Lost Memories TEEN WOLF Dutch

2.21

Opeens gaat Bell's telefoon en ze begint te gillen. 'Echt?' roept ze uit. 'Oké. We komen' ze hangt op en kijkt ons stralend aan. 'Roos! Ze is hier!' ze rent de deur uit richting de schuur. 'Is ze echt van plan om de hele weg te lopen' vraagt Ed zich uitop af. 'Je kent Sophia' antwoord Jona. 'Ze leeft echt in het moment en heeft waarschijnlijk niet door dat een auto sneller is' voegt Nick eraan toe. Ella en Di knikken. 'Ze is altijd zo geweest' zeggen ze. 'Ik hoop maar dat ik haar kan bijhouden' zegt Brandon en hij loopt ook naar de deur. 'Waarom neem je je auto niet?' vraag ik met een duh-toon. 'En haar alleen laten? Dacht het niet' zegt hij voor hij achter Bell aangaat. Ik knik goedkeurend. 'Hij ís goed genoeg' fluistert Lydia in mijn oor. 'Weet ik. Het is alleen fijn om het af en toe bevestigd te zien' antwoord ik.

Tegen de tijd dat we bij de schuur aankomen is Bell er al. Dat is duidelijk te merken aan het blije gegil dat uit de schuur komt. Lydia is de enige die zich niet lijkt te pijnigen aan het schrille geluid. In de schuur zien we Bell een meisje omhelzen. Hun ogen zijn volledig opgelicht en ze omhelzen elkaar zo stevig dat ze elkaar lijken te verstikken. Een beetje verderop staan John en Brandon te praten. Bell's familie loopt op de meisjes af en er volgt een groepsknuffel. 'En we zijn weer compleet' zegt Ella. Roos kijkt om zich heen. 'Waar is Max?' vraagt ze verward. Het wordt opeens somber in de ruimte. Niemand durft haar echt aankijken... behalve Bell dan. 'Hij wilde me vermoorden' zegt ze simpel. Het lijkt alsof ze het feit aanvaard heeft. Roos knikt begrijpend. 'Max heeft de verkeerde kant gekozen, maar hij is alleen. Wij hebben elkaar nog en we zullen niemand achterlaten. niet nog eens. Opsplitsen was een slecht idee. Laten we samen blijven en samen strijden voor wat juist is' Bell kijkt trots naar haar grote zus als deze haar speech afrond. 'Kom Roos! Ik stel je aan iedereen voor.' ze trekt haar aan haar hand in onze richting. 'Dit is Lydia, ze is als een zus voor me. En Stiles, mijn broer. Ik woon bij hem en zijn vader. Dan heb je ook nog Scott en Malia, maar die zijn er niet. Yoni is goed op weg om Scott aan de haak te slaan. Ze zijn nu iets leuks aan het doen' babbelt Bell vrolijk. 'Oh en dan heb je Brandon' ze wenkt hem om dichterbij te komen. 'Hij is mijn vriendje' ze legt haar hoofd op zijn schouder en zijn arm lijkt automatisch rond haar middel te glijden. Alsof hij het zelf niet doorheeft. Roos kijkt ons allemaal aan. Ze steekt haar hand naar me uit. 'Bedankt om voor Izzy te zorgen, maar nu neem ik het weer over' zegt ze en even wil ik in de aanval gaan, maar bedenk me. Ze heeft het recht om haar zus op te eisen. Bell protesteert wel. 'Nee! Roos dat kan je niet doen!' Roos trekt een wenkbrauw naar haar op. 'Izzy. Je hebt je familie terug nu. Je hebt geen vervangers meer nodig' awtch die doet pijn. Bell kijkt haar woest aan. 'Stiles is geen vervanger! Hij is evenveel mijn broer als Nick of Jona of Ed! Ik heb hier een leven opgebouwt met hem! Hij heeft me meer dan een jaar elke avond in bed gestopt ook al ben ik 16. Hij heeft me meer dan een jaar getroost en zijn slaap opgeofferd om mijn nachtmerries te verjagen. Hij is mijn beste vriend! Hij heeft voor me gezorgd, hij heeft van me gehouden, me geholpen met mijn huiswerk! Ik weiger hem zomaar te dumpen!' Bell spreekt luider en luider tot ze het laatste uitroept. Iedereen wordt stil en kijkt haar aan. Roos lijkt het meest geschokt van allemaal. 'Niemand hier heeft een probleem met Stiles! Waarom juist jij wel?' fluistert Bell voor ze de schuur uitloopt. 'Ik ga wel' zegt Brandon voor hij achter haar aanloopt. 'Dat was intens' zegt Ed. Roos kijkt hem venijnig aan. Hij steekt beschermend zijn handen omhoog. 'Ze heeft gelijk, Roos' valt Jona hem bij. 'Rosie. Stiles en zijn vader hebben zo goed voor haar  gezorgt. Je zou moeten zien hoe gelukkig ze is' zegt Di. 'Zelfs ik heb het gezien en ik ben hier nog maar een paar uur' voegt Ella eraan toe. Ik heb het gevoel dat dit een familiemoment wordt. 'Ik ga kijken waar Bell is' zeg ik dan maar en trek Lydia zachtjes met me mee. Deze familie heeft een moment alleen nodig