ထက္ပိုင္စားျပီးသား ပန္းကန္မ်ားကို ေဆးေၾကာျပီး အခန္းထဲသို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ ထက္ပိုင္ သူ႔ကိုေက်ာ္တက္ကာ ဆက္ပိုင္ကုတင္ေပၚ ခုန္တက္လိုက္သည္။ နံရံကိုေက်ာမွီထိုင္လိုက္ျပီး စားပြဲေပၚမွ ေဆးစာအုပ္တစ္အုပ္ကို လွမ္းယူဖြင့္ဖတ္ေနသည္။
"ဟာ... ကိုထက္ရာ.. ကိုယ့္ကုတင္ကိုယ္သြားဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္အိပ္ခ်င္ျပီ.."
"အိပ္ပါလား.."
ထက္ပိုင္နံရံဘက္တိုးေပးကာ သူ႔ေဘးမွေနရာလြတ္ကို ေမးေငါ႔ျပသည္။ ဆက္ပိုင္စိတ္ညစ္စြာ ေခါင္းကုတ္လိုက္သည္။
"ဖယ္စမ္းပါဗ်ာ.. ကိုထက္ကုတင္ ဟိုဖက္မွာရွိတယ္.."
"လာစမ္းပါကြာ....ငါ႔နားလာရမွာ ဘီလူးနားသြားရမွာက်ေနတာပဲ...ငါမကိုက္စားတတ္ပါဘူး.."
ထက္ပိုင္ ခပ္တည္တည္ေျပာကာ စိတ္ထဲမွျပံဳးမိသည္။ ဆက္ပိုင္ကုတင္ကို သူ စိတ္ေပါက္လာတိုင္း ေနရာက်ဴးေက်ာ္ေလ့ရွိသည္။ သူ႔ေနရာတြင္ ထက္ပိုင္လာတိုင္း ထိုေကာင္ေလးသည္ ေနစရာမရွိသလို ေယာက္ယက္ခတ္ေနတတ္သည္။
"ေနဗ်ာ.. ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ ကိုထက္ကုတင္သြားအိပ္မယ္.."
"မရဘူး ေဟ့ေကာင္.. ငါ႔ကုတင္က ငါကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမအိပ္ရဘူး.. လာစမ္းပါကြာ..."
ထက္ပိုင္ ဆက္ပိုင္လက္ကိုဆြဲေခၚလိုက္သည္။ ဆက္ပိုင္ ျငင္းမရေတာ့ဘဲ ထက္ပိုင္နားေရာက္သြားသည္။
တကယ္ေတာ့ ထက္ပိုင္ သူ႔ကိုနားမလည္။
ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲက ထက္ပိုင္အေပၚမရိုးသားစြာ တြယ္တာမွုက ေလ်ွာ့နည္းသြားျခင္းမရွိခဲ့။ အခ်ိန္ၾကာလာေလ နက္ရွုိင္းစြာပိုမိုတြယ္တာမိေလျဖစ္သည္။ ထက္ပိုင္ႏွင့္ ခပ္ခြာခြာၾကိဳးစားေနရသည္မွာ သူ႔ႏွလံုးအခုန္ျမန္လြန္းသည္ကို ထက္ပိုင္ရိပ္မိသြားမွာ စိုး၍ျဖစ္သည္။
တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္မွာ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္မို႔ ဆက္ပိုင္လွဲခ်ဖို႔ခက္ေနသည္။ ထက္ပိုင္ထိုင္ေနသည္မို႔ ေခါင္းကိုေအာက္နည္းနည္းေလ်ွာကာ လွဲခ်လိုက္သည္။ ေညာင္းညာကိုက္ခဲေနေသာ ေျခသလံုးၾကြက္သားမ်ား နာက်င္ေနသည္။ သူ ဂ်ဴတီခ်ိန္တစ္ခုလံုး ေခတၱခဏမွ ထိုင္ဖို႔အခ်ိန္မရွိခဲ့။
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
