LİLY LUNA POTTER VE ZAMAN DÖNDÜRÜCÜ-SCORİLY (tamamlandı)

Varis

Yaklaşan yılanın kalın kabuğuyla çevrelenmiş kavisli burnunu gördüğümde sonumun geldiğinin farkındaydım. Morumsu dili tekrar dışarıya doğru hızlıca sallandırılıp içine girdi.

Birşeyler yapıp kendimi buradan kurtarmam gerekiyordu. Bu kadar çabuk pes etmemeliydim. Ama aklım durmuş gibiydi. Bana çok uzun gelen birkaç saniyenin sonunda büyük babamın tok sesini duydum. Yılanın kuyruğundan arka arkaya sinirle lanetlerini fırlatıyordu. "...CONFRINGO! TORUNUMDAN UZAK DUR IĞRENÇ YARATIK!"

Yılan yönünü değiştirip acı dolu tıslamalar çıkardığında onları korumam gerektiğini biliyordum.

Scorpius'ta bulunduğu borudan çıkıp yılana lanet atmaya başlamıştı. Asamı duvara çevirip bağırdım. "Bombardo"

Yılanın dikkati iyice dağılıp hangi tarafa gideceğine karar veremez olduğunda koşarak bulunduğum çıkmazdan dışarı çıkıp yılanın olduğu tarafın tam tersine devam ettim. Lanet olası yaratık beni takip etmeyi seçmişti.

Bir süre koştuktan sonra borular ikiye ayrıldı. Ne tarafa gideceğimi düşünmek için vaktim yoktu. Ciğerlerim için oldukça zararlı olan birkaç dakika daha koşmaya devam ettikten sonra aydınlık odayı görmeye başlamıştım. Basilisk arkamdan hızla sürünürken dilinin bacağıma değdiğini hissettim. Sonun geldi Lily!

Borudan kendimi dışarıya attığımda Sirius ve Remus'un lanetleri iki yandan arkamdan çıkan basiliski gözünden nişan aldı. Bakmadan attıkları lanetlerden biri yaratığın gözünü tutturmuştu. Yere sert bir şekilde atlayışım ayağımı yan basıp burkmama neden olmuştu. Gözüm kapalı sürünerek bulunduğum yerden kaçmaya çalıştım. Basiliskin çok yakınımda olduğunu hissediyordum. Acı dolu tıslamaları hemen üzerimdeydi. Suya baktığımda yılanın acıyla kafasını sağa sola hırçınca salladığını gördüm. Ayağa kalktığımda sendeleyerek kaçmaya çalıştım. Tom Riddle sesine yansıyan siniriyle heykelin dibine sinmiş bodur çocuğa emir verdi. "Yakala onu Pettigrew!"

Peter Pettigrew korkudan titreyerek bana doğru yaklaştığında birkaç lanet attım. Sağlam olan elindeki asayla lanetlerimi savuşturdu. Yılandan kaçmakla Pettigrew'den kaçmak arasında kalmıştım. Ve ben yılandan kaçmayı seçmiştim...

Ailemin erkekleri hemen ilerdeki yılana kör büyüler atarken birinin artık diğer gözünü de tutturması için dua ettim. Hepsi bildiği bütün büyüleri belki etki eder diye rastgele sallıyor gibiydi. Pettigrew'e geri döndüğümde onlara zaman kazandırmak için birkaç büyü daha attım. Eğer Pettigrew'e hemen yakalanırsam hem onların dikkatini dağıtıp hem kendimi yılana yem ederdim. Ama attığım lanetler teker teker savuşturuldu. Biliyordum ki etkisinde olduğu lanet olmasa Pettigrew böyle seri hamleler akıl edecek bir insan değildi. Şanssızlığıma sessiz bir küfür ettim.

Basilisk ona bakmadan lanetler atan büyük babama doğru kafasının üstündeki dikenli ve mızrağımsı kabuğu tehditkarca savurduğunda tam zamanında müdahale etmiştim. "ABSORBE PROTEGUS!"

Tom Riddle keyifli bir alkış tutturdu. "Demek gücünü göstermeye başladın kızıl.."

Bu büyüyü babamla defalarca çalışmıştım. Seherbaz bir babanın en büyük faydalarından biri seni her türlü tehlikeye karşı eğitmekti.  Üstüne üstlük o seherbaz baba Harry Potter'sa!

Onun bu keyifli haline gözlerimi kısıp cevap verecekken asam elimden çekildi. Kılkuyruk sert bir şekilde ellerimi arkamda birlestirdiğinde adamı uzağa fırlattı. Tek elle bile canımı acıtabilmişti. Debelendim ancak o kaskatı duruyordu. Eli biraz olsun gevşememişti.

Riddle keyifli kahkahalar atarak yanımıza yaklaştı. Kin dolu bakışlarım üzerindeyken beni dudak bükerek süzdü. "Yazık olacak sana! Oysaki bu gücünü benim tarafımda kullansaydın sana özel muamele gösterebilirim."