Acresia Academy: The Six Aces (Editing)

CHAPTER 11

Natagpuan ni Quintana ang sarili sa garden ng academy. Gusto sana niyang lumabas at maglakad-lakad sa city pero alam niyang malabo iyon. The academy is on lockdown. Mahigpit ang seguridad ngayon and knowing that she plays a great role in the First Bloom ay priority ang kaligtasan niya.

She heard something in the bushes. Nilingon niya inyon pero nang makita niya'y kumunot ang noo niya. Walang tao.

She shrug her shoulders. Nagkaroon uli ng ingay sa palumpong. She smile naughtily. Nagkunwari siyang walang alam sa nangyayari. Tumayo siya na parang wala lang. When she heard something again saktong lumingon siya.

“Huli ka!” natatawang sabi niya. The creature hiding in the bushes squeak. Natatawang tiningnan ni Quintana ang pobreng flare na nahihintakutang nakatingin sa kanya habang dilat na dilat ang mga mata.

“Well, hello to you little thing.” nakangiti niya uling wika rito. The creature is just so adorable that she can't help but smile. Para itong tuta na sinusubukang itago ang sarili sa palumpong.

She beckons the creature with her hand. Nag-aalinlangan itong lumapit. She give the creature a warm smile at doon ay umaliwalas ang mukha nito.

“Hello Princess Quintana.” magiliw na sabi nito nang makalapit.

“Bakit ka nagtatago sa palumpong kanina?”

The creature cutely squirm under her gaze. Napangiti siya. “Huwag kang mag-alala. I mean no harm to you.” sabi niya.

Kumunot ang noo niya when a scene suddenly flash.

“I mean no harm to you.”

Napahawak siya sa noo at marahan itong hinilot. Why does the scene seem familiar. Is it part of her past? Kakaunti lang kasi ang na-retain na memories niya pero sapat na iyon para makilala niya ulit ang sarili noong mawala ang kanyang memorya.

“Okay ka lang Prinsesa?” nilingon ni Quintana ang nag-aalalang flare. She flash it a smile and noddes slightly.

“O-oo. May naalala lang ako.” sabi niya rito. Nagtaka siya ng ngumiti ito pero ng mga mata nito ay malungkot.

“Talagang ayos ka lang?” paniniyak nito.

“Oo.  By the way, ano nga pala ang pangalan mo?”

“My name's Vaira.”

“Well hello Vaira it's nice to meet you. Although, I find you creepy kanina.” she said jokingly.

Humagikhik ang flare. “Pasensya na Prinsesa. Nag-aalangan lang akong lapitan ka.”

“Bakit naman?”

Tumawa ng pilit ang flare at kinamot ang batok. “I-i.. I heard unpleasant things about you.” the creature squeak.

Quintana seems unaffected by what the creature said. Kung ibang creature o tao iyon, siguradong magiging distant ang treatment niya. But this creature in front of her is just so adorable. Plus she can see it's pure aura and intention.

Ngumiti lang si Quintana at hindi na nagkomento pa.

Marahas siyang napalingon nang makarinig ng ingay. Parang may sumabog. Dali-dali siyang tumayo upang tingnan ang bahaging pinagmumulan ng ingay.

“Princess Quintana!”

Her knights' frantic voice called her attention. Humihingal pa ang mga ito habang pinalilibutan siya. Alerto ang mga ito at ang mga mata'y nakatingin sa paligid. Lumapit si Jiro at iginiya siya papaalis sa garden. Tinanguan niya ang flare at ganoon din ito sa kanya pagkatapos ay nawala na ito.

“What's happening Jiro?”

“May mga magus at ogres sa labas.” humihingal na sabi nito. Upon hearing this, her jaw tightened.

“Paano silang nakapasok dito?”

“I don't know. Nakita nalang ng mga sagmas na walang malay ang keeper at ang portal ay nakabukas. Nandoon ang Aces ngayon at isinasara nila ang portal.” sabi nito.

Jiro was about to open the door to the safe room pero pinigilan niya ito. Maang na tumingin ito sa kanya.

“I'll fight.”

“What? No Princess. That's the last thing you are going to do. Malapit na ang First Bloom.” he said. Concern is written all over his face.

Quintana glared. “Are you underestimating me now?” she asked while raising her brow.

“B-but..”

Itinaas niya ang kamay. Silencing him.

“Get out of my way now Jiro. I'll fight too.” she sternly said.

Wala na itong nagawa pa. Lumakad na siya papalabas ng academy. Ramdam niya ang pagsunod ni Jiro at ng kanyang mga knights sa kanya.

Nadatnan niya ang mga studyante at mga sagmas na nakikipaglaban sa mga ogres at magus. She waste no time. She summoned her phoenix spirit it roars loudly na hindi maiwasan ng mga tao na mapatingin rito.

Ipinalabas rin niya ang nagbabagang espada at kinikitil ang bawat ogres at magus na nadadaanan niya. Killing them in the most brutal way.

Her phoenix spirit flap it's wings. Naglalabas ang mga pakpak nito ng liwanag. Pero hindi ito basta liwanag dahil may kalakip itong matutulis na sibat.

Quintana continued her kill. Swaying her sword elegantly and expertly. Everyone was enthralled while looking at her. She's so powerful yet elegant.

Hindi na nagtaka ang mga tao nang makita nila ang kapangyarihan niya. She possessed the divine power.

Sa tulong nga mga studyante at ilang professors ng academy ay nagapi nila ang mga kalaban. Nakapagtatakang sakto lang ang dami ng mga ito.

Kaagad niyang nilapitan ang Headmaster na ngayon ay kasama ang mga Aces. “What the hell just happened?” she asked coldly. Her brows furrowed.

“This is just a distraction.” maikling pahayag ng Headmaster.

“For what?” Quintana replied.

“For you.”

Napalingon siya sa may-ari ng boses na iyon. It was Rainier's. Who is now looking at her intently. Parang nabibighaning nakatitig ito sa kanya. His adam's apple moving up and down.

Quintana can't stand his gaze anymore. Bago pa man siya may magawa ay natumba siya nang maramdaman ang sakit sa likurang bahagi ng katawan. Mabuti na lamang at naitukod niya ang espadang hawak.

And well, Rainier's hand tightly wrapped around her waist. Tumatama sa likod ng tainga na ang mainit nitong hininga. She could hear his hard breathing.

“May sugat ka.” he stated. She was about to get his arms away from her pero naunahan siya nito. He carried her bridal style in an instant na hindi siya nakapalag.

He furrowed her brows trying concentrate. She's afraid that her walls might crumple down. She refuse  to.

Itinago niyang muli ang phoenix spirit at ang espada niya nang mapagtantong hindi pa iyon natatago.

Ranier gently place her on the infirmary's bed nang makarating sila. Akala niya ay aalis na ito pero nagulat siya nang hawakan nito ang kanyang kamay habang tinatawag ang healers.

Well sh*t sherlock!  Ang tanging nasabi niya sa isip.

***

Tbh, nangingiti ako habang tina-type 'to. Parang gusto ko na ring magkaroon ng own version of Rainier ko 😂.

Vote, comment, share lovelies!

cyequeen