EN ACI AŞK (BİTTİ)

13.BÖLÜM

|13| Hangi yöne gideceğin bilmeden, aşkı henüz tatmamışken, pervasızca onun ellerini tuttu. O anda damarlarındaki kan akışının kalbine doğru sevgiyle yol aldığını hissediyordu...

Hafif çekik gözlerini onun gözlerinden kaçırarak: "Aşk böyle bir şeymiş demek ki..."  dedi sessizce...

|13.|

*Herkesin hayatında geçiş dönemleri vardı. Ama çocuk ruhuna saplanıp kalanlar sayısızdı...

Sıkıntılı bir ses tonuyla konuşmaya başladım:

"Deniz?"

"Efendim Nehir'im."

"Benim hayatımı hiç merak etmiyor musun? Daha önce neden hiç sormadın?"

"Yetimhanede yaşadıklarını, nasıl evlatlık verildiğini merak ettim ama sormaya bir türlü cesaret edemedim. Seni üzmeye hakkım yoktu ayrıca. Anlatarak, o günleri tekrar yaşamanı istemedim açıkçası. Zamanı geldiğinde senin anlatacağını biliyordum. Eğer anlatmak istiyorsan, seni dinliyorum Nehir'im." diyerek ellerini masanın üzerinde birleştirdi.

Boğazımda oluşan kekremsi tadı yuttuktan sonra gözlerimi gözlerine sabitledim.

"Annemi tanımıyorum ama tanımayı çok isterdim. Yüzünü, gözlerini ve kokusunu çok merak ediyorum. Acaba anneme ne yaptım da babam beni çöp konteynerın kenarına bırakarak cezalandırdı ki?" dedim üzgün bir ses tonuyla.

Oturduğu sandalyeden bir hışımla ayağa kalktı, ellerini saçlarına götürerek sinirle saçlarını karıştırmaya başladı.

"Bir dakika bir dakika nasıl yani seni çöp konteynerın kenarına mı bırakmışlar? Bu nasıl vicdansızlık! Cidden anneni ve babanı tanımayı istiyor musun?"

"Vicdansızlık deme! Ne olursun sus! İç yüzünü bilmediğim bir şey için bu yaşıma kadar asla anneme ve babama kızmadım. Belki de beni oraya bırakan annem ve babam değildi. Belki de beni annemden babamdan kaçırmışlardı. Sonra pişman olup çöp konteynerın kenarına bırakmışlardı."

"Bu kadar polyanacı olma Nehir'im. Bu düpedüz vicdansızlık. Hem öyle olmuş olsa seni ararlardı. Emin ol bulurlardı."

"Bilmiyorum... Annemi ve babamı çok merak ettim. Ama hiçbir zaman aramadım. Semra annemi bırakırım diye kendime güvenemiyorum. Onu yalnız bırakamam. Bizden başka kimsesi yok Deniz."

"Semra anneyi neden bırakacaksın ki? Hem gerçek anneni bulunca onda mı kalacaksın? Yani bu ihtimal aklından geçti mi?"

"Beni isterse evet."

"Her şeye rağmen mi?"

"Evet dedim ya Deniz."

"Bence yanlış düşünüyorsun. Seni doğuran kişiye anne denmez. Sana bakan büyüten emek veren kişiye anne denir. Gerçek annen senin Semra anne. Böyle dediğini duyarsa çok üzülür."

"Duymayacak Deniz. Bir yere gittiğim yok zaten. Ayrıca konuştuklarımız aramızda kalacak değil mi?"

"Evet de. Nehir'im bir daha düşün sen. Eğer karşına çıkarsa sakın Semra anneyi bırakma. O evden ayrılma."

"Deniz!..Bir yere gittiğim yok. Sadece merak ettiğimle kalacağım. Semra annemi yalnız bırakamam, ikinci bir kişinin daha evden gitmesine annem asla dayanamaz."

"Bir şey mi kaçırdım? Kim gitti?" dedi telaşla.

"Ali Bey..."

"Nasıl yani? Nereye?"