MÜLHEM •Uzaklardan Yakınlara•

♥💫29.Bölüm:💫♥

Gelen silah sesleriyle gözlerimi araladığımda korkuyla etrafıma bakınmaya başladım. Beni dürten Aras sayesinde kendime gelip olduğum yerde doğrulup dolu dolu olmuş gözlerimle Aras a baktım. Hem hamilelik hormonlarım hem de gördüğüm rüya beni çok etkilemişti ve ardından gelen silah sesleri fazlasıyla korkmamı sağlamıştı.

" Yine neler oluyor Aras lütfen buda geçen seferki gibi olmasın lütfen. "

" Korkma güzelim bir şey olduğu yok hemen bakıp geleceğim sen odaya çık, kapıyı kilitle ve sığınağa gir . " Ayağa kalktığında hızla koluna tutundum. Beni burada yalnız bırakıp gidemezdi. Ya ona bir şey olursa.

" Gitme lütfen ya sana bir şey olursa. " Titreyen sesimle söylediğim sözün ardından gözümden bir damla yaş aktı. Öncesinde gördüğüm bu kabus ve neredeyse tıpatıp aynı olan olaylar beynimde kötü kötü türlü senaryoların oluşmasını sağlıyordu ve bu beni çıldırtmak üzereydi.

" Demir. " Aras ın gür sesi salonda yankı yaparken önce ayak sesleri sonra demir elinde üç adet silahla silah ile salonda belirdi.

" Aras neler oluyor lütfen bunun bir şaka olduğunu söyleyin ve silahta neyin nesi korkuyorum. "

"Bir şey olduğu yok güzelim dedim ya sen dediklerimi yap biz bakıp geliyoruz hemen. Eğer bir şey olursa Görkemi ara ve biz sana bir şey demeden olduğun yerden sakın ama sakın ayrılma." Aras Demirin elindeki silahlardan birini alıp kolumdan tutarak merdivenlerden yukarı çıkarttı. Merdivenlerden çıkarken kimseye hiçbir şey olmaması için dua ediyordum. Umarım bu Aras ın patavatsız arkadaşlarından birinin oyunudur ya da bir kabus. Odamızın önüne geldiğimizde anlıma bir öpücük kondurup korkmamamı söylercesine gözlerime baktı. Sımsıkı ona sarıldım ve kokusunu sanki bir daha içime çekemeyecekmiş gibi derince içime çektim. Dudaklarına bir öpücük kondurup odaya girdiğimde kapıyı kilitledim ve banyoya girdim. Banyonun kapısını da kilitledikten sonra yere çökerek ağlamaya başladım. Neden böyle oluyordu ki tam mutlu olmuşken hep bir pürüz çıkmak zorunda mıydı. Arka cebimdeki varlığını hissettiren telefonu cebimden çıkararak Görkem i aradım. Telefon ikinci çalışta açıldığında ağlamamak için kendimi sıkıyordum ama çabalarım hiçbir işe yaramadı ve hıçkırıklarıma engel olamadım.

" İpek İpek orda mısın, neler oluyor anlat bana. Arkadan gelen silah sesleri mi ? "

" G-görkem silahlı saldırıya uğradık ne olur yetiş çok korkuyorum. Aras ve Demir ellerinde silahlar ile evden çıktılar onlara bir şey olmadan gel lütfen. " Son cümlem fısıltılar halinde çıkarken bir yandan da ağlamamı dindirmeye çalışıyordum.

" Tamam sen sakin ol biz hemen geliyoruz sakın olduğun yerden ayrılma eminim abim seni güvenilir bir yere bırakmıştır. Aras a da Demir e de bir şey olmayacak sen sakın korkma. "

" Tamam ama ne olur hızlı olun içimde çok kötü bir his var. " Aşağıdan gelen kapı kırılma sesleri ile olduğum yerde sıçradım.

" B-ben kapatıyorum. " Elimdeki telefonu sessize alıp tek çare olan gizli sığınağa girecektim. Aynada son bir kez kendime bakarak toparlanmak adına hızlıca yüzümü su ile buluşturdum ve yere kadar uzanan havluların ardında neredeyse belirli olmayacak şekilde olan çıkıntıya dokundum ve şifreyi girdim. Küçük bir kapının açılmasıyla hızla içeriye girdim ve ardımdan kapıyı kapatıp şifresini girdim. Telefonumun feneri sayesinde önümü görmüş ve yürümeye başlamıştım. Avucumun üzerinde yanıp sönen telefonumun ekranına baktığımda arayanın Görkem olduğunu gördüm.

" Efendim Görkem hallettiniz mi Aras nerede iyi değil mi ? "

" Hallettik sen arka kapıdan çık ve beni bekle geliyorum seni almaya. " Diğer soruma cevap vermeden pat diye kapattığı telefon ile kalbim sıkıştı. Sanki biri kalbimi eline alıp sıkıyormuş gibi hissettiriyordu. Birine bir şey olmuştu. İçimdeki bu kötü hissin başka bir açıklaması olmazdı. Bir elimi karnıma koyarak sakinleşmeye çalıştıktan sonra çıkışa doğru hızla yürümeye başladım. Aydınlık gördüğümde iyice hızlanıp olduğum yerden çıktığımda karşıdan gelen Görkem i gördüm. Hızla yanıma geldiğinde sıkıca sarıldım.

" A-aras nerede ? " henüz cevabını veremeden arkadan gelen siren sesiyle hızla arkama döndüğümde sedye üzerindeki Aras ı görmemle güçlü bir çığlık attım. Koşarak Aras ın yanına gitmeye çalıştığımda dönen başımın etkisiyle olduğum yere yığıldım. Dudaklarımdan dökülen son kelime ise Aras olmuştu.

Bölüm Sonu

Merhabalar canlarım umarım bölümüzü beğenirsiniz. Bu kitaba ilk başladığımda gelen bir okuma sayısı bile beni heyecanlandırırken ben buralara kadar gelebileceğimizi bu kadar büyük bir aile olabileceğimizi tahmin edememiştim. Kimilerine göre henüz çok az bir sayımız var ama bana göre okuma sayısı bir ya da iki olsaydı da benim okuyucularımın yürekleri var en azından derdim. Şunu belirtmek isterim ki her birinizin tek bir yorumu oyu okuması bana fazlasıyla heyecan ve mutluluk katıyor. Kitap yazmaya başladığımda sanırım 12 yaşımdaydım ve çoğu kişi yaşımdan dolayı beni yadırgıyordu. Şimdi buradayım ve benim yaşımı yadırgayanlara sesleniyorum siz benim yaşımı yadırgarken ben şimdi buralara geldim ve bu kadar güzel yürekli okuyuculara sahip oldum. Peki siz ne yaptınız mesela kibrinizden bir şey kaybettiniz mi?.