Lost Memories TEEN WOLF Dutch

hoofdstuk 6

Een week ging voorbij en er gebeurde niets. Alleen Isabella's ogen werden elke dag droeviger alsof zij iets wist wat wij niet weten. Toch blijft ze de schijn ophouden alsof er niets aan de hand is. Het is zaterdagavond en Isabella zit huiswerk te maken. Of dat probeert ze toch. Ze staart naar haar blad alsof de woorden vanzelf zouden verschijnen. 'wat is er toch?' Isabella kijkt op. 'je zou het niet begrijpen.' ik kijk haar vragend aan en ze schudt langzaam haar hoofd. 'er zijn dingen in deze wereld die zelfs jij niet zou begrijpen.' ze moest eens weten. Misschien wist ze van de bovennatuurlijke wereld? Dat zou wel logisch kunnen zijn toch? Misschien moest ze daarom vluchten? 'geloof jij in goden, stiles?' 'welke bedoel je?' ze haalt haar schouders op. 'eender welke.' daar moest ik toch even over nadenken. Ik heb het me nog nooit afgevraagd en ik had hem ook nooit verwacht. Aan de andere kant. Niemand gelooft in weerwolven of kanima's en die zijn ook echt... 'ik weet niet...' ze kijkt teleurgesteld. 'alleen iemand die volmondig ja zegt zou het een beetje begrijpen.' ze neemt haar boeken en gaat naar haar kamer.

'hé' Isabella komt mijn kamer binnen. 'sorry voor eerder.' ik glimlach. ' 't is oké. Ik snap wel dat je sommige dingen niet kan vertellen.' ze kijkt opgelucht en nestelt zich naast me op mijn bed. Ik sla mijn armen om haar heen en mijn kin rust op haar hoofd. Alles lijkt zo normaal als zij er is, alsof we elkaar al jaren kennen, alsof ze al van haar geboorte mijn kleine zus is. We vallen zo in slaap.

Ik schud Bell zachtjes door elkaar. 'hé opstaan. Je hebt je al overslapen.' Bell draait zich om en gromt. 'voor wat? Het is zondag.' 'lacrosse... wedstrijd... remember?' boos gemompel komt onder de lakens uit. Het kost Bell een half uur om zich klaar te maken.
Tijdens de wedstrijd wordt al snel duidelijk dat Isabella een geweldig speelster is. Ze scoort 7 keer en coach gaat uit zijn dak. We winnen en we dragen Isabella op onze schouders naar de kleedkamer.

Als ik na het douchen buiten kom, zie ik Isabella met een jongen praten. Ze staat ver van Lydia, pap en Melissa en het lijkt een geamuseerd gesprek. Wie is die gast? Waarom heb ik hem nog nooit gezien? Zit hij hier op school? Zo niet, van waar kent ze hem dan? Lydia zwaait. 'Je hebt echt goed gespeeld vandaag!', zegt ze als ik bij haar ga staan. 'Isabella verdient alle eer vandaag' Lydia knikt. 'en toch heb jij ook 2 keer gescoord. Daar mag je toch trots op zijn?' eigenlijk wel... een paar jaar geleden kon ik alleen nog maar dromen over mogen spelen, vandaag ben ik één van de goeie spelers. Isabella komt erbij staan en ook Scott en Liam zijn in aantocht. We besluiten Isabella's eerste overwinning te vieren met Pizza. 'duuss...' begint Lydia. 'wie was die jongen?' iedereen kijkt meteen nieuwsgierig. 'klasgenoot' zegt Isabella en ze propt meteen een groot stuk pizza in haar mond. 'en wat wilde die klasgenoot?' Isabella begint te blozen. 'niets' Lydia denkt even na. 'ik kom er nog wel achter ', knipoogt ze en ze kijkt met een veelbetekenende blik naar mij en Scott. We knikken. Isabella veranderd meteen het onderwerp en we vergeten de mysterieuze klasgenoot.'