L A B I N G P I T O
"Are you sure you're fit there?"
"I don't know. But I can manage." I told her while fixing the sheet on the sofa. Margarette wasn't that strong enough to let her be alone in her house. Mataas pa rin ang lagnat niya at minsan ay nagsusuka. Hindi ko alam kung hindi ba masarap ang luto ko o hindi lang talaga tinanggap ng tiyan niya yung pagkain. Hindi naman siguro food poison iyon dahil bagong luto yung soup.
"Why don't you just sleep inside? Nasa loob ang sofa bed and I guess kasiya ka naman doon."
"Gusto mo ba kong magkasala?" tumaas ang kilay ko at sinamaan naman niya ko ng tingin. "Walang nurse na manyak." sabi niya at pumasok na sa loob. Malakas pa nga ang balibag niya siguro sa inis.
Well, I can't blame her. Iyon naman kasi talaga ang ibig sabihin ko. Matagal ko na uli siyang gustong mahawakan. Kaya nga naghanap ako noon ng iba.
My attention caught when my phone rings. I stare on the screen until I still decided to answer it. "Hello?"
"Babe.."
Nakarinig ako ng ilang hikbi sa kabilang linya pero halatang pinipigilan niya.
"What now Vienna?"
"May you please come home? Please. I need you." And she started to cry.
Fuck.
"I.. I can't. I'm sorry."
"Please. Si dad."
Damn. That man! He's insane!!
"I'll be there. Just wait me."
---
"Good morning sir. Wala pa rin po si Margarette?"
"Don't you know? Isinugod sa ospital kagabi. Tumaas daw ng napakataas ang temperatura at sobrang nanghihina dahil ilang beses daw na nagsuka bago daw tumawag kay Ms. Proverbs."
"Po?" kinabahan ako sa mga narinig ko. Kagabi, bigla akong umalis ng walang paalam kay Margarette. I was really in rush. Vienna needs me. And I never thought that it will come that far. "I heard nagpanic lang daw si Hanna kagabi. But MJ is now fine. Pero sinuggest ng doktor na magpahinga muna."
Pagtapos ng trabaho ay agad akong pumunta sa St. Luke. Ganoon uli. Nagdala lamang ako ng prutas. Napag-alaman ko kasi sa iba niyang kablockmates na dito nga siya isinugod dahil ang ilan ay pumunta na dito.
Dumiretso ako sa hospital room niya habang nagmamadali. Gusto kong malaman kung ano na bang lagay niya. Alam kong kapag nakita niya ko, magagalit siya. Dahil sino ba namang matinong tao ang nangako na babantayan niya ito pero umalis ng walang paalam?
Hindi ko pa naibubukas ng malaki ang pintuan ng makarinig ako ng usapan sa loob. Eavesdropping is not my thing. But I can't help this time.
"Ang sabi sa akin ni Hanna kagabi, kaya mo na daw mag-isa though ilang beses ka niyang pinilit na sasamahan ka pero mas ipinilit mo yung sayo." boses iyon ni kuya Avon. Nasa loob pala siya. Siguro ay kasama siya ni Hanna kagabi.
"Kaya ko naman talaga, kuya. Ano lang siguro.. Masyado lang akong nanghina sa pagsusuka." mahina ang kanyang boses at alam mong hindi pa rin siya ok.
"Feeling strong ka talaga no?! Bago ka ba tumawag sa amin nagsusuka ka na talaga?" Ava
"Yes." Margarette
"Nakakairita ka talagang babae ka! Gusto mo na bang mamatay?!" Ava
"Calm down, Hanna. Para kang tanga." Kuya Avon
