Part 26

40.9K 3.8K 5
                                    


ေဆးရံု အေဆာက္အဦးတစ္ခုလံုး ေဆးနံ႔၊ ပိုးသတ္ေဆးနံ႔မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ရင္းႏွီးေနျပီမို႔ ဆက္ပိုင္အတြက္ေတာ့ မထူးဆန္းေတာ့။ ဒီေန႔လည္း ေမြးလူနာမ်ားႏွင့္ ဂ်ဴတီခ်ိန္တစ္ခ်ိန္လံုး ျပည့္ႏွက္ေနသည္ျဖစ္၍ ပင္ပန္းေနမိသည္။

ထို႔ျပင္ ေဆးရံုသို႔ေရာက္လာေသာ လူနာမ်ားမွာ လူနာစာရင္းဆို၍မရွိ၊ ဘာေဆးမွ စစ္ထားျခင္းလည္းမရွိ။ ဗိုက္နာမွ တက္သုတ္ရိုက္ကာ ေဆးရံုသို႔ေရာက္လာျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ႏြမ္းပါးသူမ်ားမို႔ သူ အဆိုးမျမင္ပါ။ တစ္ေန႔စာ ၀မ္းစာရရန္ပင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ၾကိဳးစားေနရသူမ်ားအတြက္ေတာ့ လစဥ္ ေဆးစစ္ဖို႔၊ ကိုယ္၀န္အပ္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္တာ သဘာ၀ပဲျဖစ္သည္။

သူတို႔ဆရာ၀န္မ်ားအတြက္ေတာ့ အင္မတန္ၾကီးမားသည့္ စိန္ေခၚမွုတစ္ခုျဖစ္သည္။

လူနာက အသည္းအသန္ျဖစ္ေနခ်ိန္ ဘာေသြးမွန္းပင္မသိေသာ ကိစၥမ်ားရွိခဲ့ဖူးသည္။ ေဆးရံုႏွင့္ ေသြးစစ္၊ ေရာဂါရွာေသာ ဌာနတို႔မွာ အျမဲတမ္းလိုလို မတည့္အတူေနျဖစ္ေနရသည္။ ဆက္ပိုင္တို႔ကလည္း ခ်က္ခ်င္းဆို ခ်က္ခ်င္းသိမွ၊ ရမွျဖစ္သည္။ ဌာနအေနႏွင့္ကလည္း တစ္မိနစ္၊ ႏွစ္မိနစ္ျဖင့္ အေျဖရွာမရသည့္ ကိစၥမ်ားရွိသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ႏွစ္ဖက္စလံုး ထိပ္တိုက္ေတြ႕ကာ မီးပြင့္ေတာ့သည္။

မတတ္ႏိုင္။ ထံုးစံလိုလိုပင္ျဖစ္ေနသည္မို႔ သူတို႔လို အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ေတြ ေနသားက်ေနျပီ။ ျပီးေတာ့ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ဆိုတာမ်ားကလည္း ႏွစ္ဖက္စလံုး ေဟာက္၍ရသည့္သူမ်ားျဖစ္သည္မို႔ ဓါးစာခံျဖစ္ရသည္ မ်ားသည္။ အခုလို ေမြးလူနာမ်ားသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ပိုဆိုးသည္။ ေနာက္ဆံုး ေမြးလူနာတစ္ေယာက္ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ ကေလးေမြးျဖစ္ျပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ ဆက္ပိုင္ ဂ်ဴတီဆင္းခ်ိန္ေက်ာ္ေနျပီ။

ဒါကလည္း မထူးဆန္းေတာ့ပါ။ အခ်ိန္သတ္မွတ္ထားသည္ဆိုေသာ္လည္း ဟန္ျပသာျဖစ္သည္။ လူနာဆိုသည္က ကုန္သည္ေတာ့မဟုတ္။ အနည္းဆံုး ကိုယ့္ဂ်ဴတီခ်ိန္ေရာက္လာသည့္ ေက့စ္မ်ားျပတ္သည္အထိ ကူညီျပီးမွ ဆက္ပိုင္ျပန္ေလ့ရွိသည္။

စည်းWhere stories live. Discover now