ဦးသိန္းၾကည္ လက္ထဲမွ သတင္းစာကို စားပြဲေပၚလွမ္းခ်လိုက္သည္။ သတင္းစာထဲမွ ဓါတ္ပံုမ်ားမွာ မ်က္စိေရွ႕တြင္ ေ၀၀ါးေနသလို ပ်ံ႕လြင့္ေနေသာစိတ္ေၾကာင့္ စာကိုလည္းတစ္လံုးမွဖတ္၍မရ။ သူ႔ေရွ႕မွ အျဖဴေရာင္ ေၾကြေကာ္ဖီခြက္မွာ ေအးစက္ေနျပီျဖစ္သည္။ ညေနစာမွာလည္း လက္ရာမယြင္း။ ဖန္စားပြဲၾကီးေပၚမွ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဟင္းပန္းကန္မ်ားမွာ သူ႔ကိုေလွာင္ေျပာင္ေနသလိုပင္။
ဦးသိန္းၾကည္ ေဘးမွ သူ႔ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူ ေဒၚေထြးရီမွာလည္း အိပ္ေရးပ်က္တာမ်ားျပီျဖစ္ေသာ မ်က္တြင္းမ်ားက်ေနသည္။ ေရႊစင့္နားမွာ ေန႔ညမပ်က္ျပဳစုေနသျဖင့္ ႏြမ္းေသာမ်က္ႏွာထက္မွာ အရင္ကလို မိတ္ကပ္သနပ္ခါးမကပ္ေတာ့ဘဲ မ်က္ႏွာေျပာင္ျဖစ္ေနသည္။ ဦးသိန္းၾကည္ ေလပူတစ္ခ်က္ကို မွုတ္ထုတ္မိသည္။
"သမီး ဘယ္လိုေနလဲ မိန္းမ..."
"အခုနေလးတင္အန္ေသးတယ္.. ဘာမွမစားမေသာက္တာလည္း ႏွစ္ရက္.. သံုးရက္ရွိျပီ.. ကၽြန္မေတာ့ ေသသာေသခ်င္ေတာ့တာပဲ.."
ေဒၚေထြးရီပန္းကန္မွာလည္း တစ္လုပ္ႏွစ္လုပ္သာ စားထားသျဖင့္ အရာမယြင္း။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ေရႊစင့္အတြက္စိုးရိမ္ပူပန္မွုမ်ားကိုသာ ေန႔စဥ္စားသံုးေနျဖစ္ၾကသည္ ထင္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ သမီးေလးေ၀ဒနာမ်ားကို ဦးသိန္းၾကည္သာ ခံစားခ်င္မိသည္။ အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ ေရႊစင္ေဆးရံု၊ ေဆးခန္းႏွင့္ အဆက္မျပတ္ခဲ့။
ငယ္စဥ္ကတည္းက ေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ေသာ ေက်ာက္ကပ္တစ္ခုေၾကာင့္ သူတို႔ရင္ေမာရသည္။ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ ေနာက္ေက်ာက္ကပ္တစ္လံုးကပါ ေရာင္လာသည္။ ပိုက္ဆံကိုကုန္ခ်င္သေလာက္ကုန္ပါေစ အကုန္ခံကုေသာ္လည္း အေျခအေနထူးမလာခဲ့။ ငိုေတာ့မည့္ဟန္ ညွိုးေနေသာ ေဒၚေထြးရီကို ဦးသိန္းၾကည္ အားေပးလိုက္သည္။
"စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ဟာ.. ဆရာ၀န္ၾကီးေျပာတဲ့ ေနာက္ဆံုးနည္းတစ္ခုကို ၾကိဳးစားဖို႔ရွိတာပဲ.. ဒီအတိုင္းဆက္သြားရင္ေတာ့ ေရာဂါကို တာရွည္ဆြဲထားသလိုျဖစ္ေနျပီး ငါတို႔သမီးေလး ပိုခံစားရမွာပဲရွိမယ္.."
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
