Chapter 2: At the airport

1.4K 35 3
                                    

 --

salamat po sa pag-add nyo ng story ko sa reading list nyo po :))

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  - - - - -  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

KRINNGGGG KRINNNGGGG

Nagising ako sa nakakabinging alarm clock ko. Pinatay ko ito at bumalik sa pagkakatulog..

After ilang minutes

KRINGGGGG KRINGGGG

Ayun na naman, aynako. Nakakainis naman oh. Hinagis ko na sa sahig ng ayaw tumigil. Bibili na lang ako ng bago. Di kasi ako nakatulog ng maayos dahil nga sa kakaisip dun sa taong darating ngayon. HALA! Oo nga pala! May susunduin pa ako.

“Lagot! 7:30 na pala. Nonononoooo!! Teka, delayed naman at ang arrival, kasi wala ngan text sina tita eh.”

Sana nga delayed, pinapakalma ko lang sarili ko ng tingnan ko ang cellphone ko,

15 missed calls, 23 unread messages. LAGOT! Nakalimutan ko talaga, nawala sa isip ko dahil napasarap ata yung tulog ko. Dali-dali naman akong naligo at hindi na muna kumain., nagdrive na ako papuntang airport.

Yup, may car ako. HAHAHA, gift yun sakin nina Tita nung nagging valedictorian ako. As I said, mayaman nga talaga sila. Gusto nga nila akong kunin ditto eh, pero umayaw ako dahil nakakahiya. At isa pa, hindi ko na madadalaw si Jap pag nakataon.

Nakarating na ako sa airport ng may nakita akong isang lalaki sa may corner ng arrival.

Naghihintay, nakatulog na ata eh. Matangkad siya, maputi, matngos yung ilong ang yung buhok, parang nakaayos pang-artista. Hindi ko naman Makita yung mata niya kasi nakayuko siya at nakashades. Pero sigurado ako, siya si Ryan.

Kinakabahan ako dahil pinaghintay ko siya. Baka magsumbong siya sa parents niya at alisin ang scholarship ko at hndi ko yun kakayanin, titigil talaga ako sa pag-aaral.

Chineck ko yung cellphone ko

Tita Mae Calling….

Sasagutin ko ba o hindi? Sasagutin ko nalang, baka mas uminit pa ulo niya sakin.

“Hello tita? Sorry po talaga ha? Nakatulog po ako ng matagal, hindi kop o namalayan ang oras, sorry po talaga, please… wag nyo pong tanggalin yung scholarship sakin.”

Humingi na ako ng tawad bago pa niya ako pagalitan.

“Ano?? Iha, magtatanong lang ako kung nasan ka kasi hindi na nagrereply si Ryanabuti n, nasa inyo na ba siya?”

HA? Hindi ba siya galit sakin? Eh miscall nga silag ng miscall kanina eh. Pero mas narin at hindi sila galit, atleast safe ang scholarship ko. Kaya naman an swerte swerte ko sa kanila, mayamn na, mabait pa. at angkan din sil NG MAGAGANDA, oh! San kappa, perfect parents naming to ni Jap, i mean , perfect parents ko. J

Mr. New (JulNiel Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon