Acresia Academy: The Six Aces (Editing)

CHAPTER 7

Boredom strikes Quintana ng halos dumaan ang ilang oras na nagkulong siya sa kwarto. She heaved out a sigh at nagdesisying lumabas nalang muna at maglakad-lakad. Ayaw na rin naman niyang bumalik sa academy kaya sasagap nalang siya ng preskong hangin- iyong malayo sa mga toksikong tao sa paligid.

Wala ang dalawa niyang kasama nang lumabas siya sa kwarto. Nagtuloy-tuloy siya sa labas and she found herself in the garden at the back of the west wing kung saan sila naroroon.

Fresh air welcomes her at nakatulong iyon upang kumalma siya. She wanted to feel the air against her face pero nag-aalala siyang baka may ibang tao roon kaya hinayaan na lamang niya ang maskarang suot.

She sat on the bench habang tiningnan ang mga nag-gagandahang tanim doon mula orchids hanggang sa iba't-ibang halaman at puno. She loves nature and she used to plant trees back at Elysium.

Ilang minuto rin siyang nakatingin sa mga halaman nang bigla siyang makaramdam ng ibang presensya. She became alert and her head snapped unto a certain direction, aa direksyon kung saan nagmumula ang presensyang naramdaman niya.

“Princess Quintana...” ang malumanay na bungad sa kanya ni Kazumi na may alanganing ngiti.

Her facial expressions soften upon seeing her, pero duda siya kung makikita nito iyon.

Ito lang ang nag-iisang tao na naniwala sa kanya noong tinalikuran siya ng lahat. She wants to hug her pero pinigilan niya ang sarili. Isang ngiti na lamang ang ibinigay niya rito ng bahagya pa nitong ikinagulat.

“Hi.” may ngiting sabi niya rito. “Gusto mong umupo?” tanong niya at iminuwestra ang bench.

Hindi rin ito nag-atubili pa at tumabi sa kanya.

“Magandang araw Princess Quintana, ako ng pala si Kazumi.” sabi nito sa kanya kapagkuwan. Inilahad nito ang kamay sa kanya at kinuha niya naman iyon. Pero agad niya ring binawi iyon nang may maramdaman  siya.

She felt Akira clawing for her. Muntik niya ng makalimutan ang tungkol doon. Her eyes started to water, she realized how much she misses her guardian.

“Princess Quintana? Okay ka lang ba?” ang nag-aalalang tinig ni Kazumi ang narinig niya.

“H-ha? Ah oo, ayos lang ako.” she said and give her a smile.

Ngumiti ito sa kanya at tumango. “Mahilig ka rin pala sa mga halaman?”

“Oo, sa Elysium ay nagtatanim kami ng aking ina ng mga halaman kapag pareho kaming walang ginagawa which is madalang lang mangyari. Kaya kapag ganoong wala kaming ginagawa pareho ay sinusulit na namin ang oras.” she smiled remembering her mother.

“How does it feel to be a princess?”

“Not relaxing. May nakaatang ng responsibilidad sa'yo araw-araw. Minsan, nawawalan ka ng oras para sa sarili mo dahil mas iintindihin mo pa yung iba. It's tiring but fulfilling. Lalo na kapag nakikita kong may mga tao akong natutulungan.” she said. Kazumi seems to be really interesting with what she said, nakikita kung paanong bahagyang kumukunot ang noo nito at ilang beses nitong pagtango.

“Mas worst pa pala 'yong nararanasan mo kaysa sa aming mga Ace Princess Quintana. At least, we still have little freedom.” tumango siya. She understands what she mean because she experience it firsthand.

“Yes.” tanging sagot niya. “By the ways, I am giving you the right to call me by my name.”

Kazumi's head snapped towards her. Her mouth open and close like a fish na para bang gulat na gulat ito sa sinabi niya.

“Tama ba 'yong rinig ko?” nakangiting sabi nito at hinawakan pa ang tenga.

“Yup. Ang gaan kasi ng loob ko sa'yo eh. And I feel like we could be friends.” she said offering her a warm smile which Kazumi gladly return.

“Talaga? Sa tingin mo pwede tayong maging magkaibigan Princess-- I mean Quintana?” tinguan niya ang tanong nito. She saw how Kazumi's aura produce warmth and light.

Aprt from reading someone's life through eyes (na kung maaari ay iniiwasan niya) ay nakikita niya din ang emosyon ng mga tao sa pamamagitan ng aura na inilalabas nila. And base on Kazumi's aura ay masaya ito. Her smile soon faded when she heard a noise. Lumingon-lingoj ito sa paligidand stand up in a protective stance, ready to protect her from any harm.

“Relax, mga knights ko iyon.” ang sabi niya kay Kazumi. The poor girl heaved out a sigh of relief.

She shook her head gently, minsan talaga ay gusto niya nang ibalik sa Elysium ang mga knights niya. She appreciates them pero minsan ay naaasiwa siya sa palaging pagsunod ng mga ito sa kanya.

“Come on, maglakad-lakad ta'yo. I'll give you a tour.” gusto sanang tanggihan ni Quintana ang alok ni Kazumi dahil alam na niya ang pasikot-sikot sa Acresia noon pa. Mabuti na lang at naalala niyang ang alam ng lahat ay ngayon pa lang nakatapak ang prinsesa sa Acresia.

“Sure.”

Unang itinuro sa kanya ni Kazumi ang mga classrooms na pawang ang mga studyante na ang pamilya ay may mataas na katungkulan sa Acresia. Students of high rank were given the privilege to be with the the Aces.

“And this is the training room.” binuksan ni Kazumi kapagkuwan ang pinto. Sumilio lang si Quintana ng kaunti doon at tumalikod na.

“That one, it's the punishment room. Kadalasan ay mga high rank students lang naman ang palaging napupunta dyan. You know, spoiled brats and hardheaded.”

Alam niya ang bagay na iyon, sa naoobserbahan niya kasi na kung sijo pa iyong may katungkulan ay sila pang mga irresponsable. Very different from the students of Elysium.

Nahinto lang sila sa paglalakad nang makasalubong nila ang apat na Ace at ang isang babaeng dinaig pa ang ahas sa sobrang pagkakalingkis ng mga kamay nito sa walang emosyong si Rainier.

“Kazumi, we've been looking for you.” saad ni Miyukki. “Princess Quintana.” ang sabi nito sa kanya nang mapansin siya nito. Isang tango lang ang ibinigay niya rito.

“Is she mute? Marunong ba siyang magsalita?” she heard the snake-like bitch asking Ranier. Her blood started to boil. How dare she!

Magsasalita na sana siya nang maunahan siya ni Kazumi. “Of course Scarlet, marunong magsalita ang Prinsesa. Ayaw niya lang magsayang ng laway sa mga walang kwentang tao. Tulad mo for example.”

The Scarlet girl's face turns red in anger. “How dare you say that! Por que isa kang Ace akala mo kung sino ka na ha?” sabi nito at sumiksik pa sa katabing Rainier who is now wearing an irritated look. Sino ba naman kasing di maiirita sa high pitch na boses na babaeng ito?

“Look Rainier oh! Kazumi is so mean talaga.” nakalabing sabi nito.

Quintana heard the other Aces snort.

“You know what? Ba't di mo ilayo ang mukha mo sa Aces? No outsiders allowed dito eh.” nakangising sabi ni Kazumi.

Nakatayo lang siya doon habang pinapakinggan ang dalawa.

“Akala mo kung sino ka por que kasama mo ang Prinsesa ha? I don't like you!”

She's done listening to this girl. Sumasakit na ang tenga niya sa boses nito kaya nagsalita na rin siya.

“She doesn't like you either. She's not mean because she's saying the truth.” she calmly yet coldly said. Hindi niya nakaligtaan ang bahagyang panginginig ng katawan ni Scarlet.

Good. She should be afraid. Ang sabi niya sa sarili.

Bago siya tuluyang lumakad palayo ay tiningnan niya ng pagkatalim-talim ang babae. “Just a reminder, don't be too overacting.”

She heard collective gasp from everyone. Oh gosh, she hates this girl.

“And one more thing, mag-inarte at mag-maldita ng naaayon sa ganda. Wala ka 'non kaya umayos ka.”

***

By the ways, sa mga nakakaalala, Akira is Arthea/Quintana's guardian na pinabantayan niya kay Kazumi 'nong bigyan siya ng parusa ng council. 😊

Anyways, vote share and comment my loves.

cyequeen