Kiedy dorosnę? |Astro & 5urprise|

Rozdział 32

Tadam. Troszkę nie mogłam się doczekać, kiedy udostępnię ten rozdział. Jestem ciekawa waszej reakcji na coś. ;D A więc zapraszam do czytania i czekam na opinię. :D

*Taerin*

Niedzielne poranki zazwyczaj były czasem wypoczynku, lecz nie ten. Byłam podekscytowana strasznie tym dniem, od kiedy usłyszałam o nim od Minhyuka. Miałam nie tylko spędzić z nim czas, ale także z jego przyjaciółmi i moją kochaną siostrą. To sprawiało, że biegałam jak szalona z kąta w kąt, by jak najszybciej być gotowa. Co prawda nie miało to przyspieszyć godziny umówionego spotkania.

Już po piętnastu minutach byłam gotowa, a zostało mi ich jeszcze trzydzieści do wyjścia. Myślałam, że umrę do tego czasu z nudów. Na dodatek mama spała po nocnej zmianie i nie miałam jak z nią porozmawiać. Usiadłam na kanapie w salonie i włączyłam telewizję. Nie potrafiłam znaleźć czegoś ciekawego na żadnym kanale, dopóki nie zauważałam, że na jednym z nich była uśmiechnięta twarz Hyuka. Idealnie, wywiad z Astro. Zatrzymałam się więc i zaczęłam oglądać. Pośmiałam się z radosnych odpowiedzi mojego misiaczka. On naprawdę dobrze wyglądał na ekranie, ale nie mogło się to równać z oglądaniem go na żywo. Dzięki temu show, czas minął mi zdecydowanie szybciej. Wybiegłam o odpowiedniej godzinie w pośpiechu z mieszkania.

Mieliśmy się wszyscy spotkać na miejscu, a ja miałam najbliżej na basen. Poszłam więc piechotką. Nie zajęło mi to dużo czasu i już byłam w odpowiednim budynku. Przy kasie ujrzałam już moją kochaną Borę razem z chłopakami. Może też nie mogli już się doczekać i zjawili się wcześniej. Podeszłam uściskać się z siostrą, oraz przywitać znajomych, na końcu zostawiając Minhyuka, który nie omieszkał dać mi buziaka w policzek przy wszystkich, czym mnie zawstydził.

Czekaliśmy jeszcze chwilę na dwie inne dziewczyny. Niejaka Jihyun, która przedstawiona nam została jako przyjaciółka Jinwoo i Moonbina, oraz Seorin, dziewczyna Sanhy. Tego co prawda maknae nie powiedział, lecz było po nich od razu widać. Mogliśmy wkrótce wejść do środka. Po przejściu przez wszystkie odpowiednie czynności, typu przebranie się, zimny prysznic i tym podobne, wychodziliśmy po kolei na teren basenów. Nie było tam wiele atrakcji, bo zaledwie kilka jacuzzi, duży i mniejszy basen, oraz zjeżdżalnie. Najważniejsze według mnie jednak były osoby z którymi mieliśmy spędzić ten czas.

Po rozkręceniu się ukradkiem zerkałam na moją siostrę, u której zauważyłam lekką krępację. Wtedy uświadomiłam sobie w jakiej jest sytuacji. Była w stroju kąpielowym wśród tylu młodszych chłopaków. Ale to nie oto chodziło. Bała się wejść do wody. Nie potrafiła bowiem pływać, a chłopacy już poszli na tą najgłębszą wodę. Oznajmiłam Minhyukowi na ucho jak wygląda sytuacja. Podpłynęliśmy więc do niej.

- Chodź z nami. - Zachęciłam ją delikatnie, na co ona lekko pokiwała głową.

Momentami, to ja czułam się tą starszą. Wtedy zauważył nas Dongmin, który jak się okazało dopiero wyszedł z szatni i podbiegł do nas. Wyglądał na przejętego.

- Coś nie tak zapytał? - Widać było, jak słodko się martwił o Borę.

Musiało to troszkę wyglądać dziwnie, bo wprowadzałam ją do basenu. Może pomyślał, że się poślizgnęła czy coś. Nie miałam pojęcia co siedziało w jego głowie, lecz czułam, że za chwilkę będę mogła oddać mu pod opiekę moją siostrzyczkę.

- Nic. - Wydukała. - Ja po prostu się stresuję, bo nie umiem pływać.

- W takim razie nauczę cię. - Stwierdził uśmiechając się uroczo w jej stronę.

Uznałam, że zostawię ich samych i wróciłam do Minhyuka.

***

Siedziałam właśnie w jacuzzi z Hyukiem, gdy usłyszeliśmy jakieś krzyki. Oczywiście tak charakterystyczny głos był od razu do rozpoznania. Myungjun krzyczał coś desperacko. Podbiegliśmy w tamtą stronę, bo nie widzieliśmy nic przez dzielącą nas ściankę z tamtym miejscem. Ujrzeliśmy zebranych naszych znajomych w kółeczku przy sportowym basenie. Przecisnęłam się, by dowiedzieć co się stało. Ku mojemu zaskoczeniu na podłodze leżała Bora i pan ratownik udzielał jej pierwszej pomocy.