Sir, You're Mine. FINISHED

26: Rose

Roxanne’s POV

“Roxanne. Maniwala ka naman. Hindi ko naman papatulan si Sir Jael. Sabi ko nga sa’yo, ayaw ko siya para sa’yo, sakin pa kaya?”

Hindi na natigil sa pageexplain si Rebecca sa akin ng side niya. Ininterrogate ko kasi siya tungkol kay Sir Jael. About sa kagabi, kung bakit sobrang close ata nila to the point na magsikuhan sila habang kumakain kami. Aba, second round ba ‘to nang pag-aaway naming dahil sa lalaki? Joke. Hindi naman.

“Alam ko naman ‘yun, Bec. Ang akin lang, pasabihan mo ko kung gagamitin mo si Sir Jael kung pagseselosin mo si Sir Rye. Makakaramdam naman ako agad. ‘Wag lang brutalan kapag nasa harapan niyo ko, hano?” sagot ko sa kanya.

Nandito kami sa loob ng Multimedia room para magpractice. Dito rin kami nagpapractice everytime na meron. Nagkataong pareho kaming walang pasok ni Bec sa mga oras na ‘to kaya sabay kaming pumunta. Nandito na rin ang ibang members ng choir. Hinihintay na lang namin si Sir Jael at ang kasama niyang guitarist. Kaya lang, may tinext siya sa isa sa mga member namin na piano raw ang magiging instrument namin for the Christmas program.

Nakaupo kami sa may gilid ng room na ‘to. Isa-isa naming pinipintasan ni Rebecca lahat ng makita naming pangit sa kasama namin. ‘wag niyong gayahin ang ginagawa ko, kung hindi niyo bespren ang kasama niyo. Mahirap nang mabaliktad, ‘di ba?

“Roxanne. Tignan mo ‘yon, akala mo tatakpan na  ng face powder ang mukha niya.”

“Onga, Bec. Tignan mo naman ‘yung pang-apat na babae sa kanan niya. Parang hinulma sa bigas ang mukha sa sobrang haba,” sagot ko sa kanya.

Parang wala na lang sakin ‘yung kagabi kay Sir Jael. May tiwala naman ako kay Bec eh. Hindi ko na nga sinentro ang usapan sa kanya at kay Jael ko. Hehe.

Sa dami nang nalait namin ni Rebecca, hindi naming namalayan na dumating na si Sir Jael. May kasama siyang isang payat na babae. Kung hindi ako nagkakamali, siya rin ang kiniss ni Sir Jael nung birthday niya. Ouch. Heto pala ang masakit. Masakit palang magselos sa isang taong lihim mong gusto. Hindi pa nga kami, nagseselos na ako.

Ang sweet niya sa babae. Inalalayan niya pa ito papunta sa loob ng room. Inalalayan miski sa pag-upo nito sa tapat ng organ na gagamitin namin para sa Christmas program. Inalalayan niya pang ipakilala sa amin, isa-isa.

“Brigit, si Roxanne pala ‘to. Siya naman si Rebecca,” at sabay tinuro niya si Rebecca sa tabi ko.

“Hi Roxanne. Hi Rebecca. I’m Brigit Estanislao. New pianist ng choir niyo. Nice meeting you,” inabot niya ang kamay niya sa aming dalawa. Nakipagshake hands ako, pero si Rebecca, tinarayan at inismiran lang siya. Hindi ito nakipagshake hands sa babae na kasama ni Sir. Sana hindi na rin ako nakipagshake hands! Hays! Close sila ni Sir… Bakit…

Sunod namang ipinakilala ni Sir ang iba pang members ng choir. Nang makalayo sa amin si Sir Jael, at ang kasama niyang si Brigit raw, hinila ako ni Rebecca sa sulok ng room.

“Ikaw nga Roxanne. Don’t talk to strangers, lalo na sa katulad niya. ‘Yang babaeng ‘yan, may atraso pa sa akin ‘yan. Last sem, kulang na lang ipabugbog niya na ako. Hindi ko alam kung bakit. Basta ang alam ko lang isa siya sa mga babaeng kailangan nating iwasan at tirisin.”