Το Χρώμα του Καπνού

Κεφάλαιο 11 {Α}

Που χάθηκες εραστή της νύχτας, ποια πονεμένη ψυχή σε ζητάει για άλλη μια φορά;

Μακάρι να ήξερες νυχτερινέ ουρανέ πως το φεγγάρι σ'αγαπάει, πως η καρδιά του χτυπάει όλο και πιο δυνατά κάθε φορά που το ονομά σου ηχεί στην ήσυχη ατμόσφαιρα. Κι όμως κάτι μέσα σου το σιγομουρμουρίζει, κάτι σαν ψίθυρος, ότι το μεγαλύτερο άστρο της νύχτας ανασαίνει εξαιτίας της υπαρξής σου. Που είσαι λοιπόν Σον, που χάνεσαι όταν η ελπίδα της γης αιμορραγεί μακριά σου;

Εξαφανίζεσαι στη μαυρίλα του κόσμου σου. Κρύβεσαι πίσω από τις σκιές επειδή φοβάσαι πως το φως θα βγάλει στην επιφάνεια ότι αγνό έχει η ψυχή σου. Και δεν θες, επιθυμείς να πνίγεσαι ξανά και ξανά στην κόλαση σου. Γιατί όμως; Τι σε κρατάει αλυσοδεμένο στα ασήκωτα δεσμά σου;

Για πες μου λοιπόν, σκληρό αγόρι της άσπρης σκόνης και του γκρι καπνού, ποιος σου είπε πως ο έρωτας είναι έγκλημα; Πότε και από ποιον άκουσες ότι η αγάπη είναι καταστροφή;

Άφουγκράσου επιτέλους τους τρελούς χτύπους της καρδιάς σου. Αφήσου ελεύθερος στη δίνη αυτού του τρελού συναισθήματος. Μπορεί στο τέλος να πονέσεις, να διαλυθείς σε χιλιάδες μικρά κομμάτια αλλά θα έχεις πλέον βρει αυτό που τόσο έψαχνες, εκείνη. Το άλλο σου μισό, τη σελήνη που γεννήθηκε για να στολίζει τον απέραντο και απόμακρο ουρανό σου.

Νομίζεις πως είσαι δυνατός, και αρνήσαι να δεχτείς αυτό που δυστυχώς ή ευτυχώς έχει ήδη συμβεί. Ουρλιάζεις, προσπαθώντας να διώξεις τους δαίμονες. Μα δεν είναι δαίμονες, μικρό αγόρι της Χώρας του Ποτέ. Είναι μια γλυκιά φωνή. Ένα κορίτσι, που ξεχυλίζει από φως, από μια λάμψη που σε πλησιάζει και απειλεί να αναδείξει το όμορφο κομμάτι σου, τον καλά κρυμμένο κόσμο σου. Γι'αυτό βιάσου γιατί ο χρόνος περνάει γρήγορα και ραδιουργεί εις βάρος σου.

Δεν κουράστηκες να το κρατάς μέσα σου όλο αυτό το καιρό;

Εσύ δεν είσαι που τρελένεσαι όταν βλέπεις το χαμογελό της; Φώναξε το, πες σε όλους πως την ερωτεύεσαι. Δεν θα βλάψεις κανέναν άλλον εκτός από αυτούς που δεν ξέρουν τι πάει να πει να αγαπάς χωρίς όρια και σύνορα.

Λάτρεψε το σώμα, με τη σάρκα και τα οστά, που δημιουργήθηκε με κάθε υπέροχη λεπτομέρεια, από κάτι ανώτερο, αποκλειστικά για σένα. Το γνωρίζω καλά... είσαι αθώος κι ας μην το παραδέχεσαι. Και να ξέρεις πως αυτός ο ανόητος φόβος πως θα τη βλάψεις, θα ρουφήξεις και θα εξαφανίσεις το φως της είναι απλά στο μυαλό σου.