Serendipity to Forever: A JuliElmo Fan Journey

The Irony of Eyes and Lies: Ako, Si Elmo, at ang 'Prinsesa'

Holding back his tears, he kept on talking animatedly. He laughed hard, smiled at those people who greeted him,and waved at everyone. No one should know how helpless he feels right now.

“So uhm..are you free tonight?” she asked him. He looked at her, wondering why human can’t teach themselves whom they should have feelings for.

“Let’s see..I’ll text you if I can.” he smiled at her. They’ve been talking endlessly for hours now. Just him and her, in this well-secluded part of cruel world.

“Alam mo, hindi mo naman ako maloloko eh..” she suddenly utter.

“Huh?”

“'Pwede mong kontrolin ang mga sasabihin mo, pero hinding hindi ka papalusutin ng mga mata mo.”

He faked a laugh. Again.

“Hindi ah. I’m fine, really.”

“Mahirap magpretend ng magpretend. Baka masanay ka. And there would be a day in your life when you don’t know anymore if you’re faking or not.” She insisted. "Ano ba yan, napaenglish na tuloy ako..." he let out an amused snicker when she pouted. Cute. Reaaaally cute.

Then realizing the weight of her words, he just looked down on the floor. When he looked at her again, she smiled apologetically.

“Sorry. Mukhang hindi nakatulong ‘yong sinabi ko.”

“No, it’s okay. Thank you.” for the first time, that day, he smiled sincerely.

“'Huwag mo na ako tawagan mamaya. Let’s go out whenever you’re ‘ready’. Physically, socially, spiritually, intellectually, and emotionally.” there was an emphasis on her last word. He laughed at her.

“And that would be your treat, okay? Mahal ang talent ko sa pagaadvise,”

He nodded, grinning from ear to ear.

“Pwede ba kitang...uhm..yakapin? Mukhang kailangan mo ngayon eh. Promise, walang malisya. Hehehehe,” she joked.

He step in closer, and initiated the hug. He’s just really thankful. Thankful that someone like her exist in his life, always ready to make him smile. He sighed.

“Sana kaya kong tanggalin 'yang lungkot sa mata mo..”Julie whispered at him.

“How I wish, too..”

*************************************

Bibitawan na sana nya si Elmo nang maramdaman nyang may humila dito palayo sa kanya. Dumating na pala ang 'prinsesa'. Finally.

“What the hell are the two of you doing?!” konyong sigaw ng 'prinsesa'.

“Uh..baka niyayakap ko sya?” sarkastiko nyang sagot.Wala syang pakealam kung 'prinsesa' ito. Dyosa sya. Tapos ang usapan.

“You—” sasampalin na sana sya ng 'prinsesa' nang biglang lumitaw sa harap nya si Elmo na tila ba prinoprotektahan sya nito. Sumilip sya sa ilalim ng kili-kili ni Elmo at binelatan ang 'prinsesa'. Dinuro duro sya nito pero wala pa rin syang pakialam. Busy sya sa pagamoy ng napakabangong amoy ni Elmo. Damang dama nya.

“Stop it!”saway nito sa ‘prinsesa’. ‘Napaatras ito sa takot dahil sa sigaw ni Elmo.

“Babe..sorry. I’m sorry. I was out of line. Sorry.” May paawa effect pa ang ‘prinsesa’. Nilingon sya ni Elmo, nagkibit balikat lang sya. 

“Babe, please. Let’s work this out. The two of us, only.” ‘pagmamakaawa pa nito, pero nahuli nya ang pag-irap nito sa kanya. Di na sya nagulat, alam nyang echoserang kalabaw talaga ito noon pa man.

Naramdaman nya ang pagkalito ni Elmo. Nahiling na naman nya na sana, kaya nyang tanggalin ‘yon. Dumaan ang mahabang sandali ng katahimikan. Sya, si Elmo, at ang ‘prinsesa’. Hindi nya alam kung bakit natatawa sya sa sitwasyon, imbes na mainis. Biglang lumingon si Elmo sa kanya at nagsalubong ang mga mata nila. Pakiramdam nya huminto ang puso nya ng isang segundo.

“Thank you.” ngumiti ito, pero mas nagulat sya ng yakapin ulit sya nito ng sobrang higpit.

At pinakawalan sya. Napakarami nyang nababasang emosyon sa mga mata nito, mga salitang hindi masabi. Humakbang ito palayo at hinarap ang ‘prinsesa’.

 “Let’s go. We’ll talk.” Narinig nyang sabi nito. Nagsimulang lumakad ang dalawa palayo sa kanya. Natawa sya ng mapait habang umiiling. Tatalikod na rin sana sya nang biglang lumingon si Elmo at kumaway sa kanya. Gumanti sya ng kaway at ngiti, pero mabilis din syang tumalikod.

Baka makita pa nitong umiiyak sya .Baka kasi malaman pa nitong nagkukunwari lang sya. Na ang totoo sa bunton ng mga kasinungalingan na 'to, e nasasaktan sya.

Pero hinding hindi na siguro mangyayari ‘yon. Hindi na nya masasabi. Kahit kailan...

---Okayyyy. Wuma-one shot na naman ako, ibig sabihin, tinamaan na naman ako ng topak! Dejokelang, hindi naman talaga 'yon nawawala, madalas tinatamad lang talaga ako. Hahahaha! Katam..katam..katam..anong petsa na?! January 8! XDD

Hindi ko alam kung matutuwa kayo sa ending neto, ako kasi di ko rin maipaliwanag. Ilang beses kong ginusto ibahin 'yong ending, pero sa huli dito pa rin ako napunta. Tragic na masaya ba o masaya na tragic? May pag-asa pa ba? Aba malay ko! Basta ang alam ko,hindi sa tuldok nagtapos ang kwento. Bakit? Wala lang, para cute. HAHAHAHAHA! Katulad ng iba pang one shot, bitin talaga. Pero kahit siguro umabot 'to ng chapter 837124826138, e kukulangin pa rin. You can never sum up everything into one story.

Ano pinaglalaban ko? JuliElmo. =)