Acresia Academy: The Six Aces (Editing)

CHAPTER 23

Arthea's POV

Nahihilong tiningnan ko si Rainier at Miyukki na pabalik-balik na naglalakad sa harap namin. Sumasakit ang ulo ko sa dalawang 'to. Pagkatapos kasi ng nangyari ay pinatawag silang lahat.

“Miyukki... Rainier dude nasusuka ako kakatingin sa inyo eh! Umupo nga kayo!” sigaw ni Rio sa dalawa. Nagdadabog na umupo si Miyukki samantalang si Rainier ay tumigil lang saglit saka binigyan ng nakakamatay na tingin si Rio.

Rainier cussed pagkatapos ay bumalik ulit sa ginagawa. Para siyang pusang manganganak na ewan.

“Rainier stop it already nahihilo ako sa'yo.” sa wakas ay umupo na rin siya. Napangiti ako when a pair of hands envelope my waist. Niyakap niya ako na para bang mawawala ko. He's just so cute while doing it.

Marahan kong hinaplos ang kamay niya nang sumiksik ang ulo niya sa leeg ko.

“What's wrong?” I feel him shake his head. I sighed. Si Rainier nga pala ang taong hindi mahilig magsalita. Lalo na ang mag-explain.

Humigpit yung yakap niya saken. May problema nga siguro 'to.

Nasa ganoong posisyon lang kami and I admit, I enjoyed being in his arms. I feel safe when I'm with him. Katulad ni Rainier ay hindi rin ako showy na tao at lalong hindi ako ang tipo ng tao na mahilig mag-express ng mararamdaman. Kasi for me, nararamdaman na yun ng isang tao if someone cares for them.

Naghiwalay lang kami ng bumukas ang pinto at iniluwa doon si Headmaster na parang pinagsakluban ng langit at lupa. Laglag ang mga balikat at makikita sa mukha niya ang pagkabahala.

“Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. We will be expecting the elders this week.” napa-'WHAT' pa ang mga kasama ko dahil sa sinabi ni Headmaster. Para silang hindi mapakali at ako lang ang walang alam kung bakit.

“Why?” si Rainier ang nagtanong.

“I don't know either. Nakatanggap nalang ako ng mensahe mula kay Eika kanina.” Headmaster said.

“Bakit ba kailangan pa nilang pumunta rito. If it is for show off then we don't need them.” matigas na wika ni Rainier. Naramdaman ko rin na tense yung mga muscles niya kaya ginagap ko yung kamay niya.

“Sadly, it's not. You know that elders only intervene kapag masyado nang malaki ang problema. For the past ten years ay ngayon lang uli sila bumalik.” bumuntong-hininga si Headmaster. At kung napapansin nyo nga ay OP ako. Out of Place -_-

“Be ready. I need you to take care of everything inside the city while I handle the elders.” wala ni isa sa amin ang nagsalita. Nagpaalam na si HM sa amin habang kami naman ay nanatiling nakaupo pa rin.

“Do you know what this means?” tanong ni Rainier saken. I gently shook my head.

“This means something big is coming. Something inevitable.” napalunok ako sa sinabi niya. He then cupped my cheek at hinalikan ang forehead ko.

“Kailangan nating maging alerto Ranier. Hindi naten alam ang takbo ng isipan ng mga elders.” namomroblemang sabi ni Jin.  Gaano ba talaga ka big deal ang pagdating ng elders at ganito sila kaproblemado?

I guess I'll find it out kapag nandito na sila. For now, I need to keep my senses up.... at ang itinayo kong pader na hindi masira ninoman.

Nagpasya kaming umuwi sa dorm namin para makapag-pahinga. We will be expecting the elders kaya dapat lang na ayusin namin ang lahat. We are the aces after all. Ang alas ng Acresia.

I groaned when I felt that someone is shaking me. Ngina naman kitang gusto ko pang matulog eh!

“Thea gising na pupunta tayo sa Pentagon ngayon.” wala akong choice kaya bumangon na ako and did my morning rituals. Wala pa rin ako sa sarili ko nang pumunta ako sa sala. Nandito lahat ng aces na kanya-kanyang kain habang matamang nanonood ng Wrath of the Titans.

Muntik na akong mapatili ng may biglang yumakap saken mula sa likuran. And from his manly cologne alone, alam ko na kung sino siya. I smiled saka humilig sa balikat niya.

I don't know what we are or kung ano ang status namin. Basta ang alam ko lang, as cliche as it may sound pero it feels like I'm on cloud nine when I'm with him. Pero secret lang naten yun kasi baka lumaki ulo niya.

“Morning.” siguro kung may nagsabi saken noon na magiging ganito kami ni Ranier baka tinawanan ko na sila. But hell, hindi ko lubos maisip na darating kami sa ganito. Oo, kumukulo yung dugo kapag nakikita ko siya noon. But that was before.

“Morning to you too." Ranier snuggled closer to me habang isiniksik sa leeg ko ang mukha niya. Adik talaga 'to. Pero on the second thought, pagbibigyan ko na lalo na at sa akin lang siya showy pero pag sa harap ng maraming tao bato pa rin. Tss

“Ang aga niyo na namang nambulabog sa dorm namin. May dorm naman kayo.” sabi ko.

He chuckled habang nakakapit pa rin saken. Nagmukha pa tuloy kaming tuko.

“Shupi Rainier kakain ako.” pagtaboy ko sa kanya. I almost pinch his cheeks nang mag-pout siya. “Aba't--” hindi ko na natuloy ang iba ko pang sasabihin ng makita ko ang apat na ulong nagsisiksikan sa kitchen door.

“What the hell are you doing here!” dumagundong ang boses ni Rain sa dorm namin kaya nagsialisan sila agad-agad.

“Nagsosolo kayo ah!” pahabol ni Jin habang natatawang umalis at bumalik sa sala.

“Tss insecure.” Rainier

“Hoy narinig ko yun dude!” natawa na ako ng sumabat uli si Jin.

Natigil ako sa pagtawa ng mapansin kong natahimik si Rainier kaya naman kumawala ako sa yakap niya only to find him staring at me while smiling.

I raise my brow and give him a what-are-you-smiling look.

“You're beautiful baby.” gusto kong mag-iwas ng tingin ng bigla nalang yung sabihin ni Rainier.

But my eyes are glued to him. Seryoso siyang nakatingin saken habang hindi mawala-wala ang ngiti niya. Weird kasi seryoso siya pero nakangiti naman. But whatever, he's handsome.

“Tell me something I don't know.” nakataas kilay kong sabi sa kanya. He laugh at walang babalang hinalikan ako.

“I love you Quinn..” at doon nga ay namula na ng todo ang mukha ko.

Pwede namang kiligin diba? -_-

***