat tegen me. de woorden worden langzaam duidelijk. 'het spijt me. het spijt me. het spijt me...' altijd opnieuw dezelfde woorden. ik voel nattigheid op mijn hand. ik wil mijn ogen opendoen, zeggen dat het oké is, dat ik sorry moet zeggen... maar het lukt me niet om te bewegen. ik baal er zo van! ik wilde zo graag naar Brandon. ik zag die stomme auto niet eens komen. Ik had nooit zo overhaast mogen reageren. vreemd dat je dat moet beseffen als je bijna dood gaat. langzaam komt het gevoel in mijn vingers terug en kan ik in de hand knijpen die mijn hand vast heeft. 'bell?' ik kan de stem eindelijk plaatsen. het is Stiles. hoe heeft hij me gevonden? en waar ben ik? ik lig zacht, dus ik lig vast op een bed. in het ziekenhuis misschien? dat zou logisch zijn. het gevoel in de rest van mijn lichaam en trillend open ik mijn ogen. er gaat een pijnscheut door me heen en ik kreun. 'hé hé hé rustig. alles is oké' het klinkt meer alsof hij het tegen zichzelf heeft dan tegen mij. 'wat...' komt er krakend uit mijn keel. 'je hebt een ongeluk gehad. gelukkig kon de chauffeur nog op tijd remmen. enkel gekneusde ribben en een hersenschudding. je hebt geluk gehad!' ik kreun als ik probeer recht te gaan zitten. geen goed plan dus. 'Bell, het spijt me. ik had nooit moeten terugdeinzen! natuurlijk aanvaard ik wat je bent! ik was gewoon geschrokken' ik probeer te glimlachen. 'ik moet sorry zeggen. ik had niet mogen weglopen' ik strek mijn armen zo goed mogelijk uit en omhels Stiles. dan gaat hij de anderen vertellen dat ik wakker ben en binnen de kortste keren staat mijn hele kamer vol met mensen. sheriff stilinski, melissa, hayden, Liam, mason, malia, scott, Lydia en... Brandon. iedereen omhelst me en verzekert me dat ze me aanvaarden zoals ik ben. blijkbaar heeft Stiles Brandon ingelicht over wie en wat ik ben en hem ondertussen ook met de dood bedreigt voor als hij mijn hart zou breken. net zoals een grote broer hoort te doen. ik kijk rond. het is misschien niet perfect, maar dit is mijn familie. en ik zou het niet anders willen
JE LEEST
Lost Memories TEEN WOLF Dutch
Hombres Lobo#1 in lydiamartin!!!!!! we volgen het spoor helemaal tot een verlaten schuur. 'ze is hier', zegt Scott. 'zeker weten.' ik ga naar binnen. 'hallo? is hier iemand?' ik hoor paniekerig gehijg. het komt vanachter die dozen achteraan de schuur. 'niet ban...
