Δυνατές φωνές με ανάγκασαν να ξυπνήσω από τον ήρεμο ύπνο μου. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα την ώρα στο ρολόι που βρίσκεται στο κομοδίνο δίπλα μου.
5:30
Μα καλά πόσες ώρες κοιμάμαι.
Λοιπόν για να καταλάβετε μόλις γύρισα σπίτι μετά την πρωινή μου βόλτα έφαγα μεσημεριανό μαζί με τις αδερφές μου -μιας και ο πατέρας μου και η Lisa δεν είχαν γυρίσει, το ίδιο και ο Tom- και μετά ήρθα στο δωμάτιο και χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος.
Ας γυρίσουμε στο θέμα μας.
Βγήκα από το δωμάτιο και πλέον μπορούσα να ακούσω ξεκάθαρα ότι η φωνή που φωνάζει είναι του Tom -ποιου άλλου. Προχώρησα προς στις σκάλες και εκεί είδα την Victoria και την Linda να κοιτάνε προς τα κάτω.
" Τι γίνεται εκεί κάτω? " τις ρώτησα και γυρίζουν να με κοιτάξουν.
" Ο Tom τσακώνεται με την μητέρα μου " είπε δυσάρεστα η Linda. Κατέβηκα τρία σκαλιά για να δω καλύτερα. Στο σαλόνι... Ο Tom απέναντι από την Lisa και τον πατέρα μου.... Η Olivia δίπλα από τον Tom να προσπαθεί να τον ηρεμήσει αλλά ηττημένη προχώρησε προς την κουζίνα... Ο μπαμπάς μου έχοντας στην αγκαλιά του την Lisa, η οποία βουρκωμένη με τα λόγια του γιου της.
Κατεβαίνοντας και τα υπόλοιπα σκαλιά μπορώ να καταλάβω τον πόνο του Tom και τις φωνές απέναντι στη μητέρα του.
" Μπορείς να καταλάβεις ότι δεν θέλω κανέναν στη θέση του πατέρα μου? " φώναξε ο Tom και ο μπαμπάς μου κατέβασε το κεφάλι του.
" Σε λίγο καιρό θα γίνουμε ολοκληρωτικά οικογένεια Tom και πρέπει να αποδεχθείς ότι ο μπαμπάς σου είναι ο John " είπε η Lisa και αυτό τον κάνει να θυμώσει περισσότερο.
" Lisa δεν είναι ανάγκη να με θεωρεί πατέρα του " πετάχτηκε ο μπαμπάς μου που τόση ώρα απλά παρακολουθούσε.
" Όχι John πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβει ότι ο πατέρας του έφυγε για πάντα " είπε η Lisa.
" Ο John δεν θα γίνει.... " φώναξε ο Tom πιο άγρια κάνοντας ένα βήμα ποιο κοντά στην μητέρα του και πριν ολοκληρώσει μπήκα στην μέση και του έκλεισα με την παλάμη μου, το στόμα του.
" Σκάσε!! Μη μιλάς άλλο " είπα καθώς τον κοίταζα στα μάτια. Διάολε μπορείς να χαθείς σε αυτά..
" Άσε με κι εσύ " μου είπε άγρια καθώς με έσπρωξε μακριά του. Πήρε γρήγορα το μπουφάν του και βγήκε από το σπίτι κοπανώντας για άλλη μία φορά την πόρτα. Ρε φίλε όχι την πόρτα δηλαδή..!!
DU LIEST GERADE
...Mustn't...
Jugendliteratur...Δεν έπρεπε είπαν... ...Αλλά, από πότε ακολουθούμε πάντα τους κανόνες?...