Πραγματικά, αν δεν σχολιάσετε στο μέγιστο αυτή τη τελευταία φορά... δεν ξέρω τι να πω.
Κάθε τέλος είναι και
μια καινούρια αρχή.
[...]
Εφτά χρόνια μετά...
Τα τακούνια από τα παπούτσια της άφηναν το χαρακτηριστικό 'κλικ, κλακ', να αντηχήσει στην ατμόσφαιρα, κάθε φορά που συγκρούονταν με το έδαφος, καθώς περπατούσε στο γνωστό πεζοδρόμιο. Είχε κάνει αυτή τη διαδρομή αμέτρητες φορές. Την ήξερε απέξω και ανακατωτά από τότε που μετακόμισαν, πριν τρία χρόνια.
Η γειτονιά τους ήταν ευχάριστα ήσυχη, με τη θάλασσα να αναζητάει λίγη θαλπωρή στην αγκαλιά της θερμής, από τον λαμπερό ήλιο, άμμου, μια ανάσα μακριά από το σπίτι τους. Δεν υπήρχαν πολλά νέα ζευγάρια στην περιοχή. Όχι, πως τους πείραζε ιδιαίτερα. Αγαπούσαν την ηρεμία, να βρίσκονται μακριά από όλα και όλους. Η Καλιφόρνια ήταν το ιδανικό μέρος για να στεγάσουν τη νέα τους αρχή, να φτιάξουν κάτι καινούριο, το οποίο θα φρόντιζαν με αγάπη και στοργή.
Η μέρα της ήταν κουραστική. Μα ποιος καταφέρνει να τα βγάλει πέρα με μικρά παιδιά μετά από οκτώ ώρες ανελέητης διδασκαλίας αγγλικής γλώσσας, χωρίς να αισθάνεται κόπωση, σχεδόν αλώβητος. Βέβαια δεν παραπονιόταν. Λάτρευε το επάγγελμα της. Το θεωρούσε λειτούργημα. Όντως ήταν. Και τα παιδιά το εκτιμούσαν αυτό. Στα αθώα, γεμάτα λαχτάρα για γνώση, μάτια τους φαινόταν δίχως αμφιβολία πόσο πολύ αγαπούσαν τη δασκάλα τους.
Πέρασε βιαστικά από το φαρμακείο και μπήκε μέσα μονομιάς. Το κουδουνάκι ήρθε σε επαφή με τη γυάλινη πόρτα την οποία έσπρωξε για να εισέλθει στο εσωτερικό του χώρου. Το οικείο 'ντιν' έφτασε μέχρι τα αυτιά της.
«Καλώς δεχτήκαμε την όμορφη μας δασκάλα!» την φιλοφρόνησε με ένα πλατύ χαμόγελο ο ηλικιωμένος φαρμακοποιός.
Του ανταπέδωσε το χαμόγελο και έσπρωξε με τα λεπτά δάχτυλα της μια τούφα των μαλλιών της πίσω από το αυτί της.
«Πως μπορώ να σας βοηθήσω αυτή τη φορά;» πρόσθεσε στον ίδιο ευγενικό τόνο.
Η Χόουπ πλησίασε τον πάγκο, σκαλίζοντας με τα χέρια της τα φαρμακευτικά καλλυντικά.
«Δεν θέλω κάτι συγκεκριμένο! Απλά, έψαχνα την Κόνι. Μήπως είναι εδώ;'' τον ρώτησε με το χαμόγελο να μην αφήνει λεπτό τα χείλη της.
YOU ARE READING
Το Χρώμα του Καπνού
Teen Fiction«Εκείνο το πρόσωπο σου, που όλοι πίστευαν πως ψυχρό και ανέκφραστο παρατηρούσε τον κόσμο πίσω από τους καπνούς του τσιγάρου του, εκείνο το πρόσωπο σου αγάπησα. Γιατί στο βλέμμα σου μπόρεσα να δω αυτό που οι υπόλοιποι δεν κατάφεραν να διακρίνουν, ένα...
