Acresia Academy: The Six Aces (Editing)

CHAPTER 24

Arthea's POV

Everybody is busy preparing para sa pagdating ng elders. Kaya nga  wala kaming klase ngayon dahil gusto ni Headmaster na tumulong lahat sa paghahanda.

“You know what?! I hate this already!” tiningan ko si Miyukki na naiinis na ibinato sa kung saan ang box na dala niya. She was exhausted, no doubt. Kaninang madaling araw pa kami naglilinis sa hall. Mamayang hapon ay inaasahan ng lahat ang pagdating ng elders.

“Para namang hindi ka nasanay Miyukki.” wika ni Kazumi. Sa aming tatlo, siya lang ata ang hindi nagrereklamo. Kami lang tatlo ang nandito dahil sina Rainier ay nandoon kay headmaster. They are having a meeting with the sagmas ata.

“Bakit ba kasi kailangan pa nilang pumunta dito? Alam ko naiinis talaga ako sa mga elders na yan. Tipong hindi daw magi-intervene pero kung makaasta naman talo pa ang nangi-ngealam.” Miyukki.

Natawa nalang ako sa inasta ni Miyukki. Parang ang laki talaga ng galit niya sa mga elders. At dahil nga sa mga sinsabi nilang negative about sa elders ay nagsisimula na akong kabahan.

Nagpatuloy kami sa paglilinis ng hall. No using of powers daw sabi headmaster. I almost rolled my eyes because of that. Mas magiging madali nga kung gagamit kami ng powers.

Matapos ag ilang oras ay nalinis din namin sa wakas ang hall. Busy akong nakatingin sa mga documents na kadalasan ay student profile lang naman.

I gasp when a hand snake around my waist while a chin was on my shoulder. I smile, knowing that it was just Rainier.

“Hey” Rainier greeted. Umayos ako ng upo at ibinalik sa lalagyan ang mga documents sa lalagyan. I turn around at nginitian ko siya.

“Hey to you too.” I greeted back. Rainier chuckled pagkatapos ay hinalikan ang noo ko. This is what he always do and I'm afraid I'm getting used to it.

“How's your day?” Rainier huskily said. A blush crept into my face when he level his face on mine. He smirk when he notice me blushing at walang babalang hinalikan ang tungki ng ilong ko.

Lalong uminit ang pisngi. And what I did afterwards made him laugh loudly.

I covered my face using my hands at pilit na kumakawala sa mahigpit niyang pagkakahawak saken. But he holds my waist keeping me still.

“L-let me go Rainier!” nakakunot-noo kong sabi nang hindi pa rin siya tumigil sa pagtawa.

Tumigil na rin siya sa wakas sa pagtawa at tiningnan ako. He then smiled pagkatapos ay hinawakan ang naka-kunot kong noo.

“Stop frowning beautiful.” he said while looking at me lovingly. I almost melt with the way he looks at me. It's as if I am his most treasured gem.

“Kailan daw ba dadating ang mga elders?” I asked him. Changing the topic eventually.

He sighed pagkatapos ay hinila ako papunta sa labas. The truth is, sumasakit na rin ang ulo sa amoy ng hall. Puro documents at mga importanteng bagay kasi ang nandito at matagal nang hindi nililinis kaya masakit sa ilong yung amoy.

“Mamaya. Si headmaster at ang aces daw ang magw-welcome sa mga elders.” I gulped when he said that. Ewan ko ba pero kinakabahan kasi ako sa pagdating nila eh.

I sighed and lean on his shoulder. Naramdaman ko namang hinalikan niya ang ulo ko.

“You look tired baby. You need to rest okay?” tumango ako sa sinabi ni Rainier. I'm tired actually kaya hindi na ako nagdalawang-isip na magpatianod ng hinila ako ni Rainier papunta sa dorm namin.

Nadatnan ko ang magkapatid na nanonood ng tv.

“Thea may pagkain jan sa kusina.” tumango ako kay Miyukki pagkatapos ay hinila si Rainier papunta sa kusina.

I prepared the foods at pagkatapos ay sabay kaming kaumain. Pero hindi pa ako nangangalahati sa pagkain ng biglang sumakit ang kamay ko. I clench my fist and gritted my teeth dahil panigurado kapag nalaman ni Rainier to balik concern mode na naman yan.

I gasp silently nang uminit ang mga kamay ko. Pasimpleng inilagay ko sa ilalim ng mesa ang mga kamay ko and my eyes went wide nang makita kong pilit lumalabas ng sacred sword sa kamay ko.

Nakahinga lang ako ng maluwang ng mawala ulit ito. Nawala na din ang sakit ng kamay ko.

“Are you okay?” worried na tanong ni Rainier. Tumango lang ako saka ipinagpatuloy ang pagkain.

Nang matapos kami sa pagkain ay umakyat na ako sa kwarto ko. Nakasunod siya saken.

He look at me nang pumasok ako sa kwarto. Akala ko aalis na siya pero nagulat ako ng pumasok din siya.

“W-what are you doing?” I asked him pero he just shrug at umupo din sa bed.

Nanlaki ang mga mata ko ng hinubad niya ang shirt niya at dali-dali akong tumalikod. The eff with this man!

Narinig ko siyang tumawa pero hindi ko siya tiningan. Nahigit ko ang hininga ko when he holds my hand at hinila ako papunta sa kama.

“Kung ano-ano na naman ang iniisip mo. We're just going to sleep.” napahiya naman ako. Sheyt ka Arthea kung ano-ano kasi iniisip mo mamaya isipin niya pang ang manyak manyak mo gosh.

“Heh! Shut up!” akmang tatawa siya but I give him death glares. He put his hands up. Alam ko namang nagpipigil lang siya ng tawa. “Sige na tumawa ka na baka kung saan pa lumabas yan.” yun lang ata ang hinihinta niya at tumawa na siya. Naiinis na hinampas ko yung balikat niya.

I stand and stomp my feet nang hindi pa rin siya tumitigil sa pagtawa. Pupunta nalang ako sa sofa at dun ako matutulog bahala siya sa buhay niya kainis!

Hindi pa ako nakakarating sa sofa ang hinila naman niya ako agad.

“Okay okay I'll stop laughing hmm? Sleep now.” tiningnan ko pa rin siya ng masama. Pero dahil sa pagod ay humiga na ako at ipinikit ang mga mata ko. I need to sleep at kung pwede lang sanang 1 week akong matutulog ay ginawa ko na.

Before I drifted to sleep ay naramdaman ko pa ang magaang halik sa ulo ko.

“Sleep tight baby. I love you.”

And I sleep with a smile on my face.

***