Mr. New (JulNiel Story)

Prologue "Memories of the Past"

Its been two years. Pero stupid me, di pa ako nakakamove-on sa lalaking yun. Siguro di na talaga ako makakapagmove-on. Haynako, lahat na ata ng blind date ginawa sakin ng mga kaibigan ko para makapagmove-on pero di nila ako magets eh. No one of them is more like him. Yung simple, mr. nice guy, boy next door, at campus heartthrob.

Mag cocollege na nga lang ako tapos hindi ko parin siya makaliutan. Pero this year, since college na ako, magpapakamature na ako. (dapat lang) Susubukan ko na siyang kalimutan. (Parang kaya ko rin!) Pero bago ko gawin yun, pupuntahan ko muna siya. One last time, magpapaalam lang. promise!

-

“Jap, Gagawin ko na talaga yung pinangako ko sayo, magmamahal talaga ako ulit. Tulungan mo naman akong makamove-on sayo oh.”

Ayan nanaman ako. Umiiyak nanaman na parang two years ago lang nung yakap yakap ko pa si Jasper.

Oo, Wala na siya. Wala na ang taong bumuo ng pagkatao ko since I was six. Wala na yung bestfriend na boyfriend na daddy na mommy na asawa at anak ko.

Full package yan eh. Simula kasi ng iwan ng nanay kong walang kwenta sa lansangan at nakita niya, siya na ang nagging magulang ko. Yes, ulila ako, at ganun din siya.Kami nga ang buhay ng isa’t-isa eh, kaya nga halos gumunaw ang mundo ko sa pagkawala niya.

Ang bata pa niya. We were only 13 nang mapagtripan siya ng mga frat leaders pag-uwi naming galing school a day before valentines noong second year kami. Pero sa totoo lang, sinisisi ko ang sarili ko, Sobra ko kasing tanga.

That time nag-away pa kami dahil gusto niyang ako ang ipartner niya sa Valentine ball na annual event sa school.

Eh rason ko naman sa kanya, socialization yun at dapat may mameet naman akong new friends diba? siya na lang kasi ang lagi kong kasama at parang wala pa akong ibang kaibigan kundi si Tin, ni ang Boyfriend nitong si Richard minsan ko lang makausap. Masyado kasing seloso si Jap, pero ayos lang. Gusto ko din naman na ganun siya ka protective sakin.

Kaso iba to eh, para kasing sasakalin niya ako sa ball na yun, eh wala ba siyang tiwala sakin? Ako naman tong adik na adik sa kanya. (Pero ganun din naman siya sakin eh, wag ka! mas adik pa sa mga tmbay yan eh HAHAHA) Kaya naman nag-away kami dahil ayaw ko muna siyang partner bukas.

NAgtampo ako sa kanya, tumakbo ako at napatigil dahil na nga sa mga frat lider na nakita kong papalapit sakin. Natatakot na ako nun pero nahabol ako ni Jap at prinotektahan ako.

"Pare, gusto mong sumali sa grupo? masya dito, puede mo din isali yang syota mo.!"

Ang kapal din nito noh?! bakit pa kasi kami ginabi ng uwi ni Jap, Practice kasi ng play sa school, nakakapagod na. Mukhang sasamain pa kami rito.

Hindi sumagot si Jap at hinila ako palayo sa kanila.

"Sandali lang pare, gusto lang namin makipagkaibigan sa inyo."

At tininingnan niya ako ng nakangiting mukhang may masamang balak. EVIL GRIN kung baga. mas napakapit tuloy ako ng hawak sa braso ni Jasper.

"Jap, natatakot na ako. alis na tayo." Bulong ko sa kanya.

--- ayoko nang ituloy pa.

Alam ko, Ako naman kasi ang talagang pakay ng mga gagong yun, pinagtanggol lang ako ni Jap. Kaya hindi lang sorrow ang nasa loob ko, guilt, anger. Lahat lahat na ata. Hindi ko na nga alam ano ang mararamdaman ko. Parang miserable na buhay ko.

Yes until now miserable ang buhay ko.

“Pat, promise mo sakin magiging Masaya ka. Pinky swear.”

Bumabalik-balik parin sakin ang nga huli niyang salita bago pa siya bawian ng buhay sa kamay ko.

Ayoko nang ikwento kung pano siya namatay, masyado kasing brutal at ako na tanga, ang dahilan ng pagkamatay niya, wala akong ibang ginwa kundi ang umiyak, tinali kasi nila ako. Ni tumawag ng pulis hindi ko magawa dahil sa kutsilyong nasa likod ko nung mga oras na yun. Nang pinakawalan nila ako sa pagkakatali ko sa upuan, nag aagaw-buhay na si Jap. Wala na akong magawa, khit ang tumawag ng tulong, dahil alam kong di na aabot.