He watches at the distance while Julie talks to the production crews. It’s their break time. He suddenly remembers the numerous break times they had together. Often, Julie will tease him. Or sing him songs. Or they eat together. Or she laughs at his poor Tagalog. Or he laughs at her ‘patawang kalbo’.
“Alam mo ba, minsan, may bago kaming katulong. Fan na fan mo daw ‘yong kapatid nya. Tapos pinapahingi ‘yong number mo. Tanong nya, ‘Ma’am Julie, Smart po ba si Sir Elmo?’ sabi ko ‘Ay oo Curt. Sobrang smart. Best in English nga ‘yon no’ng Kinder eh’. Ayun sumunod na araw, nagresign. HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!”
“For real?” tanong nya, half-amused.
“Syempre hindi. Tss. Di ka man lang natawa? Nag-Piso Net pa ko dyan sa kanto para sa joke na ‘yon!”
He smiled. Then seconds after, they are both laughing their hearts out.
He missed Julie terribly. Ironically, they see each other every day, but still he misses her. More so, he misses the old times. Julie stayed true to her words. All they have now is pure professional relationship.
Although Julie is still the same to others, when it comes to him, she built a great wall in between the two of them. He wants to blame himself. But he couldn’t. Somehow, he felt this will get better. This is hard but once they passed through this, they will be stronger than before. He looks forward to those days.
“Sir Elmo, baka ho matunaw na si Miss Julie,” bati sa kanya ni Mang Mark isa sa mga production crew. One of his favorites. Lagi nya nakakakwentuhan ang matanda, naging parte rin ito ng crew ng JOS.
Nginitian lang nya ito ng malungkot.
“Nako, mukhang LQ ata kayo ni ganda no?” dahil walang magawa at makausap,bukod sa nagkaproblema sa ilaw ang set, nakwento nya dito ang lahat ng nangyari.
“Hmmm. Mukhang mahirap ano? “
“Opo.” malungkot nyang sagot. He’s hopeful. Yet time is also ticking, making him feel hopeless at the same time.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Mang Mark? Nasaan ho sila? Ba’t kayo lang po?” takang taka si Julie sa naabutan sa location. Production crew lang ang nandoon pero halos tapos na ang set-up para sa shooting.
“Nasa St. Mark’s sila Miss Julie. Bigla nalang pong nawalan ng malay si Sir Elmo,” imporma nito. Naramdaman nya ang pagtakas ng kulay sa mukha nya. Agad syang sumakay sa sasakyan nila at nagpahatid sa ospital.
Abot abot ang dasal nya habang nasa daan. Ayaw man nya pero takot na takot sya para sa binata. Takot, at galit sa saril, sa lahat. Hindi na nya alam ang iisipin nya. Masyadong magulo ang lahat, ang pagtiis nya kay Elmo, ang kagustuhan nyang makipagayos na dito. Gabi gabi itong tumatawag. Walang patid ang pagtetext. Kahit alam nito na hindi naman nya kakainin, lagi pa rin itong may dalang pagkain sa kanya sa set. Alam nyang naging makitid ang utak nya. Naging makasarili sya.
Halos madapa sya pagdating sa lobby ng ospital. Nang tanungin nya ang nurse ay agad naman nitong binigay ang room number. Pagdating nya doon ay walang tao. Tanging nurse na nagliligpit.
“Nasaan po ‘yong pasyente?” tanong nya.
“Sorry Ma’am. Kararating ko lang po para magligpit. I-check nyo nalang po sa nurse station kung nasaan po ‘yong pasyente,”
“Sabi ng mga nurse dito raw,”
Natahimik ang nurse.
“Uhm, sorry po.Pero… check nyo rin po sa morgue,” alanganing sabi nito. Nanlamig sya sa narinig. Napaupo sya sa isang tabi. At nagsimulang umiyak.
BINABASA MO ANG
Serendipity to Forever: A JuliElmo Fan Journey
AdventureCompilation of Aling Claring's Posts in JE Facebook Group
