Lost Memories TEEN WOLF Dutch

hoofdstuk 2.4

'Dat kan je niet menen!' roept Stiles uit. Ik wil hem antwoorden, maar hij gaat verder. 'Heeft niemand in die familie een normale naam?' ik moet lachen. Typisch Stiles. Mijn broer komt terug uit de dood en hij maakt zich zorgen over een naam. Max staat op en gaat beschermend voor me staan. 'Wie zijn jullie?' vraagt hij argewanend. 'Ik ben Stiles. De pleegbroer. Wie ben jij' Stiles probeert zich stoer voor te doen tegenover Max en daar moet ik om lachen voor ik tussen hen in ga staan. 'Stiles, dit is Max. Max. Stiles' stel ik hen aan elkaar voor. 'Stiles heeft me gevonden en voor me gezorgt' leg ik uit en Max' blik verzacht meteen. 'Oh' dan zie ik de rest. 'En dit zijn Lydia en Scott. Stiles' vriendin en beste vriend. Je hebt natuurlijk ook nog Malia en Mason en Hayden en Liam en Cory, maar die zijn er nu niet' ik laat Brandon bewust weg. Max zou zich teveel zorgen maken. 'Je vergeet Bra-' begint Stiles, maar ik werp hem een waarschuwende blik toe en hij houdt zijn mond. 'Dus jij bent een van de beroemde broers van Bell' zegt Lydia snel om het onderwerp te veranderen. 'Hij staat voor jaloezie' zeg ik met een blik op Stiles. Hij knikt bijna onopgemerkt. 'En ik ben de eerst geboren jongen van onze generatie' voegt Max er trots aan toe. 'Waar wij vandaan komen is dat iets om trots op te zijn' leg ik uit als ik de verwarde blikken zie. 'Laten we Max eerst hier weghalen voor we verder gaan met dit gesprek' zegt Scott en we knikken allemaal. Hij heeft gelijk. 

nadat hij gecontroleerd is in het ziekenhuis, nemen we hem mee naar huis waar we allemaal samen in de woonkamer gaan zitten. ik zit naast Max en nestel me tegen hem aan. ik zie hem en Stiles steeds blikken naar elkaar werpen die ik niet begrijp. ik besluit er mijn hoofd niet over te breken. 'dus Max. hoe kom je in Beacon Hills terecht?' verbreekt Lydia de stilte.'geen idee. ik werd gewoon wakker in het midden van een bos' antwoord Max. 'hoe kom je hier terecht?' vraag ik. Hij zucht diep. 'Welk jaar is het?' vraagt hij. '2017' antwoord ik verward. 'Wel, in dat geval ben ik 3 jaar geleden dood gegaan, vermoord' mijn ogen worden groot. 'Als jij terug bent, komen de anderen vast ook terug!' roep ik uit. 'Bella, hoop niet te-' ik onderbreek hem. 'Nee Max. Je begrijpt het niet! Ik ben een net terug! Ik ben een paar maanden geleden doodgegaan... En teruggekomen! Twee keer zelfs!' hij kijkt me met grote ogen aan. 'Twee keer?' vraagt hij argwanend. Ik knik, onzeker door zijn plotse stemmingswissel. 'Hoe?' vraagt hij. Hij kijkt de kamer rond, maar niemand durft hem aankijken. 'Één keer is ze voor me gesprongen toen iemand me wou vermoorden' zegt Stiles zachtjes. 'Een opoffering' zegt Max, duidelijk opgelucht. Waarom is me een raadsel. 'En toen heb ik zelfmoord gepleegd' zeg ik zo luchtig mogelijk. Voor Max iets kan zeggen, gaat de deurbel en ik spring op om deur te openen. Het is Brandon. 'Hey liefje, wat doe jij hier?' ik druk een vluchtige kus op zijn lippen. 'Stiles smste' ik rol inwendig met mijn ogen. 'Wat wou hij?' vraag ik als ik opzij stap om hem binnen te laten. 'Blijkbaar komen er meer mensen uit de dood terug.' ik open mijn mond om sorry te zeggen, maar Brandon is me voor. 'Geen zorgen, hij heeft er ook bij vertelt waarom je niet gebeld hebt' ik kijk hem vol spijt aan. 'Het spijt me. Het zit gewoon zo dat hij vroeger zo overbeschermend was en nu hij net gehoord heeft dat ik twee keer ben doodgegaan' ik leun met mijn hoofd tegen Brandon's borst. Hij slaat zijn armen om me heen. 'Ik kan ook een andere keer terugkomen?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Het moet een keer gebeuren, toch?' ik neem zijn hand en neem hem mee naar de woonkamer. 'Brandon, dit is Max, mijn broer. Max, dit is Brandon, mijn vriendje' zo dat is er uit. Max' ogen lichten felgroen op en ik ga beschermend voor Brandon staan. 'si sa che siamo caduta prima volta in amore! Lo amo' (als iemand Italiaans spreekt en merkt dat dit fout is, verbeter me dan ajb XD) max knikt en zijn ogen krijgen terug een normale kleur. Ik zucht. Dit gaan lange dagen worden....