Acresia Academy: The Six Aces (Editing)

CHAPTER 6

Malakas na ibinalibag si Quintana ang pinto ng kwarto niya. Pero nagulat siya ng mula sa kung saan ay lumabas si Jiro. Wearing a funny floral apron.

Her forehead creased looking at him grinning from ear to ear while holding a white plate.

“What the hell are you doing here?”

Jiro sheepishly smiled. Kinamot nito ang batok at ipinakita sa kanya ang platong may lamang itim na kung ano.

She looked at his apron and back to the plate he is holding. Ginagawa niya iyon ng kung ilang beses at nang matanto niya kung ano iyon ay muntik na siyang mapabunghalit ng tawa kung di lang siya nagpigil.

“Ano yan?” she asked acting oblivious to the very burned food. Hindi niya alam kung pagkain pa bang matatawag ang hawak nito. Sa tingin niya ay pancake iyon. Pero malayo nang makilala ang pagkain dahil sunog ito at may ilang parte naman na hindi pa naluluto. Duda siya kung pwede ba ba iyong kainin.

“Uhh. Its pancake.”

“Really? Nakakain ba yan?” she asked trying hard not to laugh. She saw how Jiro's face is plastered  with horror habang nakakunot-noong tinitingnan nito ang pagkain.

“No. Nevermind. This is not a food I guess we should just get rid of this” sabi nito at pagkatapos ay dali-daling pumunta sa kusina.

She doesn't know pero napangiti siya sa ginawa nito. She shook her head gently  at sinundan ito sa kusina. As much as she wants to appreciate his 'food' ay ayaw naman niyang magkaroon ng stomach upset kung pipilitin niya ang sariling kainin ang niluto ng binata.

Nadatnan niyang tinatapon ni Jiro ang pagkain nito. At nang tingnan niya ang paligid ng kusina ay lumaki ang mga mata niya. The whole kitchen is a mess. Nagkalat ang mga gamit at ang harina.

“Anong nangyari dito?”

“Sorry. I was trying to cook but as you can see, I very much failed." Jiro said looking very sorry at pinagpatuloy nito ang pagtatapon ng pagkain.

She sighed and shook her head. A chuckled escape from her lips. Hindi niya mapigilang hindi matawa sa ginawa ni Jiro. Nahilot niya ang sintido. So much for Jiro's cooking skill.

“What?!” wika niya nang makita ang naka-ngiting binata. He looks at her with admiration at tuloy ay naiilanv siya sa paraan ng pagkatitig nito sa kanya.

She give him a glare and she raised her brow. “Stop smiling like an idiot. Clean this mess.” sabi niya at itinuro ang kalat.

Lumapit siya sa cabinet at naghanao ng pwedeng lutuin. Siya nalang ang magluluto.

“What are you doing?” Jiro asked her from behind.

“Isn't  it obvious? I'm cooking. Sa susunod wag ka nang mangialam sa kusina.” sabi niya rito. Pero nang mapatingin siya sa kamay nito ay parang gusto niyang bawiin ang sinabi.

Puno ng sugat ang kamay nito at namumula. Nagsimula na ring mamaga ang mga iyon.

“Anong nangyari dyan?”

“Oh this? I got this while chopping onions. Natalsikan din ng mantika.” she frowned upon hearing this. Kailan pa nilalagyan ng sibuyas ang pancake? Mas lalo pang kumunot ang noo niya sa dami ng mantikang nakalagay sa pan. Sa isip ay natampal niya ang noo.

She sighed. “It's okay. Magluluto nalang uli tayo. Mabuti pa linisin mo nalang yang kalat.”

Nagpatuloy siya sa ginagawa. She prepared the i ingredients needed in making pancake. After she's done with everything ay nagsimula na siyang magluto. She saw Jiro on her peripheral vision looking at her intently like a five-year old kid being taught to cook pancake.

“Next time if you are hungry sa cafeteria ka nalang tumuloy.”

“Sorry Your Highness. Pero nagugutom na ako at ayaw ko namang pumunta sa cafeteria. Ganito ba talaga ang mga babae rito? They seems crazy and desperate to get my attention.”

She understands him. Back at Elysium, ay mga babae ay pormal kung kumilos, nirerespeto ang sarili at higit sa lahat walang maipipintas sa kilos nila. Very much different in Acresia.

“At hindi ka nahihiya na ako ang nagluluto dito?” she said. But she only meant it as a joke. Jiro went stiff. Lumapit ito sa kanya at bahagyang yumuko.

“Damn! Forgive me Your Highness.” he said frantically at pilit nitong kinukuha sa kanya ang hawak niyang pan.

“Stop it Jiro I'm only joking.”

Natigil ang binata sa ginagawa at maang na napatingin sa kanya. A grin eventually plastered on his handsome face. Parehong hawak pa rin nila lng dalawa ang pan.

Nasa ganoong sitwasyon sila ng datnan sila ni Adhira na nagpalipat-lipat ang tingin sa kanila.

“Uhh. H-hi.” at pareho silang napatingin rito. Instantly ay lumayo sila sa isa't-isa.

Adhira look at them with glint in her eyes. She wiggled her brows tauntingly. While Jiro on the second hand hand is smirking. Far from the Jiro a while ago.

“Stop you two. I don't need to explain something  to you Adhira. What you  saw was nothing.”

“Really Princess? You look so cute a while ago.” natatawang sabi ni Jiro. And he is  back to being the Jiro she knows again.

“Shut your mouth Jiro kung ayaw mong tahiin ko yan.” iniwan niya ang ginagawa at pumunta sa kwarto niya. She heard Jiro's laughter and Adhira's giggle.

Tuloy ay nairita ulit siya.

“Huwag mo uling ipapakita ang pagmumukha mo sa paningin ko Jiro kung ayaw mong ipatapon kita sa Forbidden Forest.” she said and then continue walking.

Ngayon ay narealize niyang iiyak ang araw na hindi siya pipikunin ng binata.

She was too occupied in hating Jiro na nakalimutan niya ang nangyari kanina.

***

Vote, comment, share and support my babies. 😘❤

cyequeen