ဆက္ပိုင္တို႔ အိမ္ေရွ႕ဆင္၀င္မီးသီးငယ္မွာ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ ထြန္းလင္းေနသည္။ ေသာ့မခတ္ထားေသာ အိမ္တံခါးလက္ကိုင္ကို လွည့္ဖြင့္ကာ ေမွာင္ေနေသာ အိမ္ထဲသို႔ ၀င္လာခဲ့သည္။ ဒီအခ်ိန္ဆို ဦးထြန္းဟန္အိပ္ေနျပီျဖစ္တာ ေသခ်ာသည္။ တံခါးကို ခ်က္ထိုးေသာ့ခတ္ျပီး အလင္းေရာင္သဲ႔သဲ႔ျမင္ေနရေသာ သူႏွင့္ထက္ပိုင္အခန္းကို ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
အိမ္သားသံုးေယာက္တြင္ အိမ္အျပန္ေနာက္အက်ဆံုးမွာ ဆက္ပိုင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအျပန္ အိမ္ျပန္လာကာ ညစာခ်က္၊ အိမ္စာလုပ္ကာ အလုပ္ရွိရာသို႔ သူ အေျပးသြားရျမဲျဖစ္သည္။ ထက္ပိုင္သည္လည္း ညေနပိုင္း ေရကူးက်င့္ျမဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွိမေန။ ဦးထြန္းဟန္ႏွင့္ထက္ပိုင္က ညေန ၇ နာရီေလာက္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေရာက္လာတတ္သည္။ မနက္ေစာေစာထကာ လမ္းေလ်ွာက္ေလ့ရွိေသာ ဦးထြန္းဟန္အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္သည္ အေစာဆံုးျဖစ္သည္။ ဒါ႔ေၾကာင့္လည္း ဆက္ပိုင္ႏွင့္ဦးထြန္းဟန္ ညပိုင္းဆံုျဖစ္သည္မရွိ။
အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္အ၀င္ ကုတင္ေပၚတြင္ လွဲအိပ္ကာ ဖုန္းႏွင့္မ်က္ႏွာမခြာဘဲ ဂိမ္းကစားေနသည့္ ထက္ပိုင္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေရခ်ိဳးျပီးစ ေခါင္းမွေရမ်ားပင္ စင္ေအာင္မေျခာက္ေသး။ ဆက္ပိုင္ကေတာ့ ေရခ်ိဳးခ်င္စိတ္ပင္မရွိေတာ့ေအာင္ ပင္ပန္းေနသည္မို႔ အလုပ္ယူနီေဖာင္းပင္ မလဲေတာ့ပဲ ကုတင္ေပၚတြင္ ေမွာက္ရက္လွဲခ်လိုက္သည္။
"ဆက္ပိုင္..."
ထက္ပိုင္ ဖုန္းမွမ်က္ႏွာပင္မခြာဘဲ သူ႔ကိုလွမ္းေခၚလာသည္။
"ဗ်ာ..."
"ၾကာဇံေၾကာ္စားခ်င္တယ္"
"ဟာဗ်ာ.. ဒီအခ်ိန္ၾကီး..."
ဆက္ပိုင္စိတ္ညစ္စြာ ေရရြတ္လိုက္သည္။ မဖြင့္ခ်င္ေတာ့သည့္ မ်က္လံုးမ်ားက ေလးလံလြန္းလွျပီ။
"သြား၀ယ္ကြာ.."
"ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ မသိဘူးလားကိုထက္ရာ.. ဆိုင္ေတြအကုန္ပိတ္ကုန္ျပီ.."
"အဲဒါဆိုသြားေၾကာ္ကြာ.. ငါဗိုက္ဆာတယ္.. ညစာမစားရေသးဘူး.."
"ၾကက္သားဟင္းေရခဲေသတၱာထဲမွာရွိတယ္ေလ.. ဘာလို႔မစားလဲ"
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
