...Mustn't...

Κεφάλαιο 16

" Αχχχχ " αναστέναξα και άλλαξα το κανάλι για άλλη μια φορά στην τηλεόραση. Δεν έχει τίποτα και βαριέμαι.. 

Οι εικόνες από χθες το πρωί έρχονται ξανά και ξανά στο μυαλό μου.. Φιλάει τόσο σούπερ-ντούπερ-φαντασμαγορικοτέλεια το παιδί...  Έλιωσα.. Κυριολεκτικά πάντα. 

Θα αναρωτιέστε τι έγινε μετά το φιλί... Εεεε να ήρθαμε εδώ στο σπίτι και έγινε το έλα να δεις..

Αστειεύομαι..!! 

Απλά... 

Ήρθαμε σπίτι...

Δεν έγινε κάτι άλλο..

Τώρα κάθομαι στο σαλόνι και παρακολουθώ τηλεόραση. Στο σπίτι δεν είναι κανείς. 

Πήρα το κινητό στα χέρια μου και πήγα στις επαφές μου. Βρήκα το νούμερο της Lousi και την κάλεσα.

Μέτα από λίγους χτύπους, ευτυχώς το σήκωσε!! 

" Εμ... Γεια σου Lousi!!  " είπα αμήχανα 

" Αααα εσύ!!! Γεια Clara " τη άκουσα μέσα από την γραμμή.

" Τι κάνεις? " 

" Θα ήμουν και καλύτερα!! " απάντησε απλά και αναστέναξα.

" Ρε συ Lousi!! " είπα και βολεύτηκα καλύτερα στη θέση μου.

" Θες κάτι να μου πεις? Δεν έχω πολύ χρόνο " είπε μονότονα και τότε είδα τον πατέρα μου να μπαίνει στο σπίτι.

" Πραγματικά ρε Lousi δεν ήθελα να γίνουν ποτέ έτσι τα πράγματα " είπα και ο πατέρας μου μόλις με είδε, με πλησίασε. 

" Ούτε κι εγώ Clara.. Αλλά έγιναν. Λυπάμαι " είπε και μου το έκλεισε. 

Άφησα το κινητό δίπλα μου και κοίταξα τον μπαμπά μου.

" Όλα καλά? " με ρώτησε και έσκυψα το κεφάλι μου.

" Μπαμπά, συγνώμη για αυτά που σου είπα την προηγούμενη φορά.  Δεν τα εννοούσα. Απλά έχουν γίνει τόσα πολλά που δεν ξέρω πως να αντιδράσω " είπα και αμέσως τον αγκάλιασα.

" Ομορφιά μου!!! Δεν πειράζει. Σε καταλαβαίνω. Ίσως κι εγώ έφταιγα που δεν σε άφησα να πας στην Ισπανία. Θες να γυρίσουμε? " με ρώτησε και τραβήχτηκα.

" Όχι, όχι. Όλα, εδώ αρχίζουν να φτιάχνουν. Μη φύγουμε. Όλα θα πάνε καλά. Απλά πρέπει να βρω τρόπο να επικοινωνήσω με όλους. Τους έχω χάσει και είμαι απαράδεχτη. Είχα υποσχεθεί ότι δεν θα χαθώ αλλά ούτε ένα τηλέφωνο " είπα λυπημένα και μου χαμογέλασε.

" Λοιπόν, να σου πω δύο ευχάριστα νεάκια ?? " με ρώτησε ο μπαμπάς μου με ένα τεράστιο χαμόγελο και έγνεψα καταφατικά.