" Μαζί τους ήμουν και θέλω να πιστεύω ότι ακόμα είμαι δεμένη , από την πρώτη δημοτικού. Ποτέ δεν τους αποχωρίστηκα. Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά με πλησίασε ο Hugo. Είχε και έχει ακόμα τρελή μανία με τα ανέκδοτα. Πρώτη δημοτικού. Είχα αλλάξει σχολείο. Δεν ήξερα κανέναν. Το θυμάμαι σαν να είναι χθες....
Flash Back
Καθόμουν σε ένα παγκάκι και έπινα το χυμό μου, μόνη, κοιτάζοντας τα άλλα παιδάκια να παίζουν. Δεν είχα φίλους. Ήμουν αρκετά ντροπαλή. Όπως καθόμουν, ήρθε ένα παιδάκι, με καστανά μαλλιά και με ένα τεράστιο χαμόγελο. Όλα τα δόντια του ήταν στη σειρά.
" Γεια! Να σου πω ένα ανέκδοτο? " με ρώτησε το αγοράκι και έτριψα τα χέρια μου μεταξύ τους από αμηχανία.
" Εμ.. Ότι θες " είπα ντροπαλά.
" Τι βρίσκεται πιο πάνω από τον Πίτερ Πάν? " με ρώτησε και σήκωσα τους ώμους μου ανήξερη.
" Ο Πίτερ Παραπάν " είπε και έβαλε αμέσως τα γέλια.
Εγώ αμήχανη γέλασα ντροπαλά.
" H-Hugo " φώναξε ένα κορίτσι με λίγη δυσκολία το όνομα και μας πλησίασε.
" Γιατί την ενοχλείς? " είπε το κορίτσι και κοίταξε άγρια το αγοράκι,
" Εμ δεν με ενοχλεί. Ένα αστείο μου είπε " είπα απαλά και μου χαμογέλασε.
" Έι. Είσαι στην τάξη μας. Με λένε Lousi " είπε και μου έτεινε το χέρι της μπροστά μου. Κοίταξα πρώτα αυτή και μετά το χέρι της. Το ακούμπησα με το δικό μου.
" Clara " είπα και το αγοράκι χαμογέλασε.
" Με λένε Hugo. Θες να παίξεις μαζί μας? " με ρώτησε το αγοράκι, που ξέρω πλέον το όνομα του.
" Εεε, ναι " είπα και σηκώθηκα όρθια. Η Lousi με άρπαξε από το χέρι.
" Θέλεις εγώ με τον Hugo να γίνουμε οι κολλητοί σου? Να παίζουμε, να γελάμε, να μοιραζόμαστε τα μυστικά μας, να μην χωριστούμε ποτέ!!! " είπε η Lousi και με κοίταξαν και οι δύο.
" Ναι θέλω " είπα με ένα τεράστιο χαμόγελο και ταυτόχρονα με αγκάλιασαν.
" Πάμε να σε γνωρίσουμε στην παρέα μας " είπε ο Hugo και πλησιάσαμε σε άλλα τέσσερα παιδιά.
" Παιδιά από εδώ η νέα κολλητή εμένα και της Lousi . Την λένε Clara" φώναξε ενθουσιασμένα ο Hugo και χαμογέλασα πάλι αμήχανα.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
...Mustn't...
Подростковая литература...Δεν έπρεπε είπαν... ...Αλλά, από πότε ακολουθούμε πάντα τους κανόνες?...
