Ng sumunod na araw ay naging abala ang lahat ng tao sa Acresia maging ang mga studyante ay pinatulong sa pagsasaayos ng lahat para mamayang gabi. At tulad ng iniutos ni Quintana, inilikas ang mga peasants patungo sa Acresia.
Kaninang umaga ay binisita niya ang mga ito at kinausap. Masaya siyang nakipag-usap sa mga ito ng ilang sandali at umalis lang siya nang ipinatawag siya ng Headmaster. Gaya ng nasabi nito, magsasama ang Aces at siya ngaying araw dahil parte rin ang mga ito sa ritwal ng first bloom.
Nang sumapit ang tanghali ay sinabihan si Quintana na kailangan na niyang pumunta kung saan naroroon ang mga Aces.
She was walking in the hallway when she bump into Jiro.
“Good day, Your Highness.” maaliwalas ang mukha ni Jiro nang binati siya nito.
“I don't think there's something good with my day Jiro.” magaspang man ang mga salita niya pero pinilit pagaanin ni Quintana ang pagkakasabi niya rito. After what Jiro did for her she thinks it's time for her to stop being rude to him. At iyon nga ang ginagawa niya.
“Problem again?” ang tanging sabi ng kausap.
Quintana sighed deeply. Kailan ba siya nawalan ng problema simula noong dumating siya sa Acresia? Halos nakadikit na sa kanya parati ang problema.
“Yes.” sabi niya kapagkuwan. Hindi niya gustong dugtungan ang sinabi niya and Jiro must have sense it too dahil hindi na ito nag-usisa pa.
“Whatever it is, I know you can handle it Your Highness.” ang sabi nito sa kanya pagkatapod ng ilang sandali. Tinaguan niya lamang ang sinabi nito.
“Can you do me a favor? Kausapin mo si Adhara. Bring some of my knights with you and tighten the security and make sure the people outside the walls of Acresia are present during the ritual.” Quintana said.
Mataman siyang tiningnan siya ni Jiro ng ilang sandali pagkatapos ang ngumiti ito. May paghanga sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya.
“You'll be a great leader someday, Your Highness.” sabi nito. Bakas sa mga mata ng kausap ang respeto sa kanya. He was amazed and proud, that, she can surely tell.
Binigyan niya ito ng isang ngiti at pagkatapos ay nagpaalam na siya rito. Nahagip pa ng mga mata niya ang likod ng papalayong si Rainier. Nagtaka siya kung saan galing ang binata pero hindi niya nalang pinansin.
Bago siya pumasok sa kwartong itinalaga para sa kanya at ng Aces ay huminga muna siya ng malalim at pinilit kakmahin ang sarili. She needed it. Dahil ilang sandali lang ay makakaharap niya na ang mga taong pilit niyang iniiwasan.
Marahan niyang binuksan ang pinto. Kumunot ang noo niya nang makarinig siya ng mga boses na parang nagtatalo. At tama nga naisip niya dahil bumungad sa kanya ang magkarap na si Rainier at Miyukki habang nagtatalo.
“Tama lang naman talaga sa kanya 'yong nangyari Rainier. She wasn't part of the meeting for effin's sake!” ang narinig niyang sigaw ni Miyukki kay Rainier.
“No Miyukki. She was harsh back there! Hindi niya kailangang ipahiya si Scarlet sa high ranks just to prove her authority.” dumagundong ang boses ni Rainier. He was mad. His jaw's clenched and his posture is tense.
Ang ibang Ace ay pilit pinapahinahon ang dalawa, but they did not succeeded. Naramdaman ata ng mga ito na may ibang tao kaya lumingon ang Aces sa kanya.
Sumalubong sa kanya ang nagbabagang tingin ni Rainier. Nang-aakusa ang tingin nito.
Mukhang alam na niya ang nangyayari.
“There you are, high and mighty princess.” sarkastikong wika ni Rainier sa kanya. Nasaktan siya sa inakto nito pero hindi niya iyon pinahalata.
“Stop it Rainier.” Jin interjected. Ramdam niyang naiirita na rin ito sa inasal ni Rainier.
“No, let him be.” Quintana said coldly. Tiningnan niya ang apat na Aces at pagkatapos ay ibinalik ang tingin kay Rainier. She give him the deadliest glare she could muster.
“Ikinagagalit monang ginawa ko sa babaeng 'yon ganoon ba, Ace Leader? Bakit? Sa tingin mo ba ay hindi karapat-dapat ang ginawa ko sa kanya? She was being disrespectful back there and I don't allow that Rainier.” she spat every word while still glaring at him.
Gusto niyang magalit dahil kumakampi ito kay Scarlet pero mas gusto niyang umiyak dahil nasasaktan siya kung paano nito ipagtanggol si Scarlet. May relasyon ba ang mga ito? Espesyal ba ang babaeng iyon sa puso ni Rainier? Iyon ang tanong niya sa sarili.
“I understand that she did that pero hindi niya sinasadyang insultuhin ka. Kahit ang ibang high ranks ay iyon din siguro ang iisipin Prinsesa Quintana pero si Scarlet lang ang naglakas-loob na sabihin iyon sa'yo.” umusbong ang galit sa pusi ni Quintana dahil sa paraan ng pagkakabigkas nito sa kanyang titulo.
“Wala akong pakialam kung ipinahiya ko man siya sa harap ng high ranks. It's time that she learn her place. Disrespect doesn't go well with me Rainier Deacon.” she said coldly.
Hindi na nagsalita pa si Rainier. Tinitigan siya nito na para bang hindi ito makapaniwala sa sinabi niya. Na para bang ganoon na lang karahas ang ginawa niya sa babae.
“She's right Rainier.” narinig niyang sabi ni Kazumi ni sinigundahan naman agad ng lahat.
Rainier shook his head. Ang mukha nito ay hindi makapaniwala sa sinabi ng mga kasama.
“I can't believe you!” ang tanging sabi nito na puno ng pagka-dismaya pagkatalpos ay umalis ito at padabog na isinara ang pinto.
Naiwan silang tahimik. Walang ni isa ang gustong magsalita. Quintana can't help but heaved out a long sigh. Umupo siya sa malapit na upuan, pakiramdam niya'y nanghihina siya- physically and emotionally.
Si Miyukki ang unang bumasag sa katahimikan.
“Kami na ang humihingi ng pasensyasa nangyari Prinsesa Quintana.” sabi nito.
“Alam namin na lumagpas si Scarlet sa limitasyon. There's nothing wrong with what you did pero hindi iyon ang nasa isip ni Rainier.” dugtong ni Jin.
“It's just that he wants to protect Scarlet, malaki ang naitulong ng babae sa kanya. At tinatanaw niya iyong utang na loob.” nakuha ni Miyukki ang kanyang atensyon dahil sa sinabi nito. It peak her interest.
***
I so hate you right now Rainier -_- urgh!
Vote, comment and share lovelies!
cyequeen
BINABASA MO ANG
Acresia Academy: The Six Aces (Editing)
FantasyI was a normal girl once. A happy-go-lucky girl who has no worries in life. Well, except of me being a member of a broken family. But then, huge wave of responsibility came at kahit kailan man ay hindi ito mababago ninoman. Mismo ako, o si kahit sin...