Acresia Academy: The Six Aces (Editing)

CHAPTER 5

Arthea's POV

“So Rainier? I heard you spent your vacation in Damiwon?” tanong ni Headmaster kay Rainier. Tumango lang siya saka itinuloy niya na yung pagkain niya. Tsk, walang modo! Kitang nakikipag-usap pa si Headmaster sa kanya eh tapos kahit man lang ‘oo’ di niya mabigkas.

Itinuon ko nalang din ang pansin ko sa pagkain ko. Isa pa 'tong pagkain eh nambubweset saken! Ugh! I really hate chicken kasi kapag kumakain ako neto siguradong lolobo mukha ko mamaya.

“Aish! What am I going to do with this food?” tiningnan ko sila na busy sa pag-uusap.

Tinitigan ko yung pagkain na para bang sa pamamagitan nun ay maglalaho ito at may pa-wisik wisik pa ako sa kamay na nalalaman. Hah!

“Arthea? anong ginagawa mo sa pagkain?” malakas na sabi ni Kazumi. Take note, MALAKAS kaya lahat ng atensyon nila ay nasa akin. Nakita ko sa peripheral vision ko yung Ulan na yun na nakakunot?

“Ha? A-ah a-ano a-ah wala! Yes tama wala nga. You can continue with your chitchats now.” sabi ko habang nags-smile juskoo para naman akong tanga neto

“Ayaw mo ba sa pagkain Arthea? ” Napatingin ako kay Headmaster. Mabait talaga si Headmaster, sabagay headmaster siya eh. Hindi naman siya pipiliing HM kung di siya mabait diba?

“A-ah y-yes. May allergy ako sa manok headmaster.” nakayuko kong sabi. Oh my gosh! Please kill me now! I just embarrassed myself in front of the headmaster and the Aces.

Tumawa si Headmaster kaya napatingin ako sa kanya. “I prefer to eat vegetables po.” tumango-tango si Headmaster saka may tinawag siyang waiter at may ibinulong dito.

I curse silently. Tsk! Nakakainis talaga! Huminga ako ng malalim saka kinalma yung sarili ko. I swear hindi na talaga ako pumunta sa ganitong event. I've already had enough with this sh*ts.

Bumalik yung waiter na may dalang pagkain saka inilapag niya sa harapan ko. Kinuha niya din yung bweset na manok saka nagpaalam na siya sa amin.

“Okay na ba yan sayo hija? Next time tell me kung may problema ka ah. Buti nalang at di mo kinain yun.” tumango ako saka itinuon yung pansin ko sa Aces.

“You can continue eating now.” sabi ko at dali-dali naman silang nagsikainan. I frown when I notice him  looking at me.

“Staring is rude.” I told him using my cold voice. Pero ni hindi man lang siya natinag kaya nainis ako.

He smirk saka nakipagtitigan saken. Staring contest pala gusto mo ah. He's green orbs are boring unto mine. Hindi maikakaila na maganda yung mga mata niya, but there's something in his eyes. Its like a thick empty wall. His eyes shows nothing except the fact that there's something behind those.

It feels like hindi ko kayang mabasa ang mga mata niya so I give up. Yes, one of my talent is reading someone's feelings through eyes. Pero yung kanya parang empty wall na wala kahit ni isang tuldok ang nakasulat.

Its dark and empty. Kung makakapasok siguro ako sa mga mata niya, siguro baka nabaliw na ako. Misteryoso ang pagkatao niya, sa lahat kasi ng taong nakasalamuha ko, siya pa lang ang hindi ko mabasa ang nararamdaman.

Tiningnan ko ulit siya, nakahinga ako ng maluwag nang makitang hindi na pala siya nakatingin saken so I had the chance to look at his face. His perfect jawline, his heart shape face, his upturned nose and those kissable li-- “Done checking me?” nag-angat agad ako ng tingin habang hinahawakan yung damit ko. I bet nagmumukha na akong kamatis dahil sa nag-iinit yung mukha ko.

Haist! Ano bang nagawa kong mali at bakit parang sumusunod saken ang malas ngayon?

“Excuse me? Pero I'm not checking you out, wag kang assuming.” inirapan ko siya saka kumain na. Gahhhddd nakakainis talaga siya! I want to wipe that smirk off his face!

“Really? So why are you looking at me?” i inhale deeply saka siya pinanlakihan na mata. Tumayo siya saka nagsmirk saken. Inirapan ko nalang siya pero nashock ako dahil Unti-unting niyang inilipit yung mukha niya saken kaya inatras ko yung ulo ko.

Pinanlakihan ko ulit siya ng mata but he just keep on smirking.

“*Ehem* *Ehem* What's the matter with you?” pareho kaming Napatingin kay headmaster. I mean sa kanila palang lahat na nakatingin sa amin ngayon. Tumawa muna siya bago umayos ng upo. I feel my cheeks heating kaya yumuko ako. Nakakainis ka talagang Ulan ka!

Umalis siya sa pwesto niya kaya naiwan kami dun. Tiningnan nila ako so I shrug at di na sila pinansin. Pake ko ba dun sa walanghiyang yun! Akala mo kung sino? Feeling niya naman eh! Saka malay ko bang nahuhuli niya akong nakatitig sa kanya diba? Ba't ka naman kasi tumitig Arthea?

“Don't look at me, wala akong ginawa dun.” I rolled my eyes saka padabog na umalis. Nakakinis naman kasi sila eh, they're looking at me tapos yung titig nila parang they're teasing me.

Lumabas ako ng grandhall saka naglakad-lakad. Its beautiful here saka refreshing, kung ako lang yung masusunod mas gusto ko pang pumunta dito kesa sa party na yun.

Napadpad ang paa ko sa garden ng academy. Its paradise! Tumakbo ako papunta sa mga roses nila. Rose reminds me of someone. Someone who has big part of my life. Napangiti ako habang inaalala ko yung moments namin noon.

A tear slip from my eyes kaya pinahid ko 'to saka tiningnan yung mga bulaklak. How I wish na sana pwede pang bumalik yung nakaraan, sana... Sana hindi ako ganito ngayon sana masaya pa kami nila mommy.

If only I could bring back the time...

“Kung sana.. Kung sana ginawa ko lang ang lahat.” Unti-unting tumulo yung kanina ko pa pinipigilang luha. Totoo talaga yung sinasabi nilang past makes you what you are today.

Pinahid ko yung mga luha ko, I should not cry because it represents weakness. Tumayo ako saka inayos ko yung sarili ko.

***