Το Χρώμα του Καπνού

Κεφάλαιο 13|| Σον

Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο.

Κικέρων

[...]

Η μητέρα μου έλεγε πως είχα πάρει κάτι από τον πατέρα μου, το οποίο θα με έκανε να διαφέρω πάντα από το πλήθος, τη μάζα. Όμως, ποτέ δεν τόλμησε να μου το πει ξεκάθαρα, ώσπου έφτασε εκείνο το βράδυ, όταν τα ναρκωτικά με είχαν αφήσει αδύναμο και της ζήτησα να μου πει ένα παραμύθι, όπως τότε που ήμουν μικρός και κοιμόμουν με τη γλυκιά φωνή της στα αυτιά μου.

Μεταξύ της ζάλης και της χαλάρωσης των μυών μου, ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μεγάλα της μάτια το σιγομουρμούρισε στο αυτί μου, σαν ένα απαγορευμένο μυστικό. Ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσα πριν αποκοιμηθώ δίπλα της, πάνω στον ζεστό ώμο της. Οι λέξεις βγήκαν αργά και σταθερά από τα χείλη της.

Μου είπε πως είχα το χάρισμα να ερωτεύομαι όπως ένα παιδί, ολοκληρωτικά χωρίς να φοβάμαι τους δυνατούς χτύπους της καρδιάς μου. Δεν γνώριζα τι πάει να πει μητρικό ένστικτο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η πονεμένη της παρουσία, αυτό το στοργικό και ταυτόγχρονα τόσο πληγωμένο βλέμμα της μπορούσε να διακρίνει τον πόλεμο ο οποίος έπαιρνε μέρος στο πεδίο της καρδιάς μου κάθε φορά που αντίκριζα την Χόουπ. Μάλιστα, κάποτε, μόλις έκλεισα τα δεκαέξι, παρατήρησε τη λαχτάρα με την οποία περίμενα να την δω κάθε φορά στο παράθυρο της, χαμένη στον απέραντο γαλαξία μας, τον θαυμάσιο ουρανό που καλύπτει την μόνη πραγματική γη την οποία θα έχει ποτέ ο άνθρωπος στη ζωή του.

Η αλήθεια ήταν πως έκανε λάθος. Για πρώτη φορά φοβόμουν πιο πολύ από ποτέ, γιατί δεν είχα πλέον την ικανότητα να ελέγξω τα συναισθηματά μου. Ο έρωτας μου για τη χλωμή μου σελήνη ψήλωνε όλο και περισσότερο, χωρίς τη θέληση μου.

Οι στιγμιαίες συναντήσεις των βλεμμάτων μας, τα δειλά και αμήχανα λόγια που ξέφευγαν από το στόμα μας κάθε φορά που ερχόμασταν πρόσωπο με πρόσωπο, ακόμα και η πιο μικρή στιγμή, όταν προσπαθούσα να αποθηκεύσω τα πράσινα μάτια, την αγγελική παρουσία της στο μυαλό μου, όλα με έσπρωχαν προς την κόλαση μου, μια κόλαση που για άλλους θα ήταν ο παράδεισος.

Όλοι λένε πως θέλουμε ό,τι μας είναι απαγορευμένο. Και για μένα εκείνη ήταν αυστηρά απαγορευμένη.