LİLY LUNA POTTER VE ZAMAN DÖNDÜRÜCÜ-SCORİLY (tamamlandı)

Ölüm

Lily hırsla bağırdı. "Senden korkmuyorum, Riddle.."

"CRUCIO!"

Lily'nin narin bedeni acıyla kıvranırken daha fazla dayanamayıp gözlerimi yumdum. Tom Riddle'ın alaycı kahkahasını duyabiliyordum. "Ne kadar yazık! Bu güzel suratı bir daha göremeyecek olmak beni üzüyor Potter..."

Lily'nin çığlıkları kesildiğinde yavaşça gözlerimi açtım. Tom Riddle benim kızıl şeytanımın yanına tekrar eğilmişti. Saçlarından bir tutamı eline sertçe doladı. "Imm... Bu koku.. Hoşuma gitti... Yazık olacak sana Potter.."

Lily kin dolu gözlerle Tom Riddle'a tiksinti dolu bir şekilde bakarken Sirius sinirle gölgelerin arasından fırladı. "Dokunma ona! Pis böcürt!"

"Ailesinin yüz karası Black'te buradaymış. Annen Walburga senin bir hayal kırıklığı olduğunu hep söylerdi zaten Sirius.."

Sirius asasını kaldırıp yineledi. "Ondan uzak dur Riddle!"

"Demek kızıl kız kendine bir hayran bulmuş... Cici kurtçuk nerede? Yoksa o uluyarak yardım mı dileniyor?"

Remus arkadaki karanlık koridordan çıktı. "Üzgünüm Riddle. O senin stilin. Bizim değil!"

Bu kadar rahat davrandıklarına göre Lily iksiri zamanında içmiş demek oluyordu. Çaktırmadan derin bir oh çektim. Asamı kaldırıp Remus'a öldüren laneti gönderdim. "Avada Kedavra!"

Remus'u sivri dilli Sirius'tan daha fazla seviyordum ve acı çekmesini istemiyordum.

Tom Riddle bana beğeniyle gülümsedi. Tanrım! Büyük ihtimalle bana 'Bir ömür benim ölüm yiyenim olur musun?' diye teklif de bulunacak..

Sirius'a döndü. Ona ne kadar gıcık olsam da iç sesim onu çabuk öldürmesi için dua ediyordu. "Imperio!"

Hey! Ne yapıyor bu herif?!

Sirius hipnozun etkisine girerken direnmeye çalıştığı sıktığı dişlerinden belliydi. Voldemort gülerek konuştu. "Hadi hain Black! Önce küçük arkadaşını sonra kendini öldür.."

Şerefsiz herif! Onlarla oyun oynuyordu. Ama eğer Lily'yi Sirius öldürürse plan gerçekleşmez..

Kekeleyerek konuştum. "Efendim.. Ama onu Black öldürürse kızıl bundan memnun olur.."

Ne dediğimi anlamıyormuşcasına baktı suratıma. "O halde belki de sen öldürmelisin.."

Ne???

"Ama lord..lordum... Ben daha önce onunla arkadaştım, bunu yapamam..."

"İyi ya.. O halde bana ne kadar sadık olduğunu göstermiş olursun." dedi gülerek. Binlerce kez lanet olsun! Ne yapacağım şimdi ben?!

Titreyen kolumu yavaşça kaldırdım. Acilen bir çözüm yolu bulmam gerekiyordu. Korkak taklidi yapmalıydım belki de.. Sıkılıp kendi öldürebilirdi.. Korkuyormuşçasına kızılıma doğru baktım. Ağlamaya başlamıştım ama bu oyunun bir parçası değildi. Ya plan istediğimiz gibi gitmezse diye korkudan ağlamaya başlamıştım. Ben! Ben! Yani Scorpius Malfoy! Resmen bir Potter için ağlıyordum..

Lily bana acı dolu gözlerle kafasını salladı. Yapmamam gerektiği konusunda beni uyarıyordu. Kaldırdığım asayı geri indirdim. "Ben-ben onu öldüremem.." 

Tom Riddle sinirle asasını kaldırıp Sirius'a yöneltti. "Avada Kedavra!"

Laneti yaptıktan sonra derin bir iç çekti. "Beni büyük bir hayal kırıklığına uğrattın Churchill.. "

"Ee-efendim ben-ben özür dilerim..

Bana tiksinti dolu bir bakış atıp Lily'ye döndü. "Doğrusu seni kutlamalıyım küçük Potter.. Churchill'ın zihninde sana olan hayranlığı görebiliyorum.. Insanları nasıl bu kadar etkileyebiliyorsun?"