...Mustn't...

Κεφάλαιο 8

Είναι όλα τόσα διαφορετικά. Τόσο άγνωστα. Τι κάνω εγώ εδώ? Γιατί δεν γυρίζω στην παλιά μου ζωή? Στο παλιό μου σπίτι? Στο παλιό μου σχολείο? Στους αληθινούς μου φίλους? Τι τρέχει μαζί μου? 

Τώρα έξω από το νέο μου σχολείο. Είναι μεγάλο!!!! Πολλά παιδιά!!!! Θεέ μου!!! Γαμώτο δεν έχω και μαζί μου την αδερφή μου. Η Olivia θα έρθει την δεύτερη ώρα. Μόνη..!! Μην μιλήσουμε για τον Tom.. Μην ξεχνάμε πάει τρίτη λυκείου..!! 

Παίρνω μία βαθιά ανάσα και αρχίζω να περπατάω προς τα μέσα. Περνάω την μεγάλη καγκελόπορτα και το πρώτο που βλέπω είναι πολλά παιδιά σκορπισμένα στο προαύλιο να γελάνε, να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται και να κάθονται. 

Τι κάνω εγώ εδώ? Που ταιριάζω εγώ? Lousi σε χρειάζομαι...!! Αλλά που ήμουν εγώ όταν με χρειαζόσουν...?? Όλα σκατά..!! 

Προχωράω εντελώς προς τα μέσα. Στον δεξιό μου ώμο η μαύρη τσάντα να κρέμεται και στο αριστερό μου χέρι να κρατάω το κινητό  μου..

" Επ... Γεια σου όμορφη!! " πετάγεται ένα αγόρι μπροστά μου και με κάνει να πίσω-πατήσω.

" Εμ... Γεια " λέω κάπως άβολα και τον παρατηρώ. Είναι όμορφος.. Μπορώ να παρατηρήσω το tatto που έχει στο δεξί του χέρι... Ωραία μεν αλλά όχι σαν τον Tom....Μα καλά τι λέω...!! 

" Καινούργια είσαι δεν σε έχω ξανά δει " μου λέει καθώς με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω.

" Ναι καινούργια " λέω και προσπαθώ να του εστιάσω την προσοχή στα μάτια μου. Δεν μ'αρέσει να με κοιτάνε επίμονα.

" Jack " λέει με ένα πονηρό χαμόγελο... Τι λιγούρης...!

" Clara " του λέω με ένα κακόκεφο χαμόγελο.

" Χάρηκα πολύ!! "

" Δεν μπορώ να πω το ίδιο " λέω χαμογελώντας ειρωνικά και πάω να φύγω αλλά μπαίνει μπροστά μου.

"  Τι θα έλεγες να βρεθούμε το απόγευμα? " με ρωτάει και στριφογυρίζω τα μάτια μου. Ωραία ξεκινάμε..!!

" Λυπάμαι... Θα έχω πονοκέφαλο!!! " λέω και φεύγω αφήνοντας τον εκεί...

Και πάλι μόνη...!!! Το κουδούνι χτυπάει και χωρίς να ξέρω τι να κάνω ακολουθώ όλο το τσούρμο από τα παιδιά που μπαίνουν στο κτίριο. Μέσα σε όλους βλέπω τον Tom... Αλλά δεν είναι στο τσούρμο που μπαίνει μέσα.. Όχι, όχι είναι με την παρέα του και κάθεται χαλαρός σε ένα παγκάκι. Οι ματιές μας συναντιόνται. Το βλέμμα του ψυχρό και σκληρό.   Δεν νομίζω να καταφέρουμε ποτέ να φτιάξει η σχέση μας.