Lost Memories TEEN WOLF Dutch

2.17.1

Hey daar! In afwachting van jullie geweldige ideeën voor dit boek heb ik besloten een kleine flashback te schrijven om zo meer inzicht te krijgen in Bell's familie. Vergeet zeker niet te commenten of een privéberichtje te sturen met nieuwe ideeën. Ik zal op jullie wachten. Xoxo

'Bella!' 'Sophia!' 'kleine zus!' de broers Di Angelo lopen bezorgt in het bos opzoek naar hun jongste zus. Ze was die middag in tranen thuisgekomen en het bos ingevlucht. Het was Bells 9e verjaardag en ze hadden een feestje gepland, maar voor ze haar konden verrassen was ze weggelopen. De jongens, overbeschermend als ze waren, liepen haar meteen achterna, maar ze was nergens te vinden. Na een half uurtje begonnen ze zich pas extreem zorgen te maken. Waar kon hun kleine meisje zijn? Tot opeens één van de broers, Nick, een ingeving kreeg. Ze hadden heel het bos op de grond afgezocht, maar ze hadden nooit omhoog gekeken. En daar in de grootste boom van het bos zat Bell zachtjes te huilen. Jona, de lenigste van hun 3, kroop in de boom om Bell eruit te halen. Eenmaal op de grond drongen de jongens zich rond Bell. Allemaal wilden ze haar in hun armen nemen om haar te troosten. 'Kleine zus, waarom huil je?' vroeg Nick. Bell wilde eerst niet antwoorden, maar ze worden onderbroken door een grote struise jongen achter hen. 'Ouh is de tuttebel aan het huilen!' hij schattert het uit. 'En wie ben jij?' vraagt Jona giftig als hij beschermend voor Bell gaat staan. Nick en Ed nemen allebei hun plaats in aan de zij van Bell. Beiden houden ze één van haar handen vast. 'Ik? Niemand. Een nobody vergeleken met princesje daar' spuugt de jongen bijna uit. Jona zet dreigend een stap naar voor. 'Wat heb je met Sophia gedaan?' vraagt hij woest. 'Sophia? Dat kind heeft meer dan één naam!' gaat de jongen vijandig verder. Hij lijkt zich niet veel aan te trekken van de 3 grotere jongens die hem elk moment in elkaar kunnen slaan. 'Je kan beter weggaan. Of anders...' dreigt Jona. 'Of anders wat?' daagt de jongen Jona vrolijk uit. Opeens vliegt een vuist in zijn gezicht. Jona had de controle verloren. 'Of anders sla ik je volledig in elkaar. Maak dat je wegkomt en ik wil je nooit. NOOIT. Meer in sophia's buurt zien. Is. Dat. Duidelijk?!' nu lijkt de jongen wel angst te tonen en kiest ervoor om er snel vandoor te gaan. Jona draait zich om om Bell een knuffel te geven. 'Ik heb een idee om je op te vrolijken' zei Ed en hij keek samenzweerderig naar zijn broers. 'Wat nou als ik een liedje op mijn gitaar speel? Jona kan zingen en Nick kan je helpen met dansen. Wat denk je?' Bells gezicht klaarde meteen op en ze knikte hevig. De hele namiddag maakten ze plezier. Ze vergaten zelfs hun andere broer die achter was gebleven om de rest van de zussen te entertainen. En uiteindelijk, ondanks de pestkop, was het de leukste verjaardag die Bell ooit gehad heeft