...Mustn't...

Κεφάλαιο 34

Ήμουν μικρή και αθώα. Πόσο μάλλον χαζή.. Τι έκανα? Γιατί έμπλεξα. Γιατί.... Αγάπησα...
Αφού Δεν Έπρεπε...
•

" Ήρθα και τώρα τι? " τον ρώτησα καθώς μπήκα στο δωμάτιο του.

" Είναι κακό που ήθελα να έρθεις? Χρειαζόμουν παρέα " είπε με αυτό το όμορφο χαμόγελο.

" Χμ.. Οι φίλοι σου? " ρώτησα λίγο με ειρωνικό τόνο.

" Διακρίνω μια ειρωνεία και ίσως μία αντιπάθεια? " με ρώτησε και σήκωσε το φρύδι του.

" Όχι καλέ μου " είπα και χαχάνισε.

" Έλα εδώ μικρή " είπε και έδειχνε στο κρεβάτι δίπλα του.

Διστακτικά πλησίασα. Έκατσα εκεί που μου έδειξε και χαμογέλασε

" Είσαι μπερδεμένη σωστά? " με ρώτησε και γέλασα ειρωνικά.

" Δεν φαίνεται καθόλου " είπα και χαχάνισε.

"  Δεν χρειάζεται ούτε να ρωτάς άλλους, ούτε να ξέρεις πολλά " είπε και μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου.

" Με εμπιστεύεσαι μικρή μου? " συνέχισε και τον κοίταξα στα μάτια.

" Απολύτως! " είπα ειλικρινά και χαμογέλασε.

" Είσαι τόσο όμορφη " ψέλλισε κοντά στο αυτί μου και δάγκωσε το λοβό του αυτιού μου.

Δάγκωσα το κάτω χείλος μου.

" Μου το λένε συχνά " είπα και με κοίταξε.

" Αγόρια? " με ρώτησε και χαμογέλασα.

" Ίσως! " είπα και έβαλε τα χέρια του στη μέση μου.

" Ας λένε ότι θέλουν. Αλλά δεν θα σου κάνουν όσα θέλουν " είπε και με ξάπλωσε απότομα πίσω.

" Αλήθεια?? Και γιατί αυτό?? " τον ρώτησα και ανέβηκε πάνω μου.

" Επειδή το λέω εγώ " ψιθύρισε αισθησιακά στο αυτί μου.

" Και ποιος ακούει εσένα? Εγώ μπορεί να θέλω να μου κάνει κάποιος άλλος ότι θέλει " είπα με ένα χαμόγελο και το βλέμμα του σοβάρεψε.

" Clara! Σοβαρέψου. Μην ξεχνάς τους κανόνες " είπε αυστηρά και κατσούφιασα.

" Είναι πολύ άδικο.." είπα και αμέσως ένωσε τα χείλη μας.

Ω.

Ένα φιλί. Ένα όμορφο γλυκό φιλί. Κάθε φορά το ίδιο. Η γεύση του δεν ξεχνιέται. Με κάνει να χάνομαι. Το σώμα μου να ανατριχιάζει, τα πόδια μου να παραλύουν και η καρδιά μου χτυπάει τόσο γρήγορα, που πάντα νομίζω ότι θα βγει απ' έξω.