Part 45

47.1K 3.8K 129
                                    


ဆက္ပိုင္ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို လွမ္းပိတ္ျပီးမွ စိတ္ေမာစြာ ပင့္သက္ခ်လိုက္သည္။

ဆက္ပိုင္.. မင္းေလာက္အမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္ ေလာကမွာမရွိဘူး...

မိမိေခါင္းကို ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္သံုးခ်က္ နာေအာင္ ေနာက္ျပန္ေဆာင့္ရင္း ဆက္ပိုင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခပ္တိုးတိုးေျပာမိသည္။ သူလာမိသည္မွာ မွားျပီဆိုတာကို ကားေပၚမွဆင္းကတည္းက နားလည္လိုက္သည္။

အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့ျပီပဲဆိုေသာ သူ႔ကိုယ္သူ လိမ္ညာမွုတစ္ခုျဖင့္ သူ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ထက္ပိုင္ကို ကားေပၚမွလွမ္းေတြ႔လိုက္ကတည္းက သူရန္ကုန္လာခဲ့မိသည္ကို ခ်က္ခ်င္းေနာင္တရသြားမိသည္။

ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးပါ။

အေ၀းမွာရွိစဥ္ကေတာ့ ျပာဖံုးထားေသာ မီးခဲတစ္ခုလို အရာရာကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း အခုလိုျပန္ဆံုရခ်ိန္မွာ ထက္ပိုင္ကို သူေမ့လို႔မရေသးတာကို ခ်က္ခ်င္းလိုလို နားလည္မိသည္။ ျပီးေတာ့ သူထိန္းခ်ဳပ္လ်စ္လ်ဴရွုႏိုင္ခဲ့သည္ဆိုမွာလည္း ထက္ပိုင္ သူ႔ကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္သည္ဟု တထစ္ခ်ယံုၾကည္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

အခုသူေတြ႕ရေသာ ထက္ပိုင္မ်က္၀န္းမွာ ဂရုစိုက္စိုးရိမ္မွုမ်ားမွလြဲ၍ မုန္းတီးသည့္အရိပ္အေငြ႔တစ္ခုမွ ရွိမေနပါ။ ထက္ပိုင္မုန္းတာကိုသာ သူ ခံႏိုင္ရည္ရွိပါသည္။ အခုလုိ ေႏြးေထြးစြာဆက္ဆံလာသည္ကို လက္ခံႏိုင္သည့္ စြမ္းအားမရွိ။

ထက္ပိုင္သည္ သူ႔အတြက္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္မွ ပန္းသီးတစ္လံုးျဖစ္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွလက္လွမ္းမမီႏိုင္သည့္ သူ။ သူ႔ကို ထက္ပိုင္ မုန္းတီးသည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့တုန္းက နာက်င္၀မ္းနည္းေပမယ့္ သူခံႏိုင္ရည္ရွိပါသည္။ အခုေတာ့ ထက္ပိုင္၏ဂရုတစိုက္ အျပဳအမူမ်ားေအာက္မွာ သူ႔ႏွလံုးသားက မုန္တုိင္းၾကားမွ ေၾကြခါနီးသစ္ရြက္၀ါတစ္ခုလို တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနျပီျဖစ္သည္။

တကယ္ဆိုရင္ သူ ျငင္းခဲ့ဖို႔ေကာင္းသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူမွ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရန္ကုန္ျပန္လာဖို႔ေခၚခဲ့စဥ္တုန္းကလည္း အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုျပျပီး သူျငင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ထက္ပိုင္တစ္ခါေခၚရံုႏွင့္ သူ႔မွာရွိသမ်ွ ခြန္အားေတြကုန္ဆံုးကာ ေခါင္းညိတ္မိသည္။

စည်းWhere stories live. Discover now